Park Narodowy Los Glaciares

Park Narodowy Los Glaciares

Czoło lodowca Perito Moreno wpadająca do jeziora Lago Roca
park narodowy
Państwo

 Argentyna

Położenie

prowincja Santa Cruz

Data utworzenia

1945

Akt prawny

Dekret Nr. 9504

Powierzchnia

7269,27 km²

Ochrona

kategoria IUCNII (park narodowy)

Położenie na mapie prowincji Santa Cruz
Mapa konturowa prowincji Santa Cruz, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Los Glaciares”
Położenie na mapie Argentyny
Mapa konturowa Argentyny, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Los Glaciares”
Ziemia50°30′53″S 73°13′01″W/-50,514722 -73,216944
Park Narodowy Los Glaciares[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Lodowiec Perito Moreno
Państwo

 Argentyna

Typ

przyrodniczy

Spełniane kryterium

VII, VIII

Numer ref.

145

Region[b]

Ameryka Łacińska i Karaiby

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1981
na 5. sesji

Park Narodowy Los Glaciares (hiszp. Parque Nacional Los Glaciares), dosł. „Park Narodowy Lodowców” – park narodowy w argentyńskiej części Patagonii (prowincja Santa Cruz), założony w 1945 roku i w 1981 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Nazwa

Nazwa parku Los Glaciares pochodzi od licznych lodowców (hiszp. glaciar) znajdujących się na jego terenie[1][2].

Historia

Park Narodowy Los Glaciares został efektywnie utworzony w 1945 roku na mocy dekretu Nr 9504[2][3], w którym ogłoszono istniejące na tym terenie od 1937 roku rezerwaty przyrody parkami narodowymi[2][4]. Zostało to później potwierdzone ustawowo (ustawa Nr. 13895)[2][a].

W 1981 roku park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO[1].

Opis

Park obejmuje ochroną obszar o powierzchni 726 927 hektarów (7269,27 km²) w południowo-zachodniej części prowincji Santa Cruz przy granicy z Chile[2]. Celem parku jest ochrona krajobrazu lodowców Andów Patagońskich[2], z których wiele zasilanych jest przez Lądolód Patagoński Południowy[1].

Park sąsiaduje z dwoma chilijskimi parkami narodowymi: Torres del Paine i Bernardo O’Higgins[1].

Geografia

W obrębie parku znajdują się m.in. lodowce Perito Moreno i Upsala, jeziora polodowcowe (np. Argentino i Viedma) i szczyty powyżej 3 tys. m n.p.m. (np. Fitz Roy (3375 m n.p.m.) i Cerro Torre (3133 m n.p.m.)[1][2].

Klimat

Park leży w strefie klimatu umiarkowanego zimnego[2]. Latem średnia temperatura wynosi 13,4°C, a zimą 0,6°C[2], w wyższych partiach gór średnia temperatura roczna to ok. -3°C[2]. Średnie opady roczne wynoszą 500 mm na wschodzie i 900 mm na zachodzie[2] – zimą obfite opady śniegu[2].

Flora i fauna

Wschodnią część parku porastają lasy i stepy[5]. Występują tu m.in. takie gatunki jak Festuca gracillima czy Mulinum spinosum[2]. W górskich lasach na zachodzie rosną m.in. Nothofagus pumilio i bukan chilijski[2].

Park zamieszkują m.in. huemale chilijskie, pumy i nibylisy andyjskie[2]. Z ptaków można spotkać m.in. kondora wielkiego, aguję wielką, dzięcioła kreskowanego i magelańczyka żółtoskrzydłego[2].

Uwagi

  1. Część literatury (na przykład Encyklopedia Britannica[5]) podaje rok 1937 jako rok utworzenia parku – w 1937 roku przejęto dekret Nr. 105. 433 ustanawiający rezerwaty z zamiarem przekształcenia ich w parki narodowe[6].

Przypisy

  1. a b c d e UNESCO: Los Glaciares National Park. [dostęp 2019-01-07]. (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p Administración de Parques Nacionales: Parque Nacional Los Glaciares. parquesnacionales.gob.ar. [dostęp 2019-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-18)]. (hiszp.).
  3. Administración de Parques Nacionales: Parque Nacional Los Glaciares. [w:] Sistema de Información de Biodiversidad (SIB) [on-line]. [dostęp 2019-01-07]. (hiszp.).
  4. Ministerio de Obras Públicas. Decreto Nº 9.504/1945 Disponiendo que Parques Nacionales funcionará como Administración General de Parques Nacionales y Turismo, con carácter autárquico. [w:] InfoLEG [on-line]. [dostęp 2019-01-07]. (hiszp.).
  5. a b Los Glaciares National Park, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2018-01-07] (ang.).
  6. Decreto 105.433/37. [w:] sib.gob.ar [on-line]. [dostęp 2019-01-08]. (hiszp.).

Media użyte na tej stronie