Paris Saint-Germain F.C.
 | |||
| Pełna nazwa | Paris Saint-Germain Football Club | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek | PSG | ||
| Maskotka | Ryś Germain | ||
| Barwy | | ||
| Data założenia | |||
| Debiut w najwyższej lidze | 11 sierpnia 1971 | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Region | |||
| Siedziba | |||
| Adres | 24 rue du Commandant-Guilbaud, 75016 Paryż | ||
| Stadion | Parc des Princes | ||
| Sponsor techniczny | |||
| Właściciel | Qatar Sport Investments | ||
| Prezes | |||
| Trener | |||
| Asystent trenera | Jesús Pérez | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Paris Saint-Germain Football Club – francuski klub piłkarski z siedzibą w Paryżu, rozgrywający mecze na stadionie Parc des Princes. Założony został w 1970 roku i aktualnie występuje w rozgrywkach Ligue 1. Drużyna należy do najbardziej utytułowanych w swoim kraju, mając na koncie m.in. dziesięć mistrzostw Francji, czternaście Pucharów Francji, dzięsięć [1] Superpucharów Francji, dziewięć Pucharów Ligi Francuskiej oraz Puchar Zdobywców Pucharów i Puchar Intertoto.
Historia
Początki klubu (1970–1978)
Klub PSG utworzony został 26 czerwca 1970 roku[2] na skutek fuzji dwóch zespołów paryskich: Stade Saint-Germain (istniejącego od czerwca 1904 do czerwca 1970 – prawdziwego protoplasty PSG) i Paris FC. Oficjalnie zarejestrowany został 12 sierpnia 1970. Jego nazwa pochodzi od nazwy podparyskiej miejscowości Saint-Germain-en-Laye. PSG miał status klubu zawodowego od lipca 1971 do maja 1972. Ponownie klubem zawodowym PSG został w lipcu 1974 i jest nim do dziś.
W pierwszym swoim sezonie (1970/1971) drużyna wystąpiła w drugiej klasie rozgrywkowej, by już po roku świętować pierwszy historyczny awans do Division 1. Debiutancki mecz Paryżanie rozegrali 11 sierpnia 1971 przegrywając na wyjeździe z zespołem Angers SCO 0:2. Po pierwszym sezonie w najwyższej klasie rozgrywkowej PSG uplasował się zaledwie na 16 pozycji, odnosząc 10 zwycięstw przy 18 porażkach w 38 spotkaniach. W maju 1972 nastąpił rozłam klubu ponownie na Paris FC, który kontynuował występy w Division 1 oraz na dzisiejszy klub PSG, który w nowym sezonie miał występować zaledwie na poziomie 3 ligi. Jednak już po roku udało się wywalczyć awans, by w sezonie 1973/1974 po zajęciu 2. miejsca w grupie B drugiej ligi uzyskać szansę powrotu do ścisłej czołówki we Francji. PSG poprzez fazę play-off wykorzystał ją eliminując w dwumeczu zespół Valenciennes FC (1:2 i 4:2). Ważny odnotowania również jest fakt, że od tego momentu drużyna już zawsze rywalizowała wyłącznie na arenach pierwszoligowych. W lipcu 1974 do użytku klubu oddano stadion Parc des Princes, na którym rozgrywa swe mecze do dziś.
W czerwcu 1973 stanowisko prezesa objął projektant mody Daniel Hechter, który jako pierwszy dokonał zmiany wyglądu strojów meczowych. Dotychczasowe niemal jednolicie czerwone koszulki zastąpione zostały przez niebieskie z czerwonym pionowym pasem pośrodku otoczonym z obu stron białymi prążkami. Debiut nowych strojów miał miejsce już w sezonie 1973/1974 kiedy to zespół występował jeszcze w drugiej lidze. Mimo że włodarze wielokrotnie próbowali zmienić ich wygląd, wzór ten zachował się do dziś stając się jednym z symboli paryskiej drużyny.
Prezes Francis Borelli (1978–1991)
W okresie trzynastu lat, począwszy od stycznia 1978, w którym stanowisko prezesa klubu piastował Francis Borelli klub ze stolicy Francji odnotował swoje pierwsze znaczące sukcesy na arenie krajowej. Pierwszymi osiągnięciami PSG było zdobycie Pucharu Francji w latach 1982 i 1983 oraz mistrzostwo Francji w roku 1986.
15 maja 1982 w finale Pucharu Francji, na stadionie Parc des Princes przy udziale ponad 46-tysięcznej widowni, paryska drużyna zmierzyła się z zespołem AS Saint-Étienne. Po dramatycznym meczu, zakończonym w regulaminowym czasie wynikiem remisowym 1:1 i zdobyciu w ostatniej minucie dogrywki bramki dla PSG na 2:2 (Toko 58', Rocheteau 120'), zwycięzca musiał zostać wyłoniony poprzez konkurs rzutów karnych. Triumfatorem został zespół ze stolicy Francji, który pewniej egzekwując jedenastki wygrał 6:5.
15 września 1982 klub zadebiutował w europejskich rozgrywkach wyjazdowym meczem 1/16 finału Pucharu Zdobywców Pucharów przeciwko drużynie Łokomotiwu Sofia. Z pojedynku tego zwycięsko wyszli gospodarze, zdobywając jedyną bramkę już w 15 minucie. Ostatecznie awans uzyskała jednak drużyna PSG, deklasując w meczu rewanżowym przeciwnika aż 5:1 (Toko 20' i 81', Bathenay 66', N’Gom 85', Lemoult 88'). Przygoda z europejskimi rozgrywkami zakończyła się jednak w 1/4 finału, kiedy to w pojedynku przeciwko Waterschei Thor Genk, po pewnym zwycięstwie 2:0 (Fernández 43', Pilorget 57') na Parc des Princes, Paryżanie w meczu rewanżowym ulegli Belgom po dogrywce 0:3.
