Park historyczny Si Satchanalai

Dawne miasto Sukhotai i związane z nim zespoły zabytkowe[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Park historyczny Si Satchanalai
Państwo Tajlandia
Typkulturowy
Spełniane kryteriumI, III
Numer ref.574
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę1991
na 15. sesji
Położenie na mapie Tajlandii
Mapa konturowa Tajlandii, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Dawne miasto Sukhotai i związane z nim zespoły zabytkowe”
Ziemia17°01′16″N 99°42′13″E/17,021111 99,703611
  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO

Park historyczny Si Satchanalai (taj. อุทยานประวัติศาสตร์ศรีสัชนาลัย) – jeden z 10 parków historycznych w Tajlandii w prowincji Sukhothai, utworzony w 1983 roku dla ochrony ruin duchowego i religijnego centrum królestwa Sukhothai – miasta Si Satchanalai, z licznymi świątyniami i klasztorami buddyjskimi.

W 1991 roku Si Satchanalai wraz z dawnym miastami Sukhotai i Kamphaeng Phet zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Położenie

Park historyczny Si Satchanalai leży ok. 50 km na północ od parku historycznego Sukhotai[1].

Historia

Si Satchanalai było duchowym i religijnym centrum królestwa Sukhothai, wzniesiono tu liczne świątynie i klasztory buddyjskie[2]. Miasto słynęło z produkcji ceramiki[3]. W 1983 roku otwarto tu park historyczny o powierzchni 45 km²[3].

W 1991 roku Si Satchanalai wraz z dawnym miastami Sukhotai i Kamphaeng Phet zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO[2].

Park historyczny

Plan parku historycznego Si Satchanalai: 1. Wat Phra Sri Rattana Mahathat/Wat Borommathat Mueang Chaliang, 2. Wat Chom Chuen, 3. Wat Chao Chan, 4. Wat ok Singkaram, 5. Wat Nang Phaya, 6. Wat Suan Kaeo Uthayan Yai, 7. Wat Chedi Chet Thaeo, 8. Wat Chang Lom, 9. Wat Khao Phanom Phloeng, 10. Wat Khao Suwan Khiri, 11. Wat Kuti Rai, 12. Tao Sangkhalok (Sangkhalok Kiln)
Si Satchanalai
Wat Phra Sri Rattana Mahathat
Wat Chang Lom
Wat Chedi Chet Thaeo
Wat Nang Phaya
Wat Khao Phanom Phloeng

Na terenie parku znajduje się 140 obiektów historycznych[3], m.in.:

  • Wat Phra Sri Rattana Mahathat (taj. วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ หรือ วัดศรีมหาธาตุเชลียง) – pozostałości watu wzniesionego w latach 1428–1488 poza murami miasta, z prangiem w stylu Khmerów z rzeźbą przedstawiającą cztery twarze bodhisattwy Awalokiteśwary – elementu charakterystycznego dla stylu bajon[4]. Po wschodniej stronie centralnej stupy znajduje się niewielka świątynia z przedstawieniami Buddy, a po stronie zachodniej – świątynia z przedstawieniami uczniów Buddy[4].
  • Wat Chedi Chet Thaeo (taj. วัดเจดีย์เจ็ดแถว) – zachowane ruiny stupy, otoczonej przez 30 mniejszych stup wzniesionych w różnych stylach, m.in. Sukhotai i Sri Lanki[4].
  • Wat Chang Lom (taj. วัดช้างล้อม) – pozostałości świątyni ze stupą w stylu syngaleskim wzniesioną na potrójnym tarasie[1]. Najniższy taras na planie kwadratu okalało 39 bogato dekorowanych rzeźb słoni[1]. Środkowy taras obiegał pas z niszami, w których znajdowały się przedstawienia Buddy[1]. Świątynia została wzniesiona w latach 1285–1291 i wyznaczała centrum miasta[5].
  • Wat Nang Phaya (taj. วัดนางพญา) – pozostałości świątyni ze stupą w stylu syngaleskim z XV–XVI w.[5] Przed stupą znajduje się wielki lateryt pokryty reliefami z okresu Ayutthaya[5].
  • Wat Khao Phanom Phloeng (taj. วัดเขาพนมเพลิง) – pozostałości świątyni na wzgórzu ze stupą, ruinami kolumn i posągiem siedzącego Buddy[5].
  • Wat Khao Suwan Khiri (taj. วัดเขาสุวรรณคีรี) – pozostałości świątyni na wzgórzu na zachód od Wat Khao Phanom Phloeng, do XXI w. zachowała się jedynie ogromna stupa w stylu Sukhotai[5].

Przypisy

  1. ↑ a b c d W. Vivian De Thabrew: Buddhist Monuments And Temples Of Myanmar And Thailand. AuthorHouse, 2014, s. 50. ISBN 978-1-4918-9622-8. [dostęp 2017-06-04]. (ang.)
  2. ↑ a b UNESCO: Historic Town of Sukhothai and Associated Historic Towns (ang.). [dostęp 2017-06-04].
  3. ↑ a b c UNESCO: Historic Town of Sukhothai and Associated Historic Towns (ang.). [dostęp 2017-06-04].
  4. ↑ a b c W. Vivian De Thabrew: Buddhist Monuments And Temples Of Myanmar And Thailand. AuthorHouse, 2014, s. 51. ISBN 978-1-4918-9622-8. [dostęp 2017-06-04]. (ang.)
  5. ↑ a b c d e Lonely Planet, Mark Beales, Tim Bewer, Joe Bindloss, Austin Bush, David Eimer, Bruce Evans, Damian Harper, Isabella Noble: Lonely Planet Thailand. Lonely Planet, 2016. ISBN 978-1-76034-164-0. [dostęp 2017-06-04].
Obiekty z listy Światowego Dziedzictwa UNESCO w Tajlandii

Flag of UNESCO.svg

Kulturowe
Przyrodnicze

Tajlandia

Media użyte na tej stronie

Flag of Thailand.svg
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
  • Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
  • White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
  • Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flag of UNESCO.svg
Flag of the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
Histparksisatchanalai.png
Autor: Hdamm, Licencja: CC BY-SA 3.0
Map of Si Satchanalai Historical Park, Si Satchanalai, northern Thailand.
Wat Kao Phanom Plerng.JPG
Autor: Takashimaya x, Licencja: CC-BY-SA-3.0
วัดเขาพนมเพลิง
Wat Nang Phaya (6016812645).jpg
Autor: Tom Marshall from Chonburi, Thailand, Licencja: CC BY-SA 2.0
Si Satchanalai Historical Park, Sukothai, Thailand
เหงาๆ.jpg
Autor: Domdo96, Licencja: CC BY-SA 3.0
This is a photo of a monument in Thailand identified by the ID
Wat Chang Lom Si Satchanalai.jpg
Wat Chang Lom in Si Satchanalai National Historical Park, Sukhothai Province.
Watpsrattanamahathat.jpg
Autor: Fotograf / Photographer: Heinrich Damm (User:Hdamm, Hdamm at de.wikipedia.org), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Wat Phra Sri Rattana Mahathat, Si Satchanalai, northern Thailand
Lotusbudwchetthaeo0408.jpg
Autor: Heinrich Damm (User:Hdamm, Hdamm at de.wikipedia.org), Licencja: CC BY 2.0
Lotus bud tower (chedi) in Wat Chedi Chet Taeo, Si Sachanalai, Thailand