Paraklet

Paraklet (gr. παρακλητος 'obok wezwany')[1] – termin techniczny, stosowany w sądownictwie wobec osoby wspomagającej, wezwanej do pomocy prawnej oskarżonego w procesie, obrońca, adwokat[2][3]. Parakletos występował i przemawiał w imieniu oskarżonego[4].

W Biblii

Tym terminem Jezus określił Ducha Świętego w czasie jednej z mów poprzedzających opuszczenie uczniów (J 14,26). Określenie użyte przez apostoła Jana jest „rzeczownikiem odsłownym strony biernej od czasownika parakaleo (wzywam, proszę) – przywołany na pomoc”[5], i ściśle rzecz biorąc oznacza obrońcę (jak jest tłumaczony w Biblii poznańskiej), wspomożyciela[6] (jak jest tłumaczony w Piśmie Świętym w Przekładzie Nowego Świata), orędownika[4] (jak jest tłumaczony w Przekładzie Ekumenicznym). W większości tłumaczeń Biblii ten grecki termin oddano jako pocieszyciel, co według ks. bp. Kazimierza Romaniuka jest tłumaczeniem nieścisłym, „opiera się na fałszywej etymologii i nie ma potwierdzenia w Nowym Testamencie”, gdyż nie oddaje faktycznego charakteru działania Ducha Św. wobec uczniów Jezusa[7], niemniej termin bywał używany również w tym znaczeniu (np. Hi 16,2 w greckich przekładach Teodocjona i Akwilli)[8]. Słowo to występuje też w 1 J 2,1, w odniesieniu do Chrystusa wstawiającego się za grzesznikami[9].

Przypisy

  1. ↑ Innego Pocieszyciela da wam J 14, 15-21
  2. ↑ Słownik grecko-polski, PWN red. Z. Abramowiczówna t.III s. 404
  3. ↑ Nowy komentarz biblijny - Ewangelia według świętego Jana, Edycja św.Pawła, 2010, cz.II, s. 127
  4. ↑ a b Fritz Rienecker, Gerhard Maier: Leksykon biblijny. Waldemar Chrostowski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, 2001, s. 708, seria: Prymasowska Seria Biblijna. ISBN 83-7146-061-9.
  5. ↑ Nowy komentarz biblijny - Ewangelia według świętego Jana, cz. II, Edycja św. Pawła, 2010, s. 99-101.
  6. ↑ Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata — wydanie do studium, Watchtower Bible and Tract Society of New York, Inc. & International Bible Students Association, 2020.
  7. ↑ Słownik teologii biblijnej, bp. K. Romaniuk, Pallottinum 1994, s. 644
  8. ↑ John, [w:] John Barton, John Muddiman (red.), René Kieffer Rodd, The Oxford Bible Commentary, New York: Oxford University Press, 2001, s. 987, ISBN 978-0-19-875500-5.
  9. ↑ Blue Letter Bible.