Parafia Bożego Ciała w Ikaźni

Parafia Bożego Ciała

Парафія Божага Цела у Іказьні

kościół parafialny
Państwo	Białoruś
Siedziba	Ikaźń
Data powołania	koniec XV w.
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Diecezja	witebska
Dekanat	Brasław
Kościół	Bożego Ciała w Ikaźni
Administrator	ks. Jerzy Żołnierowicz
Wezwanie	Bożego Ciała
Wspomnienie liturgiczne	Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, Matki Bożej Różańcowej - 7 października
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Parafia Bożego Ciała
55°37′29,7″N 27°15′36,9″E/55,624917 27,260250

Parafia Bożego Ciała w Ikaźni (biał. Парафія Божага Цела у Іказьні) – parafia rzymskokatolicka w Ikaźni. Należy do Dekanatu Brasławskiego diecezji witebskiej. Została utworzona prawdopodobnie pod koniec XV w.

Historia

W 1501 roku kościół św. Ducha ufundował Jan Sapieha z indultu papieża Aleksandra VI. Parafia leżała w diecezji wileńskiej. W 1593 roku drewniany kościół ufundował Lew Sapieha, który żądał by przy kościele utrzymywał się szpital i szkoła. Kościół przekazano Jezuitom. W XVII wieku kościół spłonął i został odbudowany. W 1669 roku parafia leżała w dekanacie brasławskim (wg synodu Sapiehy). W 1781 roku parafia liczyła 4915 wiernych. W latach 1795–1798 leżała w diecezji inflanckiej, następnie w dekanacie dziśnieńskim w diecezji mińskiej. Około 1800 roku kościół spłonął. W 1812 roku został spalony wraz z miasteczkiem przez armię francuską. Następną, również drewnianą świątynię zbudowano ze składek wiernych w 1815 roku. W 1843 roku parafia posiadała filię w Nawłoku. Od 1849 parafia leżała w diecezji wileńskiej. W 1856 roku na terenie parafii znajdowały się kaplice w Borodzieniczach, Podziawach i Bohinie, parafia liczyła 3739 wiernych. W 1860 roku parafia leżała w dekanacie dziśnieńskim. W 1867 roku parafia liczyła 8447 wiernych, w 1897 roku 12213. W 1881 roku przebudowano drewniany kościół. W latach 1906–1912 wzniesiono nową, murowaną świątynię. Prezesem komitetu budowy był proboszcz ksiądz Alfons Chalecki, a wiceprezesem Adam Szwański^[1]. W latach 1928–1932 proboszczem parafii był ks. Sykstus Hanusowski, później więzień stalinowskich łagrów. W 1938 parafia liczyła 3464 wiernych. W 1948 roku zamknięto kościół i przeznaczono na skład zbożowy i materiałów budowlanych. W 1989 zarejestrowano parafię, która w latach 1989-1991 leżała w diecezji mińskiej. 7 października 1990 roku świątynię oddano wiernym w bardzo złym stanie. Bogate wnętrze kościoła zostało całkowicie utracone. Kościół został odrestaurowany. W latach 1991–1999 parafia leżała w archidiecezji mińsko-mohylewskiej. W 1995 roku kościół obsługiwał ks. Edward Achramowicz, proboszcz ze Słobódki.

Ks. Michał Buklarewicz

W 1919 roku, po wycofaniu się oddziałów niemieckich, okoliczne tereny zajęli bolszewicy. Miejscowa ludność powołała oddziały samoobrony, zwane „zieloną armią”. Jednym z przywódców był ks. Michał Buklarewicz, proboszcz z Ikaźni. Zorganizował i dowodził 300-osobowym oddziałem partyzanckim. Po początkowych sukcesach w potyczkach w okolicach Ikaźni i Przebrodzia z mniejszymi oddziałami, w czasie których wziął do niewoli 100 żołnierzy bolszewickich, został schwytany i postawiony przed sądem polowym w Drui. Oświadczył wówczas, że walczył z ustrojem bolszewickim w imię swoich przekonań. Dnia 27 czerwca 1919 r. został skazany na śmierć i rozstrzelany razem ze swoją siostrą w Bigosowie. W 1920 roku, po wkroczeniu oddziałów Wojska Polskiego, szczątki księdza i jego siostry zostały przeniesione na plac przy kościele w Ikaźni. 24 marca 1920 r. odbył się uroczysty pogrzeb. Pierwotnie na grobie ustawiono głaz-pomnik. Obecnie znajduje się tutaj nowy nagrobek^[2][3][4].

Błogosławieni męczennicy

Latem 1939 roku wikariuszem w parafii został ks. Władysław Maćkowiak^[5]. Po wybuchu II wojny światowej został zmuszony do pełnienia obowiązków proboszcza. We wrześniu 1941 roku wikariuszem został ks. Stanisław Pyrtek^[6]. Za nauczanie dzieci religii wbrew zakazom okupantów, został wydany na nich wyrok śmierci, o czym zostali potajemnie ostrzeżeni. Radzili się Arcybiskupa Jałbrzykowskiego, co mają w takiej sytuacji zrobić. Ten zostawił decyzję ich kapłańskiemu sumieniu. Nie uciekli, by ratować swoje życie, lecz pozostali z parafianami.

3 grudnia 1941 roku Niemcy aresztowali proboszcza ks. Władysława Maćkowiaka. Dzień później ks. Stanisław Pyrtek udał się do Brasławia, aby go ratować. Jego też uwięziono. W więzieniu brasławskim kapłanów bito i maltretowano. Z Brasławia więźniów przewieziono w wigilię Bożego Narodzenia 1941 r. do więzienia w Berezweczu.

Zostali rozstrzelani 4 marca 1942 roku wraz z ks. Mieczysławem Bohatkiewiczem w lesie Borek koło Berezwecza. Wszyscy trzej zostali beatyfikowani przez papieża Jana Pawła II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie w grupie 108 błogosławionych męczenników zamordowanych podczas II wojny światowej z nienawiści do wiary. W lesie Borek znajduje się symboliczny grób z 2002 roku. W kościele parafialnym w Ikaźni znajdują się obrazy obu błogosławionych.

Zasięg parafii

Z parafii wydzielono w 1766 roku parafię w Pohoście. W 2004 roku do parafii należeli wierni z miejscowości: Ikaźń, Cilewce, Suturowszczyzna, Słoboda, Sosnówka, Reuty, Koleśniki, Samujły, Czklia, Zaprużany, Biewszczyzna, Sudniki, Inowo, Ikaziański Dwór, Mielowce, Łopiany, Zaprudzie, Borowe, Ukla, Zapolewszczyzna, Koncinówka, Gierasimowo, Staryki i Księżypole.

Proboszczowie parafii od XVI w.

Przypisy

Bibliografia

• Parafia na stronie internetowej catholic.by
• Ks. Tadeusz Krahel Nasi Męczennicy
• Ks. Tadeusz Krahel Błogosławieni Męczennicy z Berezwecza
• Kościół Bożego Ciała w Ikaźni na stronie internetowej radzima.org