Park Narodowy „Taganaj”

Park Narodowy „Taganaj”

Национальный парк «Таганай»

Teren parku narodowego
park narodowy
Państwo	Rosja
Obwód	czelabiński
Położenie	Ural Południowy
Siedziba	Złatoust[1]
Data utworzenia	5 marca 1991[1]
Powierzchnia	568 km²
Ochrona	kategoria IUCN – II (park narodowy)
Położenie na mapie obwodu czelabińskiego Park Narodowy „Taganaj”
Położenie na mapie Rosji Park Narodowy „Taganaj”
55°15′35″N 59°47′33″E/55,259722 59,792500

Park Narodowy „Taganaj” (ros. Национальный парк «Таганай», Nacyonalnyj park „Taganaj”) – park narodowy w Rosji, na Uralu Południowym, w zachodniej części obwodu czelabińskiego, w pobliżu północno-wschodniej granicy miasta Złatoust^[1]. Został utworzony 5 marca 1991 roku. Jego całkowita powierzchnia to 568 km²^[1], z czego 21% stanowi teren ścisłej ochrony. Na obszarze parku zachowały się w niemal nienaruszonym stanie cenne ekosystemy tundry górskiej i subalpejskich lasów reliktowych^[1].

Od 2018 roku park stanowi rezerwat biosfery UNESCO^[2] pod nazwą Rezerwat Biosfery „Górski Ural”^[3].

Formacje skalne na terenie parku sięgające wysokości 1155 metrów

Fi.zjografia

Przez teren parku przebiega granica pomiędzy dwoma głównymi zlewniami w Rosji^[4]: europejską Wołgi wraz z dorzeczem Kamy i azjatycką zlewnią Obu z lewym dopływem, rzeką Irtysz^[4]. Park położony jest w granicach dwóch regionów klimatycznych, przez co na teren parku napływają zarówno masy powietrza znad Atlantyku, jak i Syberii Zachodniej^[4]. Roczna amplituda temperatury powietrza w tym rejonie jest bardzo wysoka, w najgorętsze dni lata temperatura sięga nawet 38 °C, natomiast w najchłodniejsze zimy dochodzi do -50 °C^[4].

Flora i fauna

Tereny parku narodowego w 93% pokrywają lasy^[5]. Od północy rozciąga się strefa lasów świerkowych i świerkowo-jodłowe ze świerkiem syberyjskim i jodłą syberyjską^[6], które zajmują około 50% powierzchni wszystkich lasów^[7], od środkowego wschodu rozciągają się głównie lasy z przewagą modrzewia i brzozy^[6] – głównie brzoza omszona, a także lasy sosnowe z sosną zwyczajną. Inne gatunki drzew takie jak lipa drobnolistna, klon zwyczajny czy wiąz górski^[5] stanowią niewielki odsetek ogólnej powierzchni lasów. Pozostałą część parku zajmują stepy górskie i wyżyny pokryte przez łąki subalpejskie i tundrę górską^[6]. Na tym niewielkim obszarze można zobaczyć unikalne sąsiedztwo środkowoeuropejskich gatunków roślin jak i gatunków pochodzących z Syberii Zachodniej, Syberii Środkowej i Syberii Wschodniej^[5]. Na całym terenie opisano dotychczas około 728 gatunków roślin, z czego aż 12% stanowią astrowate^[5]. Z całej populacji roślinnej 10 gatunków to endemity^[7] na obszarze Uralu (m.in: zawilec uralski (Anemone uralensis), łyszczec uralski (Gypsophila uralensis), gnidosz uralski (Pedicularis uralensis)^[7]), a 46 gatunków to gatunki reliktowe. Wśród reliktów należy wymienić zespół gatunków plejstoceńskiego lasostepu brzozowo-sosno-modrzewiowego^[5], który w okresie zlodowacenia znajdował się na skraju lądolodu^[5].

Fauna parku reprezentowana jest przez około 198 gatunków zwierząt^[8], w tym 130 gatunków ptaków, jak choćby sokół wędrowny, rybołów zwyczajny czy bielik zwyczajny. Na obszarze chronionym parku żyją co najmniej 52 gatunki ssaków^[8], m.in. wilki, niedźwiedzie brunatne, rysie, dziki, łosie, bobry i piżmaki, 7 gatunków ryb, 6 gatunków gadów i 3 gatunki płazów^[8].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa parku narodowego w języku rosyjskim