11 czerwca 1983, rok po zdobyciu pierwszego w swojej historii Pucharu Francji, PSG obronił zdobyty tytuł pokonując w finale FC Nantes 3:2 (Zaremba 3', Sušić 65', Toko 82').
Sezon 1985/1986 stał się przełomowym w historii klubu. Odnosząc 23 zwycięstwa przy 5 porażkach w 38 spotkaniach PSG po raz pierwszy zwyciężył w krajowych rozgrywkach, uzyskując tym samym prawo startu w ówczesnym Pucharze Europy Mistrzów Krajowych. Jednak już w pierwszej rundzie, po remisie na Parc des Princes 2:2 i rewanżowej porażce 0:1, Paryżanie musieli uznać wyższość czeskiego zespołu Vítkovice Ostrawa.
Zawodnikami tego okresu, którzy stanowili o sile drużyny i na stałe zapisali się w historii klubu są: Carlos Bianchi, Dominique Baratelli, Luis Fernández, Ivica Šurjak, Dominique Bathenay, Dominique Rocheteau, Safet Sušić, Joël Bats oraz Gabriel Calderón.
Do najwybitniejszych trenerów tej kadencji zaliczają się: Georges Peyroche, Gérard Houllier, Lucien Leduc i Tomislav Ivić.
Era Canal+ (1991–2006)
W 1991 nastąpiło przejęcie klubu przez Canal+, który miał stworzyć silną drużynę przeciw dominacji Olympique Marsylii. Po trzech latach, w 1994 roku, PSG świętował zdobycie drugiego w swojej historii mistrzostwa Francji, odnosząc zaledwie 3 porażki w 38 spotkaniach. Dało to tym samym przepustkę by w sezonie 1994/1995, po blisko 10 latach, po raz drugi wystąpić w elitarnej Lidze Mistrzów. Klub zdołał osiągnąć półfinał tych rozgrywek, kiedy po dwóch porażkach kolejno 0:1 i 0:2 musiał uznać wyższość włoskiego A.C. Milan.
Pierwszym sukcesem na arenie międzynarodowej było zdobycie Pucharu Zdobywców Pucharów w 1996 wygrywając 1:0 (N’Gotty 28') w finale przeciwko drużynie Rapidu Wiedeń. Rok później nie zdołano obronić zdobytego trofeum ulegając w tym samym stosunku bramkowym hiszpańskiej FC Barcelonie.
Finał Pucharu Zdobywców Pucharów 1995/1996
| 8 maja 1996 | Paris Saint-Germain FC  | 1–0 |  SK Rapid Wiedeń | Stadion Króla Baudouina I, Bruksela Widzów: 37000 Sędzia: Pierluigi Pairetto  |
Bruno N’Gotty  28' | (1–0) | |||
| Bernard Lama (kapitan) – Paul Le Guen, Patrick Colleter, Bruno N’Gotty, Alain Roche – Youri Djorkaeff, Daniel Bravo, Vincent Guérin, Laurent Fournier ('78 Francis Llacer) – Raí ('12 Julio César Dely Valdés), Patrice Loko; Trener: Luis Fernández | Michael Konsel (kapitan) – Michael Hatz, Peter Guggi, Peter Schöttel, Trifon Iwanow – Peter Stöger, Dietmar Kühbauer, Stefan Marasek – Carsten Jancker, Christian Stumpf ('46 Zoran Barisic), Andreas Heraf; Trener: Ernst Dokupil | |||
Finał Pucharu Zdobywców Pucharów 1996/1997
| 14 maja 1997 | FC Barcelona  | 1–0 | Paris Saint-Germain FC | Feijenoord Stadion, Rotterdam Widzów: 52000 Sędzia: Markus Merk  |
| Ronaldo 37' (k.) | (1–0) | |||
| Vítor Baía – Albert Ferrer, Abelardo, Fernando Couto, Sergi Barjuán – Josep Guardiola, Gheorghe Popescu (kapitan) ('46 Guillermo Amor), Iván de la Peña ('85 Christo Stoiczkow), Luis Enrique ('89 Juan Antonio Pizzi) – Luís Figo, Ronaldo; Trener: Bobby Robson | Bernard Lama – Laurent Fournier (‘58 Jimmy Algerino), Bruno N’Gotty, Paul Le Guen, Didier Domi – Jérôme Leroy, Vincent Guérin ('69 Julio César Dely Valdés), Raí (kapitan) – Patrice Loko ('78 Cyrille Pouget), Leonardo; Trener: Ricardo Gomes | |||
W latach 1991–2006 PSG pięciokrotnie święcił triumfy w Pucharze Francji (1993, 1995, 1998, 2004, 2006), ponadto zdobywając dwa Puchary Ligi (1995, 1998). W 2000 drużyna została jednym z założycielskich członków grupy G-14. Ponowny powrót na stanowisko trenerskie Luisa Fernándeza w grudniu tego samego roku oraz posiadanie w swoich szeregach wielkiego talentu Ronaldinho nie poprawiło pogarszającej się sytuacji w klubie, wynikającej głównie z lawinowo rosnącego zadłużenia. Dopiero w sezonie 2003/2004 osiągnięto oczekiwany sukces, zdobywając Puchar Francji oraz wicemistrzostwo pod wodzą już nowego trenera Vahida Halilhodžicia, uzyskując tym samym po 4 latach awans do upragnionych rozgrywek Ligi Mistrzów.
