Park Narodowy Szumawa

Park Narodowy Szumawa

Národní park Šumava

park narodowy
Państwo	Czechy
Położenie	Kraj południowoczeski i pilzneński, wzdłuż granicy z Niemcami i Austrią
Siedziba	Vimperk
Mezoregion	Szumawa
Data utworzenia	20 marca 1991
Powierzchnia	680,6 km²
Powierzchnia otuliny	996,2 km² (OChK)
Odwiedzający	1,25 mln[1]
Położenie na mapie Czech
Położenie na mapie Czech Park Narodowy Szumawa
49°01′09″N 13°34′46″E/49,019167 13,579444
Strona internetowa

Park narodowy Szumawa (cz. Národní park Šumava) – największy z czterech parków narodowych powołanych w Czechach. Obejmuje teren górski wzdłuż granicy z Austrią i Bawarią.

Historia powołania parku

Pierwsze koncepcje wielkoobszarowej ochrony czeskiej Szumawy wysunięto w ostatnich latach istnienia monarchii habsburskiej. W 1963 roku powołano do istnienia wzdłuż granicy obszar chronionego krajobrazu o powierzchni 1630 km². Obejmowała ona słabo zaludniony po wysiedleniu rdzennej ludności niemieckojęzycznej, silnie zalesiony i zmilitaryzowany pas wzdłuż żelaznej kurtyny, a więc o małej dostępności dla turystów. Po upadku reżimu komunistycznego rząd czechosłowacki podjął w 1991 roku decyzję o wydzieleniu parku narodowego z obszaru chronionego krajobrazu części terytorium o powierzchni 680,6 km²^[2]. Jego celem jest ochrona wyjątkowo dobrze zachowanej w tej części Europy przyrody i rozwoju turystyki w niedoinwestowanym regionie. Wkrótce park rozpoczął współpracę z powołanym po drugiej stronie granicy Parkiem Narodowym Lasu Bawarskiego. Obszar chronionego krajobrazu stał się zaś otuliną parku.

Przyroda parku

Naturalnymi zbiorowiskami leśnymi Szumawy są żyzne i kwaśne buczyny górskie oraz bory świerkowe. Do tego doliczają się torfowiska wysokie, gołoborza, stanowiska nadwodne oraz zbiorowiska antropogeniczne jak łąki górskie. Cechą charakterystyczną jest występowanie jezior polodowcowych powstałych w wyniku działalności niewielkich lodowców w plejstocenie^[3]. Na terenie parku spotkać można liczne gatunki zwierząt rzadko spotykane na terenie Czech, takie jak ryś, cietrzew, sokół wędrowny, bocian czarny, czy wilk^[4].

Strefy ochronne

Park narodowy wyróżnia obecnie cztery strefy ochronne^[5]:

• strefa przyrody (zóna přírodní), będąca obszarem ochrony ścisłej pozbawionej jakiejkolwiek działalności ludzkiej o charakterze mającym cechy naturalne. Obejmuje ona 27,7% terytorium parku, czyli 189,5 km²;
• strefa zbliżona do naturalnej (zóna přírodě blízká), znajdująca się na obszarach przekształconych przez człowieka, które mają stopniowo wrócić do stanu naturalnego. Zajmuje 24,5% terytorium parku, czyli 168,2 km²;
• strefa skoncentrowanej troski o przyrodę (zóna soustředěné péče o přírodu), obejmująca obszary antropogeniczne których utrzymanie wymaga ochrony czynnej i zajmująca największą część parku;
• strefa krajobrazu kulturowego (zóna kulturní krajiny), obejmująca tereny użytkowane przez ludzi i zabudowane.

Turystyka

Park uruchamia trzy centra turystyczne (návštěvnické centrum) oraz kilka sezonowych punktów informacyjnych, a także wybiegi dla zwierząt, wolierę sów, wieżę widokową na Poledniku^[6]. Przygotowano też liczne tablice informacyjne, ścieżki dydaktyczne. Na terenie parku i obszaru chronionego krajobrazu przygotowano kilkaset kilometrów szlaków pieszych, rowerowych, kajakowych i narciarskich.

Galeria

• 

  Torfowisko Jezerní slať

• 

  Las uszkodzony przez korniki

• 

  (c) Dingoa z czeskiej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0

  Góra Oblík

• 

  Górska łąka

Zobacz też

• Park Narodowy Lasu Bawarskiego
• Masyw Czeski

Przypisy