Parafia św. Jana Nepomucena w Mizoczu
dawny kościół katolicki w Mizoczu w stanie obecnym | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Data powołania | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Diecezja | |
Dekanat | |
kościół | Kościół pw św. Jana Nepomucena w Mizoczu |
Wezwanie |
Parafia św. Jana Nepomucena w Mizoczu – historyczna rzymskokatolicka parafia znajdująca się w diecezji łuckiej w dekanacie ostrogskim. Kościół parafialny znajdował się w Mizoczu w gminie Mizocz, pow. zdołbunowski, woj. wołyńskie[1]. Kaplice filialne znajdowały w miejscowościach Buderaż i Hulcza Czeska.
Poza Mizoczem do parafii należały:
- w gminie Mizocz:
- Białoszówka, Curków, Dermań, Jeziorko, Kunin, Mizoczyk, Nadzieja, Spasów, Stubło, Wolica, Załuże, Zamłynie i Zastawie
- w gminie Buderaż:
- Buderaż, Borszczówka Czeska, Borszczówka Ruska, Budki Kudryńskie, Buszcza, Czerniawa, Mosty, Moszczenica Mała, Moszczenica Wielka, Nowy Świat, Piotrkowszczyzna, Piwcze, Stupno, Sujmy, Sołtanówka, Światje,
- w gminie Zdołbica:
- Hulcza Czeska, Hulcza Włościańska i Zalesie
- w gminie Chorów:
- Liebiedzie
- Bodaki (brak określania gminy)
Historia
Kościół w Mizoczu został ufundowany w 1795. Do 1920 był to kościół filialny.
Parafię erygował biskup łucko-żytomierski Ignacy Dubowski w 1920 wydzielając ją z Parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Ostrogu.
W 1938 parafia liczyła 1610 wiernych. W 1943 w kościele znajdował się ośrodek samoobrony przed Ukraińcami. W czasie ataku Ukraińców zginęło w nim ok. 100 osób.
Po II wojnie światowej parafia znalazła się w granicach ZSRR i przestała funkcjonować. Za rządów komunistów wnętrze kościoła przedzielono stropem, na dole umiejscawiając bibliotekę a na górze kino. Zrujnowano przy tym oryginalny, zabytkowy wystrój wnętrza. Obecnie jest użytkowany jako cerkiew.
Linki zewnętrzne
- Kościół w Mizoczu w stanie obecnym. rodzina_szolc.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-04)].
Przypisy
- ↑ stan na 1939
Bibliografia
- wolyn.ovh.org. wolyn.ovh.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-15)].
- rodzina_szolc.republika.pl. rodzina_szolc.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-02)].
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Neovitaha777, Licencja: CC BY-SA 4.0
To jest zdjęcie miejsca lub budynku wpisanego do Państwowego Rejestru Zabytków Nieruchomych Ukrainy pod numerem: 56-226-0083