W dniu 11 kwietnia 2006 Canal+ ogłosił definitywną sprzedaż swoich udziałów w klubie amerykańskiej firmie inwestycyjnej Colony Capital, amerykańskiemu bankowi inwestycyjnemu Morgan Stanley oraz francuskiej spółce inwestycyjnej Butler Capital Partners. Przejęcie PSG stało się faktem z dniem 20 czerwca 2006 roku, po którym nowym prezesem klubu został Alain Cayzac.
Do najlepszych zawodników okresu Canal+ zaliczają się: Bernard Lama, Alain Roche, Ricardo Gomes, Patrice Loko, Valdo, David Ginola, George Weah, Raí oraz Youri Djorkaeff.
Nowa era (2006–2011)
Pod nowym kierownictwem PSG nie radził sobie jednak najlepiej. W sezonie 2006/2007 zajmuje ostatecznie daleką 15 lokatę, by również rok później cudem uniknąć historycznego spadku do Ligue 2, wygrywając dwa z czterech ostatnich ligowych meczów. Jedynym pocieszeniem dla kibiców było zdobycie 29 marca 2008 trzeciego w historii zespołu Pucharu Ligi Francuskiej, pokonując w finale drużynę RC Lens 2:1 (Pauleta 19', Mendy 90'k.). Godnym odnotowania jest również fakt strzelenia przez Pedro Pauletę 109 bramki w barwach klubu z Paryża, co tym samym czyni go najskuteczniejszym zawodnikiem we wszystkich rozgrywkach w historii PSG.
Dopiero w maju 2008, po przejęciu stanowiska prezesa klubu przez Charles’a Villeneuve’a, kibice spojrzeli w przyszłość z optymizmem. Wywiązywanie się z wcześniejszych obietnic poskutkowało sprowadzeniem zawodników mających przywrócić PSG zasłużone najwyższe miejsca w tabeli. Do piłkarzy tych zaliczali się: Claude Makélélé, Ludovic Giuly, Mateja Kežman, Stéphane Sessègnon, czy król strzelców Ligue 2 sezonu 2007/2008 w barwach Le Havre AC, Guillaume Hoarau. Na efekty nie trzeba było długo czekać, ponieważ już na półmetku rozgrywek sezonu 2008/2009 paryżanie zajęli wysoką 4. lokatę (zwyciężając w 10 z 19 spotkań), ze stratą zaledwie 5 punktów do prowadzącego Olympique Lyon.
W letnim okienku transferowym sezonu 2009/10 klub pozyskał tureckiego napastnika Mevlüta Erdinga, francuskiego obrońcę Christophea Jallet oraz wykupiony został z Fenerbahçe SK – Mateja Kežman. Kadencja Charles’a Villeneuve’a nie trwała jednak długo, gdyż już w styczniu 2009 do opinii publicznej dotarła zaskakująca wiadomość o jego rezygnacji ze stanowiska prezesa. Jednym z powodów takiej decyzji miała być inna wizja budowy drużyny w stosunku do właścicieli klubu. Oficjalnie 4 lutego 2009 jego miejsce zajął Sébastien Bazin, przedstawiciel głównego akcjonariusza klubu, amerykańskiego funduszu inwestycyjnego Colony Capital. W sezonie 2010/11 zespół zasilili Nenê, Siaka Tiéné i Mathieu Bodmer. Do West Bromwich Albion za 7 mln euro sprzedany został Stéphane Sessègnon
Era prezesa Nassera Al-Khelaifiego (2011–)
W maju 2011 nowym właścicielem klubu został fundusz Qatar Sports Investments. Prezesem klubu został Nasser Al-Khelaifi, natomiast dyrektorem sportowym Leonardo. Katarczycy zwiększyli budżet klubu do 150 mln euro, dzięki czemu możliwe było przyjście m.in. argentyńskiego pomocnika Javiera Pastore za 42 mln euro. Oprócz niego do klubu zostali sprowadzeni Blaise Matuidi, Jérémy Ménez, Maxwell, Thiago Motta oraz Salvatore Sirigu. Dzięki udanym transferom PSG kończył rundę jesienną sezonu 2011/2012 na pierwszym miejscu w tabeli (po raz pierwszy od sezonu 1996/1997), jednak 23 grudnia 2011 zwolniono trenera Antoine’a Kombouaré, którego zastąpił znany z sukcesów odnoszonych z A.C. Milan włoski trener, Carlo Ancelotti. Sezon 2011/2012 PSG zakończył na drugim miejscu co dało awans do Ligi Mistrzów UEFA. W letnim okienku transferowym sezonu 2012/13 do Paris-Saint Germain przybyli: Ezequiel Lavezzi, młody talent Marco Verratti, gwiazdor Zlatan Ibrahimovic oraz Thiago Silva. Pod wodzą Carlo Ancelottiego tak wzmocniony zespół zdobył mistrzostwo ligi francuskiej oraz dotarł do ćwierćfinału Ligi Mistrzów ulegając FC Barcelonie. Ponadto w zimowym okienku tego sezonu do klubu przybyła gwiazda angielskiej piłki David Beckham, holenderski obrońca Gregory van der Wiel oraz młody brazylijski talent Lucas Moura.
W lipcu 2013 ze stanowiska trenera odszedł Carlo Ancelotti, a na jego miejsce zatrudniono Francuza Laurenta Blanca. Do klubu zostali sprowadzeni Edinson Cavani, Marquinhos oraz Lucas Digne za łączną kwotę 108 milionów euro. Klub opuścił Francuz Kévin Gameiro, który przeniósł się do hiszpańskiej Sevilli. Ponadto z zespołem rozstali się tacy zawodnicy jak Mathieu Bodmer, Mamadou Sakho, Mohamed Sissoko czy Diego Lugano. 3 sierpnia 2013 roku zespół, po piętnastu latach wywalczył superpuchar Francji, pokonując w finale Bordeaux 2:1[3]. W sezonie 2013/14 PSG obronił tytuł mistrza Francji. Koronę króla strzelców po raz drugi z rzędu zdobył Zlatan Ibrahimović. Szwed strzelił 26 bramek.
