Paraski II

Herb Paraski II

Paraski II (Bach-Paraski, Bach odmienny)kaszubski herb szlachecki, być może odmiana herbu Bach.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

W polu czerwonym jeleń z uniesioną lewą przednią nogą (być może naturalny), na murawie zielonej. Klejnot: nad hełmem bez korony trzy gwiazdy złote (1 i 2). Labry czerwone, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki

Herb znany tylko ze słownego opisu Żernickiego (Der ponische Adel, Die polnischen Stamwappen).

Rodzina Paraskich

Drobna szlachta biorąca nazwisko od wsi Paraszyno. Pierwszym jej znanym członkiem jest być może Piotr z Paraszyna, wymieniony w 1416. We wsi osiadło kilka rodów, które następnie przyjmowały nazwiska odmiejscowe. Byli to Borscy, Zdunowie, zwani też Bartkami, Bachowie, Bochenowie-Paraszyńscy, oraz Jekelowie. Paraszyńscy używali herbu Bochen, Zdunowie herbu Paraski, herb Jekelów i Borskich jest nieznany. Bachowie używali herbu z jeleniem, ale ponieważ nazwisko Paraski występowało również samodzielnie, niemożliwe jest zakwalifikowanie niektórych Paraskich do konkretnego rodu. Przedstawicielami rodziny Bachów byli na pewno Andrzej Bach Paraski (zm. przed 1726), syn Andrzeja Paraskiego i Anny Zuchowskiej (wzm. 1724, 35), jego syn, Marcin Ernest miał cząstkę w Łówczu Średnim w 1726. Pochodzący z tego rodu Georg von Parasky miał w 1801 dobra Hessendam w okręgu Magdeburg. Ród Bachów wywodzi się prawdopodobnie od Bachów herbu Poturgi, albo Pobłocki II, chociaż istnieją teorie o wspólnym pochodzeniu Bachów-Paraskich z Zdunami-Paraskimi, z których ci pierwsi po jakimś czasie odmienili herb.

Herbowni

Paraski (Paraschin, Paraschinski, Parasinski, Parasiński, Parasky, Paraszynski, Paraszyński, Parazinski, Paraziński, Parażyński, błędnie Pareiski) z przydomkiem Bach.

Bachowie-Parascy mieli używać wcześniej herbu Brochwicz III, zamienionego następnie na herb własny.

Przypisy

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

Bibliografia

  • Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.3. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2009, s. 129-133, 252. ISBN 978-83-927383-6-7.

Media użyte na tej stronie