Park historyczny Kamphaeng Phet
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Park historyczny Kamphaeng Phet | |
Państwo | |
---|---|
Typ | kulturowy |
Spełniane kryterium | I, III |
Numer ref. | |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę | 1991 |
17°01′16″N 99°42′13″E/17,021111 99,703611 | |
Park historyczny Kamphaeng Phet (taj. อุทยานประวัติศาสตร์ กำแพงเพชร) – jeden z 10 parków historycznych w Tajlandii, w prowincji Sukhothai, utworzony w 1980 roku dla ochrony ruin miasta Kamphaeng Phet (pol. „Diamentowe Mury”) – satelickiego miasta Sukhothai.
W 1991 roku Kamphaeng Phet wraz z dawnym miastami Sukhotai i Si Satchanalai zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Położenie
Park historyczny Kamphaeng Phet leży ok. 5 km na północny zachód od współczesnego miasta Kamphaeng Phet[1].
Historia
Kamphaeng Phet (pol. „Diamentowe Mury”) – satelickie miasto Sukhothai – pełniło obronną rolę, nawet po upadku królestwa Sukhothai[2]. W 1980 roku otwarto tu park historyczny o powierzchni 3.38 km²[2]. Współcześnie znajdują się tu pozostałości zabudowań obronnych a także wielu świątyń buddyjskich[2].
W 1991 roku Kamphaeng Phet wraz z dawnym miastami Sukhotai i Si Satchanalai zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO[3].
Park historyczny
Miasto Kamphaeng Phet powstało na planie czworoboku (300–700 m x 2.200 m)[1]. Pośrodku znajdowała się świątynia Wat Phra Kaeo z główną stupą, dekorowana przedstawieniami lwów[1].
Na terenie parku znajdują się m.in.:
- Wat Phra Kaeo (taj. วัดพระแก้ว) – pozostałości świątyni, która przylegała do pałacu królewskiego[4]. Znajduje się tu posąg leżącego Buddy oraz kilka mniejszych posagów zniszczonych przez żywioły tak, że przypominają rzeźby Alberto Giacomettiego[4].
- Wat Phra That (taj. วัดพระธาตุ) – pozostałości świątyni ze stupą na planie okręgu zbudowaną z cegły i laterytu[4].
- Wat Phra Non (taj. วัดพระนอน)
- Wat Phra Si Iriyabot (taj. วัดพระสี่อิริยาบถ) – ruiny świątyni z niewielkim budynkiem, gdzie znajdują się pozostałości pomników stojącego, siedzącego, kroczącego i leżącego Buddy[4].
- Wat Chang Rop (taj. วัด ช้างรอบ) – ruiny świątyni z pozostałościami 68 stiukowych słoni, które otaczały budowlę[4].
Przypisy
- ↑ a b c Tourism Authority of Thailand: Khamphaeng Phet Historical Park (ang.). W: tourismthailand.org [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-18)].
- ↑ a b c UNESCO: Historic Town of Sukhothai and Associated Historic Towns (ang.). [dostęp 2017-06-04].
- ↑ UNESCO: Historic Town of Sukhothai and Associated Historic Towns (ang.). [dostęp 2017-06-04].
- ↑ a b c d e Lonely Planet, Mark Beales, Tim Bewer, Joe Bindloss, Austin Bush, David Eimer, Bruce Evans, Damian Harper, Isabella Noble: Lonely Planet Thailand. Lonely Planet, 2016. ISBN 978-1-76034-164-0. [dostęp 2017-06-04].
Media użyte na tej stronie
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flag of the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
Wat Phra Keao in kamphaeng phet, Thailand
Autor: Heinrich Damm (User:Hdamm, Hdamm at de.wikipedia.org), Licencja: CC BY-SA 4.0
Map of Kamphaeng Phet Historical Park, Kamphaeng Phet, northern Thailand.
Wat Phra Si Iriyabot, Kamphaeng Phet Province.
Wat Pra Kaeo, Kamphaeng Phet Province.
Wat Phra Non, Kamphaeng Phet Province.