W sezonie 2014/15 zespół dokonał historycznego osiągnięcia. Po raz pierwszy Paryżanie zdobyli wszystko co było do zdobycia na krajowym podwórku. W ręce PSG powędrowało trzecie z rzędu, a piąte w ogóle mistrzostwo kraju, drugi raz z rzędu Coupe de la Ligue, Coupe de France oraz drugi raz z rzędu Superpuchar. Na arenie międzynarodowej PSG wystąpił w Lidze Mistrzów, gdzie po raz trzeci zakończył udział na ćwierćfinale (z Barceloną, porażki 1:3, 0:2), eliminując wcześniej po dramatycznym dwumeczu Chelsea (1:1, 2:2 po dogrywce). Krajową dominację udało się potwierdzić także w następnym sezonie, udanie broniąc wszystkich trofeów. Na drodze do zdobycia piątego z rzędu mistrzostwa kraju w sezonie stanęło AS Monaco. Klubowi z Paryża udało się jednak po raz kolejny zdobyć Coupe de la Ligue, Coupe de France oraz Superpuchar. Od 11 maja 2016 r. Zlatan Ibrahimović jest także samodzielnym liderem klasyfikacji najlepszego ligowego strzelca PSG, strzelając w trakcie 4-letniego kontraktu 113 ligowych bramek (141 w ogóle).
Sukcesy
Trofea międzynarodowe
| |||||
| Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
|---|---|---|---|---|---|
Klubowe MŚ | zdobywca | 0 | |||
| finalista | 0 | ||||
Puchar Interkontynentalny | zdobywca | 0 | |||
| finalista | 0 | ||||
 Liga Mistrzów (Puchar Europy) | zdobywca | 0 | |||
| finalista | 1 | 2020 | |||
| półfinał | 2 | 1995, 2021 | |||
 Liga Europy (Puchar UEFA) | zdobywca | 0 | |||
| finalista | 0 | ||||
| półfinał | 1 | 1993 | |||
 Puchar Zdobywców | zdobywca | 1 | 1996 | ||
| finalista | 1 | 1997 | |||
 Superpuchar UEFA | zdobywca | 0 | |||
| finalista | 1 | 1996 | |||
Puchar Intertoto | zdobywca | 1 | 2001 | ||
| finalista | 0 | ||||
 Puchar Miast Targowych | zdobywca | 0 | |||
| finalista | 0 | ||||
Krajowe
.svg){kind=small}
Rekordy
Rekordy drużynowe
- Najwyższe zwycięstwo w Ligue 1 u siebie:
- 9:0, w sezonie 2018/2019 z EA Guingamp
- Najwyższe zwycięstwo w Ligue 1 na wyjeździe:
- 9:0, w sezonie 2015/2016 z Troyes AC
- Najwyższe zwycięstwo w europejskich pucharach u siebie:
- 7:1, w sezonie 2001/2002 z KAA Gent
- 7:1, w sezonie 2017/2018 z Celctic Glasgow[4]
- Najwyższe zwycięstwo w europejskich pucharach na wyjeździe:
- 0:5 w sezonie 2012/2013 z Anderlecht Bruksela
- Najwyższa porażka w Ligue 1 u siebie:
- 0:4, w sezonie 1987/1988 z OGC Nice
- 1:5, w sezonie 2018/2019 z LOSC Lilie
- Najwyższa porażka w Ligue 1 na wyjeździe:
- 0:6, w sezonie 1971/1972 z FC Nantes
- Najwyższa porażka w europejskich pucharach u siebie:
- 1:6, w sezonie 1996/1997 z Juventusem
- Najwyższa porażka w europejskich pucharach na wyjeździe:
- 1:6, w sezonie 2016/2017 z Barceloną
Rekordy indywidualne
Najwięcej bramek we wszystkich rozgrywkach[5]
| Najwięcej asyst we wszystkich rozgrywkach[6]
| Najwięcej meczów we wszystkich rozgrywkach[7]
|
- Najwięcej bramek w rozgrywkach ligowych:
- Edinson Cavani – 138 goli[8]
- Najwięcej bramek w europejskich pucharach:
- Edinson Cavani – 30 goli[8]
- Najwięcej bramek we wszystkich rozgrywkach w jednym sezonie:
- Zlatan Ibrahimović – 50 goli[9]
- Najwięcej bramek w rozgrywkach ligowych w jednym sezonie:
- Zlatan Ibrahimović – 38 goli[9]
- Najwięcej bramek w europejskich pucharach w jednym sezonie:
- Zlatan Ibrahimović – 10 goli[9]
- Najwięcej meczów w rozgrywkach ligowych:
- Jean-Marc Pilorget – 371 meczów[9]
Rekordy transferowe
Najdroższe transfery przychodzące do PSG[10]
| Najdroższe transfery odchodzące z PSG[11]
|
Sezony
Europejskie puchary
Pierwszy mecz w europejskich pucharach drużyna PSG rozegrała w sezonie 1982/1983 w ramach rozgrywek Pucharu Zdobywców Pucharów. 15 września 1982 w Sofii, przy udziale piętnastu tysięcy widzów, Paryżanie zmierzyli się z tamtejszym Lokomotiwem, przegrywając 0:1. Pierwsze zwycięstwo przyszło już niespełna 2 tygodnie później, kiedy to w spotkaniu rewanżowym 28 września 1982 Bułgarzy musieli uznać wyższość jedenastki ze stolicy Francji, ulegając wysoko 5:1 (Toko 20' i 81', Bathenay 66', N’Gom 85', Lemoult 88').
