Park Narodowy Los Alerces

Park Narodowy Los Alerces
Parque nacional Los Alerces
ilustracja
(c) littletroll, CC BY-SA 3.0
park narodowy
Państwo Argentyna
Data utworzenia1945
Akt prawnyDekret Nr 9504 z 1945 roku
Powierzchnia2595,7 km²
Położenie na mapie Argentyny
Mapa konturowa Argentyny, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Los Alerces”
Ziemia42°48′27″S 71°53′56″W/-42,807500 -71,898889
Park Narodowy Los Alerces[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
ilustracja
(c) littletroll, CC BY-SA 3.0
Państwo Argentyna
Typprzyrodniczy
Spełniane kryteriumVII X
Numer ref.1526
Region[b]Ameryka Łacińska i Karaiby
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę2017
na 41. sesji
  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Park Narodowy Los Alerces (hiszp. Parque nacional Los Alerces) – park narodowy w Argentynie, założony w 1945 roku i w 2017 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Historia

Park Narodowy Los Alerces został efektywnie utworzony w 1945 roku na mocy dekretu Nr 9504[1][2], w którym ogłoszono istniejące na tym terenie od 1937 roku rezerwaty przyrody parkami narodowymi[1][3][a].

Obejmuje ochroną obszar o powierzchni 259 570 hektarów (2595,7 km²) w Andach w prowincji Chubut przy granicy z Chile[1][2]. Celem parku jest ochrona krajobrazu polodowcowego i lasów waldiwijskich typu alerce, zdominowanych przez ficroję cyprysowatą[5].

W 2017 roku Park Narodowy Los Alerces wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO[5].

Geografia

Klimat

Park leży w strefie klimatu umiarkowanego zimnego[1]. Latem średnia temperatura na obszarach niżej położonych wynosi 14°C, a zimą 2°C[1], w wyższych partiach gór średnia temperatura roczna to ok. -3°C[1]. Średnie opady roczne wynoszą 800 mm na wschodzie i 3000 mm na zachodzie[1] – zimą opady śniegu[1].

Flora i Fauna

Wyższe partie porastają dobrze zachowane lasy alerce zdominowane przez ficroję cyprysowatą[1] – zagrożony gatunek z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae), charakteryzujący się długowiecznością (ich wiek może przekraczać 3600 lat)[5]. Najstarszy znany okaz ficroi na terenie parku ma 60 m wysokości i 2,20 m w obwodzie, a jego wiek szacowany jest na 2600 lat[5][1].

W południowej części występują m.in. bambusy Chusquea culeou, bukany Nothofagus dombeyi i modrzewie[1].

Na terenie parku żyją m.in. pudu, ocelot chilijski, huemal chilijski, gołąbczak chilijski i zbrojówka[1].

Uwagi

  1. ↑ Część literatury podaje rok 1937 jako rok utworzenia parku – w 1937 roku przejęto dekret Nr. 105.433 ustanawiający rezerwaty z zamiarem przekształcenia ich w parki narodowe[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Administración de Parques Nacionales: Parque Nacional Los Alerces (hiszp.). parquesnacionales.gob.ar. [dostęp 2019-01-05].
  2. ↑ a b Administración de Parques Nacionales: Parque Nacional Talampaya (hiszp.). W: Sistema de Información de Biodiversidad (SIB) [on-line]. [dostęp 2019-01-05].
  3. ↑ Ministerio de Obras Públicas. Decreto Nº 9.504/1945 Disponiendo que Parques Nacionales funcionará como Administración General de Parques Nacionales y Turismo, con carácter autárquico (hiszp.). W: InfoLEG [on-line]. [dostęp 2019-01-07].
  4. ↑ Decreto 105.433/37 (hiszp.). W: sib.gob.ar [on-line]. [dostęp 2019-01-08].
  5. ↑ a b c d UNESCO: Los Alerces National Park (ang.). [dostęp 2019-01-04].
Parki narodowe w Argentynie
Obiekty z listy Światowego Dziedzictwa UNESCO w Argentynie

Flag of UNESCO.svg

Kulturowe
Przyrodnicze

Argentyna

  1. ↑ Wspólnie z Brazylią.
  2. ↑ Wspólnie z Boliwią, Chile, Ekwadorem, Kolumbią i Peru.
  3. ↑ Wspólnie z Belgią, Francją, Niemcami, Indiami, Japonią i Szwajcarią.

Media użyte na tej stronie