Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Brasławiu

Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Brasławiu

Парафія Нараджэння Найсвяцейшай Дзевы Марыі у Браславе

kościół parafialny
Państwo	Białoruś
Siedziba	Brasław
Adres	ul. Sowiecka 1, 211970 Brasław
Data powołania	1422
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Diecezja	witebska
Dekanat	Brasław
Kościół	Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Brasławiu
Nadzór	Salwatorianie
Proboszcz	ks. Stanisław Mrzygłód SDS
Wezwanie	Narodzenie Najświętszej Maryi Panny
Wspomnienie liturgiczne	Uroczystość Matki Bożej, Królowej Jezior - 22 sierpnia, 8 września
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Brasławiu
55°38′02,76″N 27°02′56,04″E/55,634100 27,048900

Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Brasławiu(biał. Парафія Нараджэння Найсвяцейшай Дзевы Марыі у Браславе) – parafia rzymskokatolicka w Brasławiu. Należy do Dekanatu Brasławskiego diecezji witebskiej. Została utworzona w 1422 roku.

Historia

Pierwszy kościół katolicki w Brasławiu wybudował w 1423 roku wojewoda wileński Monwid. Była to drewniana świątynia pod wezwaniem Matki Bożej, znajdująca się na górze zamkowej. Po pożarze około 1490 roku, nowy kościół wybudował w 1504 roku król Aleksander. W 1500 roku potwierdził przywileje nadane kościołowi parafialnemu Najświętszej Mary Panny. W 1661 roku kościół i całe miasteczko zostało spalone przez wojska moskiewskie. W 1669 roku parafia znajdowała się w dekanacie brasławskim diecezji wileńskiej. W 1676 roku podczas wizytacji bp Mikołaja Słupskiego kościół nie był w pełni odbudowany. W 1744 roku parafia posiadała filie w Belmontach i Opsie. W 1777 roku przy kościele istniała szkoła parafialna.

W 1781 roku parafia liczyła 2640 wiernych.

11 maja 1794 roku Rosjanie podpalili miasto w wyniku czego spłonął również kościół. Nabożeństwa przeniesiono do unickiej cerkwi, a później przystosowano do tego osobny drewniany budynek.

W 1798 roku parafia liczyła 11135 wiernych. Posiadała filie w Opsie, Belmontach, Plusach oraz kaplicę w Pochoszczy.

Obecny kościół wzniesiony został w latach 1824-1826, a gruntownie przebudowany i powiększony w latach 1894-1897. W latach 1849-1924 parafia należała do diecezji żmudzkiej. W 1863 roku za pomoc w Powstaniu styczniowym zostaje skazany na zesłanie ks. Rajuniec. W 1876 roku wybudowano nową plebanię, parafię wizytował bp. Aleksander Bereśniewicz. W 1878 roku parafia liczyła 14717 wiernych. W 1880 parafia znajdowała się w dekanacie nowo-aleksandrowskim diecezji żmudzkiej i liczyła 14738 wiernych. W 1893 parafię wizytował bp. Mieczysław Pallulon.

W czerwcu 1906 kościół został konsekrowany przez bp. Gaspara Cyrtowta, sufragana żmudzkiego. W 1915 roku parafię wizytował bp. Franciszek Karewicz.

W latach 1925-1989 parafia należała do archidiecezji wileńskiej. W 1927 roku parafię wizytował abp Romuald Jałbrzykowski.

W 1928 roku parafia liczyła około 6917 wiernych, w 1938 - 5846 wiernych, a w 1939 - ponad 7 tysięcy.

W 1941 roku rozpoczęła się okupacja niemiecka tych terenów. W Brasławiu Niemcy utworzyli getto dla Żydów. W czerwcu 1942 roku rozpoczęli ich całkowite wyniszczanie. W mieście działy się straszne sceny. 25 czerwca 1942 roku grupa Żydów próbowała się schronić na plebanii i szukała ratunku u proboszcza ks. dziekana Mieczysława Akrejcia. Wtedy też rozegrał się tragiczny koniec tego kapłana. Jedni mówią, że ks. Akrejć na ganku plebanii otoczony uciekającymi Żydami i przejęty ich tragedią dostał zawału serca i na miejscu zmarł. Inni natomiast przekazują, że tam księdza dosięgła kula z niemieckiego automatu i ugodziła śmiertelnie w serce. Niemcy zabronili jednak o tym mówić i rozgłaszali wersję o zawale serca. Mieszkańcy Brasławia przekazują, iż ks. Akrejć jeszcze w ostatnich chwilach swego życia pokazywał drogę ucieczki i schronienia Żydom. Z pewnością służył im swoją pomocą już wcześniej. Ksiądz Akrejć został pochowany obok brasławskiego kościoła^[1].

Po II wojnie światowej kościół został zamknięty i zamieniony na skład zboża. Determinacja mieszkańców doprowadziła do ponownego otwarcia świątyni w 1952 roku. Parafia nie mogła jednak funkcjonować bez przeszkód, prześladowania ze strony władz komunistycznych trwały do roku 1989. Nie posiadała stałego kapłana, dojeżdżali do niej księża z sąsiednich parafii^[2]. W 1992 r. posługę w parafii rozpoczęli salwatorianie^[3].

W latach 1989-1999 parafia leżała w diecezji mińskiej, a następnie archidiecezji mińsko-mohylewskiej. W 1991 roku parafię wizytował abp Kazimierz Świątek.

W 1999 biskup nowo powstałej diecezji witebskiej Władysław Blin nadał status Maryjnego Sanktuarium Matki Bożej Królowej Jezior. 9 kwietnia 2006 roku sanktuarium nawiedził nuncjusz apostolski na Białorusi abp Martin Vidović^[4].

Obszar parafii

W 2004 roku parafia obejmowała swoim obszarem miejscowości: Brasław, Nadbrzeże, Bużany, Jemilianiszki, Zajeleńce, Mejszule, Dąbki, Wiaski, Ratkuny, Rozewo, Subociszki, Gierczany, Bratnia Góra, Kiszkieliszki, Wieze, Uszeniszki, Wielikiance, Kruki, Zybki, Żwirbli, Bielany, Miekiany, Marianpol, Krasnosielce, Puzyry, Kalenkiszki, Jelno, Zaraczcze, Usiany, Zazony, Strusto, Muraż, Antonowce, Plebańce, Pietuszki, Litewszczyzna, Szawury, Rubież, Żwiryni, Łapki.

Wydzielone parafie

Z parafii wydzielono parafie:

• Parafia św. Jana Chrzciciela w Opsie
• Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Achremowcach
• Parafia Trójcy Przenajświętszej w Plusach
• Parafia św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Urbanach

Ołtarz polowy przy kościele parafialnym

Groby trzech księży proboszczów przy kościele: F. Birutowicza, Cz. Wilczyńskiego i M. Akrejcia

Proboszczowie parafii od 1790 roku

Przypisy

Bibliografia

• Diecezjalne Sanktuarium w Brasławiu na stronie internetowej catholic.by. catholic.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-07)].

Linki zewnętrzne

• Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Brasławiu na stronie internetowej radzima.org
• Brasław na stronie internetowej wodzirej.pl
• Łaskami słynący obraz Najświętszej Maryi Panny Królowej Jezior w Brasławiu na Białorusi, strona internetowa Salwatorianie