Największym sukcesem klubu na arenie międzynarodowej było zdobycie Pucharu Zdobywców Pucharów w sezonie 1995/1996. W meczu finałowym na stadionie Króla Baudouina I w Brukseli Paryżanie pokonali zespół Rapidu Wiedeń 1:0 (Bruno N’Gotty 28').
Klubowa rywalizacja
Le Classique
Le Classique, również znany jako Derby Francji, to spotkanie rozgrywane pomiędzy najbardziej prestiżowymi drużynami kraju, Paris Saint-Germain oraz Olympique Marsylia. Główną różnicą „klasyku” w porównaniu do innych krajowych derbów jest nie tylko rywalizacja na linii największych miast, ale również pomiędzy klasami społecznymi. Paryż to mekka francuskiego społeczeństwa i stylu, gdzie mieszkańcy często dominowali w polityce, ekonomii oraz kulturze. Marsylia natomiast to portowe miasto zamieszkiwane w większości przez klasę robotniczą, nie popierającej paryskiej kultury. Każda konfrontacja odbija się również ogromnym echem politycznym, z racji rywalizacji północ-południe oraz opozycji południowych prowincji kraju wobec rządów stolicy[12] Derby mają historyczne, kulturalne oraz polityczne podłoże, zrodzone również z prowokacji międzyklubowej. Nieoficjalnie mówi się, iż piłkarskim założycielem tej rywalizacji jest Bernard Tapie, właściciel OM w latach 80. XX wieku, a jej promotorami m.in. Canal+ w latach 90.
Zarówno PSG, jak i OM, to jedyne drużyny, które mogą pochwalić się zdobyciem europejskich pucharów oraz byciem jedynymi dominującymi klubami we francuskiej lidze do czasów przejęcia schedy przez Olympique Lyon od 2001 roku. Mimo niepokojących rezultatów obu klubów na przestrzeni 8 lat od rozpoczęcia milenium, wciąż wraz z AS Saint-Étienne, posiadały najbardziej rozbudowaną siatkę kibicowską w kraju oraz poza granicami.
Stosunki między kibicami są bardzo napięte przez co często grupy zwolenników klubowych oraz pseudokibice po meczach ustawiają się ze sobą na bójki. Lokalne władze podejmują wszelkie metody doprowadzające do zwiększenia bezpieczeństwa podczas tego szlagieru oraz zapobiegania konfrontacjom kibicowskim, co przekłada się jednakże na różne rezultaty, z racji wciąż pojawiających się niebezpiecznych incydentów. Zgodnie ze statystykami od 11 kwietnia 1995 do 18 marca 2010 roku, w starciach pomiędzy kibicami PSG, a OM zostało aresztowanych 305 osób, a 43 zostały ranne[13]. Śmierć poniosły 2 osoby.
Po przejęciu PSG przez katarskich inwestorów stosunki na linii Paryż-Marsylia jeszcze bardziej się zaostrzyły, głównie przez aspekty finansowe.
Statystyki pomiędzy klubami: (stan na 23.10.2016[14]):
- 38 zwycięstw PSG, 33 zwycięstwa OM, 19 remisów
- 119 bramek PSG, 112 bramek OM
Olympique Lyonnais
W gronie dwóch najważniejszych rywali PSG znajduje się Olympique Lyon. Podłoże rywalizacji jednak nie ma już nic wspólnego z warstwą społeczną, polityczną czy historyczną, a jedynie sportową. Lyon jest zawsze brany pod uwagę w walce o mistrzostwo Francji, szczególnie po okresie 7 lat zdobywania mistrza z rzędu. Z tego względu spotkania między obiema drużynami są bardzo ekscytujące dla kibiców. Stosunki między kibicami w większości są neutralne, pomijając kilka incydentów pseudokibicowskich.
Statystyki pomiędzy klubami: (stan na 31.05.2015)[15]:
- 18 zwycięstw PSG, 7 zwycięstw OL, 11 remisów
- 60 bramek PSG, 31 bramek OL
Stroje
       1970–1973 |  1973–1981 |  1981–1990 | 1994–2000 |  2002–2005 | 2005–2009 |
   2009–2010 | 2010–2015 |    2015– |
Najbardziej rozpoznawalnymi strojami PSG były ciemnoniebieskie koszulki z czerwonym pionowym pasem pośrodku otoczonym z obu stron białymi prążkami. Po raz pierwszy wzór ten zaprezentowany został w 1973, gdy w sezonie 1973/1974 drużyna występowała jeszcze w drugiej lidze, a jego projektantem był ówczesny prezes Daniel Hechter. Stroje te zastąpiły pierwsze noszone przez trzy lata niemal jednolicie czerwone koszulki, które w połączeniu z białymi spodenkami oraz niebieskimi getrami nawiązywały do pochodzenia klubu (biel – Stade Saint-Germain, czerwień oraz niebieski – Paris FC).
W 1981 prezes Francis Borelli postanowił zmienić wzór wprowadzając białe koszulki udekorowane dwoma pionowymi prążkami: czerwonym oraz niebieskim. Tym samym dotychczasowe, wykreowane w 1973, stały się jedynie strojami wyjazdowymi. W 1990 dokonano kolejnej korekty wyglądu koszulek, zmieniając ułożenie pasków, które od tej pory razem kształtem miały przypominać wieżę Eiffla. Wzór ten utrzymał się przez dwa lata, aż do sezonu 1992/1993.
Dopiero w 1994 zdecydowano się powrócić do koszulek projektu Daniela Hechtera, które mimo licznych, lecz nieznacznych przekształceń przetrwały do roku 2009. W sezonie 2009/2010 pierwszymi strojami drużyny zostały ciemnoniebieskie koszulki udekorowane czerwonymi prążkami, ciemnoniebieskie spodenki i getry.
