Parlament Grecji

Parlament Grecji

Βουλή των Ελλήνων

Państwo	Grecja
Rodzaj	jednoizbowy
Rok założenia	1843
Kierownictwo
Przewodniczący	Konstandinos Tasulas (ND)
Wiceprzewodniczący	Nikitas Kaklamanis (ND), Charalampos Atanasiu (ND), Atanasios Buras (ND), Dimitrios Witsas (Syriza), Odysseas Konstantinopulos (Ruch na rzecz Zmian), Jeorjos Lambrulis (KKE), Apostolos Awdelas (Greckie Rozwiązanie), Sofia Sakorafa (MeRA25)
Struktura
Liczba członków	300
Stowarzyszenia polityczne	Rząd (157)      ND (157) Oficjalna opozycja (85)      Syriza (85) Inna opozycja (57)      Kinal (23)      KKE (15)      Greckie Rozwiązanie (10)      MeRA25 (9)
Ordynacja	proporcjonalna
Ostatnie wybory	7 lipca 2019
Siedziba
Gmach parlamentu Ateny
Strona internetowa

Grecja Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Grecji Ustrój polityczny Ustrój polityczny Grecji Konstytucja Konstytucja Grecji Władza ustawodawcza Parlament Grecji Władza wykonawcza Prezydent Premier Rząd Władza sądownicza System prawny Grecji Sąd Kasacyjny Rada Stanu Kontrola państwowa Kontrola państwowa Finanse Narodowy Bank Grecji Samorząd terytorialny Podział administracyjny Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Syriza Nowa Demokracja PASOK Złoty Świt Wybory Wybory parlamentarne: 2015 Wybory do PE: 2014 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Grecji

Portal Grecja

Parlament Grecji (jęz. grec. Βουλή των Ελλήνων; transkrypcja: Wuli ton Ellinon ; wierny przekład: „Parlament Hellenów”) – jednoizbowy parlament grecki mieszczący się w byłym pałacu królewskim, położonym przy placu Syntagma w Atenach. Liczy 300 deputowanych, wybieranych na 4-letnią kadencję. W latach 1844–1863 i 1927–1935 był dwuizbowy i składał się z Izby Reprezentantów i Senatu^[1].

Etymologia

Słowo „βουλή”, w obecnej formie, znane jest Grekom już od starożytności. Oznaczało miejsce wspólnego zastanawiania się, radzenia i wskazywało konkretne procedury decyzyjne. Budynek spotkań ważnych urzędników państwowych – buleuterion – istniał m.in. na starożytnej agorze, klasycznych Aten. W XIX wieku. słowu βουλή nadano znaczenie oficjalne „Parlament”^[2].

Historia

Pierwsza siedziba parlamentu w Atenach

Pierwszy parlament grecki działał już podczas greckiego powstania narodowego w latach 20. XIX w. a Grecja była wtedy republiką. Jednym z warunków uznania jej niepodległości przez mocarstwa, w 1830 r., stała się zmiana ustroju na monarchię, a parlament nie był następnie zwoływany przez króla Otton I Wittelsbacha. Oficjalnie został ustanowiony w 1843 r. w wyniku Rewolucji 3 Września, która zmusiła władcę do nadania konstytucji. W 1911 r. przyjęto poprawki do konstytucji, które znacznie zwiększyły uprawnienia parlamentu. W roku 1936, w porozumieniu z królem Jerzym II, dyktator Joanis Metaksas zawiesił działanie parlamentu. Po wyborach 1946 r. wznowiono aktywność parlamentarną, jednak warunkowaną realiami wojny domowej. Po trwającej sześć lat dyktaturze wojskowych (1967–1973), w szczególności deklarującej Grecję republiką, 8 grudnia 1974 przeprowadzono referendum, w którym 69,18% obywateli opowiedziało się za zniesieniem monarchii i ustanowieniem rzeczywistej demokracji parlamentarnej.

Wybory

288 deputowanych wybieranych jest w ordynacji proporcjonalnej w 48 wielomandatowych okręgach wyborczych. Pozostałych 12 deputowanych pochodzi z listy krajowej obejmującej swoim zasięgiem cały kraj. Do parlamentu wchodzą przedstawiciele partii i koalicji politycznych, które w skali kraju przekroczyły próg wyborczy wynoszący 3%. W celu stabilności rządów wprowadzono modyfikację ordynacji polegającą na tym, iż ugrupowanie, które osiągnie w wyborach 41% głosów otrzymuje automatycznie dodatkowo 40 miejsc w izbie, przy czym 260 rozdzielanych jest w systemie proporcjonalnym. Ma to na celu zapewnienie stabilności rządów. Kandydat na posła musi być obywatelem greckim i mieć ukończone 25 lat^[3].

Organizacja

Prezydium

• Przewodniczący – kieruje pracami i obradami izby, wybierany na pierwszym posiedzeniu nowo wybranego parlamentu (od 2019 funkcję tę pełni Konstandinos Tasulas),
• Wiceprzewodniczący – w liczbie 7, wybierani na pierwszym posiedzeniu, zastępują przewodniczącego w jego obowiązkach i współpracują z nim w zakresie organizacji pracy izby,
• Dziekani – w liczbie 3,
• Sekretarze – w liczbie 6,

Komisje parlamentarne

• Komisje stałe:
  • Komisja ds. kultury i edukacji Wewnętrznych
  • Komisja ds. Obrony i Spraw Zagranicznych
  • Komisja ds. Gospodarczych
  • Komisja ds. Socjalnych
  • Komisja ds. Administracji Publicznej, Porządku Publicznego i Sprawiedliwości
  • Komisja ds. Produkcji i Handlu

• Komisje nadzwyczajne – są tworzone na wniosek rządu przez Przewodniczącego Parlamentu. Dzielą się na trzy kategorie:
  • Komisje nadzwyczajne stałe – nie mają ustalonego czasu istnienia, są powoływane na początku kadencji i zajmują się prawodawstwem:
    • Komisja ds. Greków za granicą
    • Komisja ds. Instytucji i Przejrzystości
    • Komisja ds. Oceny Technologii Medycznych
    • Komisja ds. Równości i Praw Człowieka
  • Komisje nadzwyczajne wewnętrzne – są tworzone na początku każdej zwyczajnej sesji i zajmują się stałymi wewnętrznymi problemami, związanymi z funkcjonowaniem parlamentu oraz jego kontrolą:
    • Komisja ds. Zlecenia stałe Parlamentu
    • Komisja ds. Finansów Parlamentu
    • Komisja ds. Biblioteki Parlamentarnej
    • Komisja ds. Stosunków z Innymi Parlamentami
  • Komisje śledcze – są tworzone na wniosek 1/5 deputowanych po przegłosowaniu wniosku na forum parlamentu zwyczajną większością głosów.

Parlament Grecji w Atenach

Główne kompetencje

• stanowienie prawa
• wybór Prezydenta
• udzielenia lub cofnięcie wotum zaufania dla rządu lub poszczególnych ministrów
• zatwierdzenia budżetu państwa
• zmiana lub rewizja konstytucji
• wdrożenie procedury impeachmentu wobec Prezydenta

Zobacz też

• Wybory parlamentarne w Grecji w czerwcu 2012 roku
• Wybory parlamentarne w Grecji w styczniu 2015 roku
• Wybory parlamentarne w Grecji we wrześniu 2015 roku

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona parlamentu