Paraskiewa (Matijeszyna)
| ||
| święta mniszka (prepodobna) | ||
| Data i miejsce urodzenia | 28 października 1888 Piesczane | |
| Data i miejsce śmierci | 4 grudnia 1953 Briłow | |
| Czczona przez | Rosyjski Kościół Prawosławny | |
| Kanonizacja | 27 grudnia 2000 przez Rosyjski Kościół Prawosławny | |
| Szczególne miejsca kultu | Turkowice | |
Paraskiewa Matijeszyna (ur. 28 października 1888 w Piesczanym, pow. Kamieniec Podolski, zm. 4 grudnia 1953 w Briłowie) – mniszka, święta prawosławna.
Życiorys
Urodziła się w rodzinie chłopskiej. Jako dziecko straciła matkę i młodszą siostrę. Będąc młodą dziewczyną postanowiła wstąpić do monasteru, jednak jej ojciec i babka nie zgadzali się na to ze względu na trudną sytuację rodziny. Mając 19 lat została nowicjuszką w klasztorze Przemienienia Pańskiego w Teolinie, po czym w 1912 przeniosła się do monasteru Opieki Matki Bożej w Turkowicach, do którego przypadkowo trafiła jadąc z wizytą do rodziny.
W 1914 klasztor został ewakuowany w obawie przed zbliżającym się frontem, a Paraskiewa znalazła się razem z innymi zakonnicami w monasterze Świętych Marty i Marii w Moskwie, a następnie w Dmitrowie pod Moskwą. Po zakończeniu wojny otrzymała polecenie pozostania na miejscu i nadzorowania wysyłki ocalałego mienia klasztornego z powrotem do Turkowic, jednak władze polskie przeznaczyły budynek poklasztorny na dom sierot. W związku z tym Paraskiewa wstąpiła do wspólnoty monastycznej w Dmitrowie i podjęła tam pracę nauczycielki języka starocerkiewnosłowiańskiego. 7 maja 1921 złożyła śluby wieczyste, a 10 grudnia 1921 została diakonisą, nadal pracując z dziećmi i młodzieżą.
W 1924 była po raz pierwszy przesłuchiwana przez OGPU i wezwana do porzucenia pracy z młodzieżą, czego nie uczyniła. 27 maja 1931 została aresztowana i oskarżona o prowadzenie agitacji antyradzieckiej, do czego się nie przyznała, i skazana na 5 lat zesłania do Kazachstanu. Trafiła do Ałma-Aty, następnie na wieś i ponownie do Ałma-Aty i Barabińska. Po zakończeniu kary, poważnie chora, osiedliła się w Astrachaniu, po czym wróciła do Dmitrowa.
Po 1939 zachorowała na ropień płuc, jej stan został uznany za beznadziejny, wyzdrowiała jednak, według własnych wspomnień – po widzeniu świętych apostołów Piotra i Pawła. Cieszyła się wielkim autorytetem wśród lokalnej społeczności. Z czasem coraz bardziej zapadała na zdrowiu – chorowała na czyraki, zapalenie stawów, chorobę wrzodową, wreszcie została sparaliżowana. Zmarła w 1953 w opinii świętości i została pochowana w Dmitrowie.
27 grudnia 2000 została kanonizowana przez Rosyjski Kościół Prawosławny z tytułem świętej mniszki wyznawczyni. W 2001 jej relikwie zostały przeniesione do cerkwi św. Dymitra z Tesalonik w monasterze żeńskim w Dedieniewie k. Dmitrowa.