Sponsorzy techniczni
|
|
Sponsorzy główni
|
Stadion
Stade Georges Lefèvre
Od początku istnienia klubu, aż do roku 1974 PSG rozgrywał swe mecze na stadionie Stade Georges Lefèvre, ulokowanym w podparyskiej miejscowości Saint-Germain-en-Laye. Od tamtej pory obiekt użytkowany jest głównie przez drużyny rezerwowe i wchodzi w skład centrum treningowego klubu – Camp des Loges. Nazwa stadionu nadana została w 1945 i upamiętnia poległego na froncie w 1940 piłkarza zespołu Stade Saint-Germain.
Parc des Princes
|
Klub ze stolicy Francji, nieprzerwanie od lipca 1974 roku, rozgrywa swe mecze na stadionie Parc des Princes. Czterogwiazdkowy obiekt, będący własnością miasta Paryża, ulokowany został w 16. dzielnicy, a swą nazwę zawdzięcza dawnemu parkowi, na terenie którego został wybudowany. Rekordową frekwencję zanotowano 2 marca 1983 roku podczas meczu 1/4 finału Pucharu Zdobywców Pucharów, PSG z belgijskim Waterschei Thor Genk (2:0 – Fernández 43', Pilorget 57'), która wyniosła 49 575 widzów. Do dyspozycji kibiców oddano czterotysięczny parking, a sam obiekt został w całości zamknięty i składa się z czterech zadaszonych trybun: północnej – Auteuil, południowej – Boulogne, wschodniej – Paris i zachodniej – Presidentielle Thomson.
Prezesi w historii
Chronologiczny spis prezesów Paris Saint-Germain od czasu istnienia klubu.
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Władze klubu
| Funkcja | Imię i nazwisko |
|---|---|
| Właściciel |  Tamim ibn Hamad Al Sani |
| Większościowy udziałowiec | Qatar Sports Investments |
| Prezydent | Nasser Al-Khelaifi |
| Dyrektor generalny | Jean-Claude Blanc |
| Dyrektor sportowy |  Leonardo |
| Asystent dyrektora sportowego | Angel Castellazzi |
| Sekretarz generalny | Victoriano Melero |
| Dyrektor ds. komunikacji | Jean-Martial Ribes |
Trenerzy
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Chronologiczny spis trenerów Paris Saint-Germain od czasu istnienia klubu.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sztab szkoleniowy
Sztab szkoleniowy i medyczny w sezonie 2021/22[19]
| Funkcja | Imię i nazwisko |
|---|---|
| Trener |  Mauricio Pochettino |
| Asystent | Jesus Perez |
| Asystent | Miguel D'Agostino |
| Trener bramkarzy | Gianluca Spinelli |
| Trener bramkarzy | Toni Jiménez |
| Trener przygotowania fizycznego | Sebastiano Pochettino |
| Trener przygotowania fizycznego | Nicolas Mayer |
| Analityk | Antoine Guillotin |
| Analityk | Vincent Brunet |
| Analityk | Clément Gonin |
| Skaut | Éric Pécout |
| Koordynator drużyn młodzieżowych | Yohan Cabaye |
| Dyrektor akademii piłkarskiej | Jean-François Pien |
| Koordynator występów klubowych | Gian Nicola Bisciotti |
| Naukowiec sportowy | Denis Lefebve |
| Naukowiec sportowy |  Ben Michael Simpson |
| Naukowiec sportowy | Ricardo Rosa |
| Naukowiec sportowy | Maxime Coulerot |
| Naukowiec sportowy | Cristoforo Filetti |
| Szef sztabu medycznego | Christophe Baudot |
| Lekarz klubowy | Quentin Vincent |
| Koordynator fizjoterapii | Cyryl Praud |
| Fizjoterapeuta | Frédéric Mankowski |
| Fizjoterapeuta | Joffrey Martin |
| Fizjoterapeuta | Gaël Pasquer |
| Fizjoterapeuta | Dario Fort |
| Fizjoterapeuta | Diego Mantovani |
| Fizjoterapeuta | Angelo Castro |
| Podolog | Gaëlle Scalia |
| Asystent medyczny | Sandrine Jarzaguet |
Obecny skład
Stan na 10 września 2022[20]
|
|
Piłkarze na wypożyczeniu
|
|
Sponsorzy i partnerzy
Sponsorzy i partnerzy w sezonie 2021/22[21]
| Przedsiębiorstwo | Funkcja |
|---|---|
| Nike | Partner techniczny i główny |
| ACCOR Live Limitless | Partner Główny |
| Visit Qatar | Partner Premium |
| ooredoo | Partner Premium |
| QNB | Partner Premium |
| Visit Rwanda | Partner Premium |
| Qatar Airways | Partner Premium |
| ASPETAR | Partner Premium |
| Orange | Partner Premium |
| beIN SPORTS | Partner Premium |
| EA Sports | Partner Premium |
| AUTOHERO | Partner Premium |
| GEEKVAPE | Partner Premium |
| Coca-Cola | Oficjalny partner |
| MSC | Oficjalny partner |
| McDonald’s | Oficjalny partner |
| UNIBET | Oficjalny partner |
| Hisense | Oficjalny partner |
| socios.com | Oficjalny partner |
| GAUSSIN | Oficjalny partner |
| REPLAY | Oficjalny partner |
| THERAGUN | Oficjalny partner |
| Dior | Oficjalny partner |
| NIVEA MEN | Oficjalny partner |
| crypto.com | Oficjalny partner |
| HotForex | Oficjalny partner |
| American Express | Oficjalny dostawca |
| PITTA | Oficjalny dostawca |
| SMART GOOD THINGS | Oficjalny dostawca |
| leyu.com | Partner Regionalny |
| 22BET | Partner Regionalny |
| FONBET | Partner Regionalny |
| PLAYBETR | Partner Regionalny |
Piłkarze w historii
Królowie strzelców
Królowie strzelców ligi francuskiej występujący w barwach Paris Saint-Germain.
