Parnica (kanał)
| ||
_dron_(1).jpg) Środkowa i wschodnia część Parnicy (widok od strony zachodniej) | ||
| Państwo |  Polska | |
| Województwo |  zachodniopomorskie | |
| Początek | ||
| Akwen | Odra Zachodnia | |
| współrzędne | 53°24′49,2″N 14°32′59,2″E/53,413669 14,549782 | |
| Koniec | ||
| Akwen | Regalica | |
| współrzędne | 53°24′43″N 14°37′21″E/53,411944 14,622500 | |
| Typ kanału | żeglugowy | |
Położenie na mapie Szczecina  | ||
Położenie na mapie Polski  | ||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | ||
_dron_(1).jpg)
Parnica (hist. Parniz, niem. Parnitz) – ciek na terenie Szczecina łączący Odrę Zachodnią z Regalicą; europejski kod JCWP (jednolita część wód powierzchniowych) – PLRW60001719752. Parnica bywa określana jako: kanał[1], potok nizinny piaszczysty[2] lub rzeka[3]. Długość Parnicy wynosi ok. 6 km[4].
Bieg
Parnica łączy się z Odrą Zachodnią poprzez wykopany w 1929 r. Przekop Parnicki[5] (pierwotne połączenie Odry Zachodniej i Parnicy zlokalizowane między Kępą Parnicką a Wyspą Zieloną, jest obecnie przegrodzone groblą komunikacyjną[6] łączącą obie wyspy).
Parnica płynie równoleżnikowo, rozdzielając położone po jej północnej stronie wyspy: Kępa Parnicka, Łasztownia, Ostrów Mieleński i Mieleńska Łąka od położonych po jej południowej stronie: Wyspy Puckiej i Zaleskich Łęgów. Oba brzegi Parnicy są silnie zindustrializowane i wykorzystywane gospodarczo przez port Szczecin oraz znajdujące się nad jej brzegami zakłady przemysłowe: Stocznię Remontową Pomerania, Elektrownię Szczecin, port naftowy PKN Orlen.
Mosty
Parnica jest jednym z ważniejszych cieków Międzyodrza. Nad Parnicą rozpiętych jest sześć mostów:
- kolejowe:
- na szlaku Szczecin Główny – Szczecin Port Centralny
- bocznicy kolejowej Szczecin Port Centralny – (d. Dworzec Wrocławski) – port
- drogowe:
- Most Portowy w ciągu ul. Gdańskiej
- Most im. Jerzego Łabudy w ciągu jezdni zachodniej Trasy Zamkowej o długości 284,6 m
- most w ciągu jezdni wschodniej Trasy Zamkowej
- most na przedłużeniu ul. Hryniewieckiego w ciągu estakad łączących port z Trasą Zamkową
Nazwa
Nazwę Parnica wprowadzono urzędowo rozporządzeniem w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Parnitz[7].
Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 2002 r. ws. klasyfikacji śródlądowych dróg wodnych[8], Parnica ma najwyższą klasę żeglowną Vb.
_dron_(1text).jpg)
_dron_(1text).jpg)
Przypisy
- ↑ Nazewnictwo Geograficzne Polski Tom I Hydronimy, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2006.
- ↑ Plan gospodarowania wodami na obszarze dorzecza Odry. Uchwała Rady Ministrów z dnia 22 lutego 2011 r. Plan gospodarowania wodami na obszarze dorzecza Odry.
- ↑ Tadeusz Białecki, Encyklopedia Szczecina (wydanie jubileuszowe), Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, ISBN 978-83-942725-0-0.
- ↑ Elektroniczny słownik hydronimów Polski | Instytut Języka Polskiego PAN, eshp.ijp.pan.pl [dostęp 2021-08-28].
- ↑ 53,408532°N 14,555227°E.
- ↑ 53,412863°N 14,551906°E.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 5).
- ↑ Dz. U. z 2002 r. Nr 77, poz. 695.
Media użyte na tej stronie
Autor: OpenStreetMap contributors, Licencja: ODbL
OpenStreetMap location map of Szczecin, Poland
- top = 53.545
- bottom = 53.320
- left = 14.429
- right = 14.814
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Relief location map of West Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.65 N
- S: 52.58 N
- W: 13.95 E
- E: 17.10 E
Autor: Szczecinolog, Licencja: CC BY-SA 4.0
Chroicocephalus ridibundus in Szczecin, June 2021
Autor: Kapitel, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zachodnia część Parnicy (widok od strony północnej)
Autor: Kapitel, Licencja: CC BY-SA 4.0
Środkowa i wschodnia część Parnicy (widok od strony zachodniej) - zdjęcie z napisami
Autor: Kapitel, Licencja: CC BY-SA 4.0
Środkowa i wschodnia część Parnicy (widok od strony zachodniej)
Autor: Kapitel, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zachodnia część Parnicy (widok od strony północnej) - zdjęcie z napisami