Parchacz (gmina)
| gmina wiejska | |
| 1934–1944[1] | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Siedziba | |
| Powierzchnia (1934) | 137,6 km² |
| Populacja (1931) • liczba ludności |
|
| • gęstość | 50,6 os./km² |
Portal  Polska | |
Parchacz – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934–1939[3] w woj. lwowskim. Siedzibą gminy był Parchacz (obecnie wieś na Ukrainie o nazwie Międzyrzecze; Межиріччя).
Gmina zbiorowa Parchacz została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie sokalskim w woj. lwowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin (wsi): Horodyszcze Bazyljańskie, Parchacz, Sielec, Wołswin i Zawonie[4].
We wrześniu 1939 roku obszar gminy został zajęty przez wojska radzieckie a od 1941 roku znajdował się pod okupacją niemiecką (Generalne Gubernatorstwo). W związku z przeprowadzeniem granicy między GG a ZSRR na Sołokii, cztery gromady gminy Bełz położone na południe od rzeki - Góra, Kuliczków, Prusinów i Waniów - a także prawobrzeżną, większą część gromady Głuchów[5] z gminy Krystynopol w powiecie hrubieszowskim włączono do gminy Parchacz; równocześnie z gminy Parchacz odłączono gromadę Wołświn, włączając ją do gminy Korczyn w powiecie kamioneckim. Tak więc w 1943 roku gmina Parchacz składała się z 9 gromad: Głuchów, Góra, Horodyszcze Bazyliańskie, Kuliczków, Parchacz, Prusinów, Sielec, Waniów i Zawonie[6]
W 1944 roku gmina weszła w skład ZSRR; znajduje się obecnie w rejonie sokalskim w obwodzie lwowskim na Ukrainie.
Przypisy
- ↑ W czasie II wojny światowej poza administracją polską, po II wojnie światowej poza granicami Polski.
- ↑ Skorowidz gmin Rzeczypospolitej Polskiej
- ↑ jako gmina jednostkowa gmina Parchacz istniała także wcześniej
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 554 - Podział powiatu sokalskiego w województwie lwowskiem na gminy wiejskie
- ↑ Lewobrzeżną, mniejszą część gromady Głuchów włączono do gminy Bełz w powiecie hrubieszowskim
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).