| Zawodnik | Bramki | Sezon |
|---|---|---|
| Carlos Bianchi | 37 | 1977/1978 |
| Carlos Bianchi | 27 | 1978/1979 |
 Pauleta | 21 | 2005/2006 |
| Pauleta | 15 | 2006/2007 |
 Zlatan Ibrahimović | 30 | 2012/2013 |
| Zlatan Ibrahimović | 26 | 2013/2014 |
| Zlatan Ibrahimović | 38 | 2015/2016 |
 Edinson Cavani | 35 | 2016/2017 |
| Edinson Cavani | 28 | 2017/2018 |
| Kylian Mbappé | 33 | 2018/2019 |
| Kylian Mbappé | 18 | 2019/2020 |
| Kylian Mbappé | 27 | 2020/2021 |
Uczestnicy mistrzostw świata
Spis piłkarzy uczestniczących w finałach Mistrzostw Świata powołanych z Paris Saint-Germain.
|
|
Uczestnicy mistrzostw Europy
Spis piłkarzy uczestniczących w finałach Mistrzostw Europy powołanych z Paris Saint-Germain.
| Zawodnik | Rok |
|---|---|
| Luis Fernández |  1984 |
| Dominique Rocheteau | 1984 |
 Safet Sušić | 1984 |
| Christian Perez | 1992 |
| Youri Djorkaeff | 1996 |
| Vincent Guérin | 1996 |
| Bernard Lama | 1996, 2000 |
| Patrice Loko | 1996 |
| Alain Roche | 1996 |
| Pauleta |  2004 |
| Salvatore Sirigu | 2012, 2016 |
| Thiago Motta | 2012, 2016 |
| Blaise Matuidi | 2012, 2016 |
| Jérémy Ménez | 2012 |
| Zlatan Ibrahimović | 2016 |
| Marco Verratti | 2020 |
Przypisy
- ↑ Superpuchar Francji dla PSG. Piąty z rzędu... [dostęp 2017-08-17].
- ↑ France – List of Foundation Dates.
- ↑ PSGFC.pl – Polskie centrum kibiców Paris Saint-Germain – PSG 2-1 Bordeaux: Zabójcza końcówka! Paryżanie z pierwszym trofeum!, psgfc.pl [dostęp 2017-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-17] (pol.).
- ↑ Liga Mistrzów: pogrom na Parc des Princes, PSG nie dało szans Celtikowi, „Onet Sport”, 22 listopada 2017 [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ RemiSudiste à l’esprit contradictoire amoureux de Paris et du PSG depuis mon enfance Nostalgique à mes heures perdues, J’aime Me Souvenir De Nos Belles Heures Et Savoure Ces Gr, Avec „Histoire du PSG” je me régale chaque jour autour des rouge et bleu Voir la bio de Rémi, Le classement historique des buteurs du PSG, Histoire du #PSG, 20 maja 2017 [dostęp 2020-08-17].
- ↑ RemiSudiste à l’esprit contradictoire amoureux de Paris et du PSG depuis mon enfance Nostalgique à mes heures perdues, J’aime Me Souvenir De Nos Belles Heures Et Savoure Ces Gr, Avec „Histoire du PSG” je me régale chaque jour autour des rouge et bleu Voir la bio de Rémi, Le classement historique des passeurs du PSG, Histoire du #PSG, 20 maja 2017 [dostęp 2020-08-17].
- ↑ GrichkaSupporter du PSG depuis presque 20 i inni, Le classement des matchs officiels joués au PSG, Histoire du #PSG, 25 maja 2017 [dostęp 2020-08-17].
- ↑ a b Edinson Cavani, Ligue 1 legend, Ligue1 [dostęp 2020-08-16] (ang.).
- ↑ a b c d GrichkaSupporter du PSG depuis presque 20 i inni, Les records individuels, Histoire du #PSG, 1 czerwca 2017 [dostęp 2020-08-17].
- ↑ Paris Saint-Germain – Record arrivals, _ [dostęp 2020-08-17] (ang.).
- ↑ Paris Saint-Germain – Most expensive departures, www.transfermarkt.pl [dostęp 2020-08-17].
- ↑ „Http://bleacherreport.com/articles/1322606-joey-barton-puts-the-punch-back-into-the-marseille-psg-rivalry” Bleacher Report. 4 września 2012. dostęp: 31 maja 2013.
- ↑ http://demarseille.pl/dzial/Informacje-o-Le-Clasique, dostęp: 31 maja 2015.
- ↑ http://www.meilleurescotes.com/PSG-OM-historique-des-matches-et-statistiques.html, dostęp: 2015-05-31.
- ↑ https://web.archive.org/web/20150826211938/http://www.lequipe.fr/Football/FootballConfrontation26_22.html, dostęp: 31 maja 2015.
- ↑ Délégation réduite pour le PSG en Champions League, CulturePSG [dostęp 2021-11-08] (fr.).
- ↑ Brat emira potwierdza – Messi trafi do PSG, weszlo.com, 7 sierpnia 2021 [dostęp 2021-11-08] (pol.).
- ↑ Z powodu problemów zdrowotnych Gérarda Houlliera, do protokołów jako pierwszy trener wpisywany był Erick Mombaerts, pełniący faktycznie obowiązki asystenta.
- ↑ Players, EN.PSG.FR [dostęp 2021-11-08] (ang.).
- ↑ Effectif Equipe première. psg.fr. [dostęp 2022-06-23]. (fr.).
