Parafia Świętej Trójcy (św. Rocha) w Mińsku

Parafia Świętej Trójcy (św. Rocha) w Mińsku

Парафія Найсвяцейшай Тройцы (св. Роха) y Мінску

Kościół parafialny
Państwo	Białoruś
Siedziba	Mińsk
Adres	Prospekt Niepodległości 44-A, 220005 Mińsk
Data powołania	koniec XIV w.
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Archidiecezja	mińsko-mohylewska
Dekanat	Mińsk-Zachód
kościół	Kościół św. Rocha (św. Trójcy) w Mińsku
Proboszcz	ks. Jurij Sańko
Wezwanie	Świętej Trójcy i św. Rocha
Wspomnienie liturgiczne	pierwsza niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego, 16 sierpnia
Położenie na mapie Mińska Parafia Świętej Trójcy (św. Rocha) w Mińsku
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Parafia Świętej Trójcy (św. Rocha) w Mińsku
53°54′40″N 27°34′48″E/53,911111 27,580000
Strona internetowa

Parafia Świętej Trójcy (św. Rocha) w Mińsku – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w archidiecezja mińsko-mohylewskiej, w dekanacie Mińsk-Zachód, na Białorusi.

Historia

Pierwszy drewniany kościół na Złotej Górce wzniósł król Władysław Jagiełło w końcu XIV w. Spłonął on wkrótce w 1409. Jest to najstarsza parafia katolicka w mieście, o której zachowały się pisemne dokumenty. Pierwotnie kościół znajdował się na Górze Troickiej, w przybliżeniu w miejscu, gdzie obecnie znajdują się budynki 2 szpitala klinicznego.

Po zamknięciu kościoła dominikanów w ramach represji po powstaniu listopadowym w 1832, przeniesiono nabożeństwa do istniejącej w tym miejscu, na terenie cmentarza na Złotej Górce na przedmieściach Mińska, drewnianej kaplicy Wszystkich Świętych.

Mimo szczupłości miejsca i złego stanu technicznego dopiero w 1861 uzyskano zgodę na budowę nowej świątyni. Murowany budynek w stylu neogotyckim wzniesiono w latach 1861-64 wg projektu arch. M. Siwickiego. Ofiary na jego budowę zbierali nie tylko mińscy katolicy, ale także prawosławni i żydzi, w podziękowaniu św. Rochowi, który miał uratować miasto od epidemii cholery. W prawym bocznym ołtarzu znajdowała się uważana za cudowną figura św. Rocha, opiekuna miasta Mińska. Od października 1871 przy parafii istniała szkoła organistów. Parafia posiadała wielkie posiadłości w Mińsku i na przedmieściach. Parafia liczyła około 4100 osób^[1].

Na pocz. XX w. liczba parafian dochodziła do 9000, w związku z czym planowano rozbudowę świątyni. Jednak komitet kościelny odrzucił zarówno pierwszy projekt warszawskiego architekta Józefa Dziekońskiego jak i następny Szabunewicza.

W latach 30. XX w. rozpoczęły się prześladowania wierzących ze strony władzy sowieckiej. W 1922 roku wszystkie kosztowności i naczynia liturgiczne w kościele zostały zarekwirowane. Po 1930 r. zaginął posąg św. Rocha. Z powodu aresztowań i zsyłek księży nabożeństwa odbywały się nieregularnie, zostały one na pewien czas wznowione w 1942 r. Budynek kościoła został znacznie uszkodzony podczas bitwy o Mińsk w czerwcu 1944 r. Wiernym udało się zebrać środki i samemu odbudować zniszczony dach świątyni. Jednak po zakończeniu wojny w kościele nie odprawiano już nabożeństw, a zachowane wyposażenie wnętrza zostało zrabowane i zniszczone. Świątynia była wykorzystywana jako magazyn książek Państwowej Biblioteki Białorusi, a cmentarz na Złotej Górze- największa nekropolia katolicka w Mińsku, został zniszczony. W latach 1983-1984 kościół został odrestaurowany i częściowo odremontowany z przeznaczeniem na salę koncertową Białoruskiej Filharmonii Państwowej. W 1983 roku budynek uznano za zabytek.

W 1991 roku reaktywowano parafię i po uzgodnieniu z filharmonią w kościele rozpoczęto odprawiać nabożeństwa. Ze środków wiernych budynkowi przywrócono charakter religijny. Wierni na czele z proboszczem ks. Michałem Sapełem domagali się od władz zwrotu świątyni. W każdą środę młodzież parafii adorowała Najświętszy Sakrament oraz odprawiała nabożeństwa do św. Rocha w intencji zwrotu świątyni. Stało się to 5 lipca 2006 r.

Budynek kościoła znajduje się w bardzo złym stanie technicznym i wymaga remontu.

Proboszczowie parafii

Przypisy

Bibliografia

• catholic.by
• radzima.org
• Strona internetowa parafii