Parafia Ewangelicko-Augsburska w Raciborzu

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Raciborzu

Kaplica ewangelicka w Raciborzu
Państwo	Polska
Siedziba	Racibórz
Adres	ul. Starowiejska 67, 47-400 Racibórz
Wyznanie	luteranizm
Kościół	Ewangelicko-Augsburski
Diecezja	katowicka
Kaplica	Kaplica ewangelicka w Raciborzu
Proboszcz	ks. Mirosław Sikora
Położenie na mapie Raciborza Parafia Ewangelicko-Augsburska w Raciborzu
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Parafia Ewangelicko-Augsburska w Raciborzu
Położenie na mapie województwa śląskiego Parafia Ewangelicko-Augsburska w Raciborzu
Położenie na mapie powiatu raciborskiego Parafia Ewangelicko-Augsburska w Raciborzu
50°05′37″N 18°12′05″E/50,093611 18,201389

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Raciborzu – ewangelicko-augsburska parafia w Raciborzu, należąca do diecezji katowickiej. Mieści się przy ulicy Starowiejskiej.

Historia

Początki protestantyzmu na terenie Raciborza związane są z władcą ziemskim Jerzym Hohenzollernem-Ansbachem, któremu podlegał teren w okolicy miasta. Jako luteranin, pragnął zaprowadzić swoje wyznanie na terenie jemu podległym. Za jego przyczyną, w XVI wieku w Raciborzu powstały dwa zbory ewangelickie. Jednak w 1607 został ogłoszony przez Habsburgów zakaz osiedlania się na terenie miasta osób wyznania protestanckiego^[1].

Dopiero po 1742, w związku z przejściem tego terenu pod panowanie Prus, doszło do odrodzenia się luteranizmu w Raciborzu. W 1779 rozpoczęto budowę kościoła ewangelickiego, mającego służyć przede wszystkim stacjonującym tam żołnierzom. W związku z jego wadami konstrukcyjnymi i groźbą zawalenia budowli, został wyburzony^[1].

W 1830 do potrzeb kultu luterańskiego został zaadaptowany kościół Świętego Ducha, uprzednio rzymskokatolicki. W 1895 na terenie miasta zamieszkiwało 3.538 ewangelików, co stanowiło 15% ludności miasta. W związku niewielkim rozmiarem świątyni luterańskiej w stosunku do liczby zborowników, zdecydowano o postawieniu nowego kościoła^[1]. 19 września 1909 wmurowany został kamień węgielny pod budowę, a 1 listopada 1911 odbyła się uroczystość poświęcenia nowego kościoła ewangelickiego^[2]. Ołtarz oraz dzwony przeniesione zostały z wcześniejszej świątyni. Obok budynku kościoła postawiona została plebania oraz dom parafialny, w którym umieszczono przedszkole i stację diakonijną^[1].

W 1945 dom parafialny został podpalony przez żołnierzy radzieckich, a plebanię zdewastowano^[2]. W związku z wyjazdami oraz wysiedleniami osób narodowości niemieckiej, na terenie miasta pozostało niewielu luteran. Nie byli oni w stanie pokrywać kosztów utrzymania kościoła oraz remontu zniszczonych budynków parafii^[1][2]. Nabożeństwa prowadzone były na plebanii, która została również częściowo zajęta na mieszkania^[3].

W 1957 Cech Rzemiosł Różnych przystąpił do odbudowy budynku dawnego domu parafialnego, zakończonej w 1961. Umieszczono tam jego siedzibę^[3].

Kościół parafialny niszczał, w związku z czym został w latach 60. XX wieku przejęty przez władze miejscowe z zamiarem przeznaczenia go na salę widowiskową^[4]. Budynek plebanii przekształcono 22 lipca 1969 w Urząd Stanu Cywilnego, w związku z czym jego mieszkańców wysiedlono, a miejscem odprawiania nabożeństw stała się kaplica położona na cmentarzu ewangelickim przy ul. Starowiejskiej^[3].

Budynek kościoła ostatecznie rozebrano, a w latach 1973-1978 na jego miejscu wybudowano siedzibę Szkoły Muzycznej^[1].

Współczesność

Parafia w 2022 skupiała 8 wiernych^[5]. Nabożeństwa prowadzone są w ewangelickiej kaplicy na cmentarzu przy ul. Starowiejskiej w każdą drugą i czwartą niedzielę miesiąca oraz w święta. Zbór nie posiada własnego duszpasterza, stanowisko proboszcza-administratora pełni ks. Mirosław Sikora, proboszcz parafii w Rybniku^[6].

Przypisy