- ↑ Sponsors, EN.PSG.FR [dostęp 2021-10-18] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona klubu (fr.)
| Grupa A | |
|---|---|
| Grupa B | |
| Grupa C | |
| Grupa D | |
| Grupa E | |
| Grupa F | |
| Grupa G | |
| Grupa H |
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Football kit template socks
Autor: Derived from image:soccer ball.svg, this version made by User:Ed g2s., Licencja: CC0
A soccer ball with shade.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of FIFA.
Drawing of the "European Champion Clubs' Cup" trophy
.png)
Autor:
- UEFA_-_UEFA_Cup.svg: Original work by Riccardo de conciliis at it.wikipedia. SVG version by LonEMedia.
- derivative work: Ottobdn (talk)
UEFA Cup Trophy
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Riccardo de conciliis z włoskiej Wikipedii, Licencja: CC BY-SA 2.5
- Trofeo Coppa delle Coppe
- Immagine disegnata da Riccardo de Conciliis
Autor: MacMoreno, Licencja: CC BY-SA 4.0
La Supercoppa UEFA (ingl. UEFA Super Cup; fr. Supercoupe de l'UEFA) :è una competizione calcistica di club organizzata dall'UEFA, che vede in palio un trofeo conteso annualmente tra le squadre vincitrici rispettivamente della Champions League e dell'Europa League.
Autor: Original work by Riccardo de conciliis at it.wikipedia. SVG version by LonEMedia., Licencja: CC BY-SA 3.0
Inter-Cities Fairs Cup Trophy
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Ivory Coast, written by Jon Harald Søby, modified by Zscout370. The colors match to what is reported at http://fotw.vexillum.com/flags/ci.html.
(c) ed g2s, CC-BY-SA-3.0
Left arm part of a cartoon soccer kit with blue border.
Autor: ed g2s • talk, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Right arm part of a cartoon soccer kit with blue border.
Flag of Senegal
.svg)
Autor: Riccardo de Conciliis, Licencja: CC BY-SA 4.0
Coupe de la Ligue des Champions
Autor: jeanfrancois beausejour, Licencja: CC BY 2.0
conference de presse au Parc des Princes a Paris pour la presentation de la nouvelle star du PSG, Zlatan Ibrahimovic, en presence du President Nasser al Khelaifi et du Directeur sportif Leonardo.
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Clio64 (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0
Own picture of my PSG shirts collection.
Autor: Bruno-ban, Licencja: CC BY-SA 3.0
Primeiro uniforme do Paris Saint-Germain FC 2009-10.
Autor: Patricia.fidi, Licencja: CC0
Unofficial (de facto) flag of the region Île-de-France in France. It was also the flag of the kingdom of France (s.XIV-XV)
Autor: Jajadelacouleuvrine, Licencja: CC BY-SA 4.0
Manche gauche du maillot domicile 2022/2023 du Paris-Saint-Germain FC
Autor: Jajadelacouleuvrine, Licencja: CC BY-SA 4.0
Short extérieur 2022/2023 du Paris-Saint-Germain FC
Autor: Bruno-ban, Licencja: CC BY-SA 3.0
Primeiro uniforme do Paris Saint-Germain FC 2009-10.
Autor: Jajadelacouleuvrine, Licencja: CC BY-SA 4.0
Manche gauche du maillot extérieur 2022/2023 du Paris-Saint-Germain FC
Autor: Janick Sallé, Licencja: CC BY-SA 4.0
Nike socks with white logo
Coppa di Francia di calcio
Autor: Jajadelacouleuvrine, Licencja: CC BY-SA 4.0
Chaussettes extérieur 2022/2023 du Paris-Saint-Germain FC
Autor: Jajadelacouleuvrine, Licencja: CC BY-SA 4.0
Short domicile 2022/2023 du Paris-Saint-Germain FC
Autor: User:Carioca and Ultratomio, uploaded by ChAoZ, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Part of football kit
(c) I, TaraO, CC BY 2.5
Pedro Pauleta and Pierre-Alain Frau from the Paris Saint-Germain during their match against Arsenal F.C. in the Emirates Cup (2007).
Coppa della Lega francese di calcio
Autor: Bruno-ban, Licencja: CC BY-SA 3.0
Primeiro uniforme do Paris Saint-Germain FC 2009-10.
Autor: Jajadelacouleuvrine, Licencja: CC BY-SA 4.0
Manche droite du maillot domicile 2022/2023 du Paris-Saint-Germain FC
Autor: Kanchelskis, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Autor: Jajadelacouleuvrine, Licencja: CC BY-SA 4.0
Maillot domicile 2022/2023 du Paris-Saint-Germain FC
Autor: gordonflood, Licencja: CC BY 2.0
French football (soccer) manager and former player Gérard Houllier
Autor: Дмитрий Голубович, Licencja: CC BY-SA 3.0
Mauricio Pochettino coaching Tottenham Hotspur FC in a game against PFC CSKA Moscow.
Autor: Stefi123, Licencja: CC BY-SA 3.0
Entrainement du PSG au stade Georges Lefevre de Saint-Germain-en-Laye
(c) Sandro Halank, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0
Test game, 17th July 2019: SG Dynamo Dresden vs. Paris Saint-Germain 1:6 (0:3)
Autor: DaanTW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Illustration of the champions trophy from the Ligue 2 in France.
Autor: Jajadelacouleuvrine, Licencja: CC BY-SA 4.0
Manche droite du maillot extérieur 2022/2023 du Paris-Saint-Germain FC
Autor: Светлана Бекетова, Licencja: CC BY-SA 3.0
Carlo Ancelotti at a post-game press-conference after a Champions League game between FC Bayern Munich and FC Rostov.
Autor: Jajadelacouleuvrine, Licencja: CC BY-SA 4.0
Maillot extérieur 2022/2023 du Paris-Saint-Germain FC