Parowie dziedziczni

Wielka Brytania Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Wielkiej Brytanii Ustrój polityczny Ustrój polityczny Wielkiej Brytanii Konstytucja Konstytucja Wielkiej Brytanii Common law Władza ustawodawcza Parlament Izba Gmin Przewodniczący Spiker Izba Lordów Przewodniczący Lord spiker Monarcha Monarcha Kolejność precedencji Wspólnota Narodów Władza wykonawcza Premier Tajna Rada Gabinet Gabinet cieni Władza sądownicza Sądownictwo Sąd Najwyższy Prokurator generalny Kontrola państwowa Kontrola państwowa Finanse Bank Anglii Samorząd terytorialny Podział administracyjny Wielkiej Brytanii Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Partia Konserwatywna Partia Pracy Szkocka Partia Narodowa Liberalni Demokraci Wybory Wybory parlamentarne: 2019 Wybory do PE: 2019 Referenda: 2016 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Wielkiej Brytanii

Portal Wielka Brytania

Parowie dziedziczni (ang. hereditary peers) – grupa członków Izby Lordów, izby wyższej brytyjskiego parlamentu, posiadających dziedziczne tytuły szlacheckie. Do roku 1999 miejsce w Izbie było przez nich dziedziczone wraz z tytułem, zaś grupa ta liczyła ponad 700 osób. Ustawa o Izbie Lordów (House of Lords Act) z 1999 roku znacznie ograniczyła ich liczebność i zmieniła zasady nabywania przez nich członkostwa w Izbie. Zmiana ta była częścią programu wyborczego rządzącej od 1997 Partii Pracy, która obiecała gruntowną reformę izby wyższej.

Ustawa z 1999 wprowadza stałą liczbę parów dziedzicznych, która została ustalona na 92 osoby. Dwa miejsca zarezerwowane są dla arystokratów pełniących ważne funkcje dworskie: Lorda Wielkiego Szambelana i Hrabiego Marszałka. Decyzję o sposobie obsadzenia pozostałych mandatów pozostawiono samej Izbie. Pulę 90 miejsc podzielono między trzy główne partie oraz lordów niezależnych (crossbenchers) według następującego parytetu:

• Partia Pracy – 2 miejsca
• Liberalni Demokraci – 3 miejsca
• Partia Konserwatywna – 42 miejsca
• Lordowie niezależni – 28 miejsc
• Cała Izba – 15 miejsc

Każda z grup wybiera parów dziedzicznych (w granicach swojej puli) w głosowaniu wszystkich dotychczasowych lordów z danej grupy. Wybór ma charakter dożywotni, zaś miejsca opróżnione wskutek śmierci jednego z lordów są zapełniane tą samą metodą. Kandydatami mogą być wyłącznie osoby posiadające dziedziczne tytuły szlacheckie (nabycie tytułu szlacheckiego specjalnie w celu zasiadania w Izbie Lordów jest możliwe tylko w grupie parów dożywotnich).

Lista parów dziedzicznych

stan na 30 września 2010

Partia Konserwatywna

• Rodney Elton, 2. baron Elton
• Charles Lyell, 3. baron Lyell
• Roger Bootle-Wilbraham, 7. baron Skelmersdale
• Michael Brougham, 5. baron Brougham and Vaux
• Ian Hamilton-Smith, 3. baron Colwyn
• Hugh Mackay, 14. lord Reay
• James Stopford, 9. hrabia Courtown
• Euan Geddes, 3. baron Geddes
• Nicholas Lowther, 2. wicehrabia Ullswater
• John Dawson Eccles, 2. wicehrabia Eccles
• James Graham, 8. książę Montrose
• Frederick Curzon, 7. hrabia Howe
• Robert Shirley, 13. hrabia Ferrers
• Malcolm Sinclair, 20. hrabia Caithness
• John Attlee, 3. hrabia Attlee
• John Palmer, 4. hrabia Selborne
• James Lindesay-Bethune, 16. hrabia Lindsay
• David Douglas-Home, 15. hrabia Home
• Michael Onslow, 7. hrabia Onslow
• Charles Chetwynd-Talbot, 22. hrabia Shrewsbury
• Edward Foljambe, 5. hrabia Liverpool
• Arthur Gore, 9. hrabia Arran
• Alexander Scrymgeour, 12. hrabia Dundee
• Robin Bridgeman, 3. wicehrabia Bridgeman
• Giles Goschen, 4. wicehrabia Goschen
• William Astor, 4. wicehrabia Astor
• John Jacob Astor, 3. baron Astor of Hever
• Ivon Moore-Brabazon, 3. baron Brabazon of Tara
• Herbert Cayzer, 3. baron Rotherwick
• Thomas Galbraith, 2. baron Strathclyde
• Bertram Bowyer, 2. baron Denham
• Oliver Eden, 8. baron Henley
• Arthur Johnston, 3. baron Luke
• Simon Mark Arthur, 4. baron Glenarthur
• Ralph Palmer, 12. baron Lucas of Crudwell
• Edward Douglas-Scott-Montagu, 3. baron Montagu of Beaulieu
• Colin Moynihan, 4. baron Moynihan
• Robin Dixon, 3. baron Glentoran
• David Garro Trefgarne, 2. baron Trefgarne
• Charles Dugdale, 2. baron Crathorne
• Leopold Verney, 21. baron Willoughby de Broke
• Richard Vane, 2. baron Inglewood
• Francis Baring, 6. baron Northbrook
• Roger Eady, 3. baron Swinfen
• Benjamin Mancroft, 3. baron Mancroft
• Malcolm Mitchell-Thomson, 3. baron Selsdon
• Hugh Trenchard, 3. wicehrabia Trenchard
• Rupert Ponsonby, 7. baron de Mauley
• Charles Cathcart, 7. hrabia Cathcart
• James Younger, 5. wicehrabia Younger of Leckie

Partia Pracy

• David Montague de Burgh Kenworthy, 11. baron Strabolgi
• Jan David Simon, 3. wicehrabia Simon
• Nicolas Rea, 3. baron Rea
• Christopher Suenson-Taylor, 3. baron Grantchester

Liberalni Demokraci

• Lucius Cary, 15. wicehrabia Falkland
• Eric Lubbock, 4. baron Avebury
• Dominic Hubbard, 6. baron Addington
• Patrick Boyle, 10. hrabia Glasgow
• Robert Methuen, 7. baron Methuen

Niezależni (crossbenchers)

• Margaret of Mar, 31. hrabina Mar
• William Peel, 3. hrabia Peel
• Geoffrey Russell, 4. baron Ampthill
• Valerian Freyberg, 3. baron Freyberg
• Anthony St John, 22. baron St John of Bletso
• Christopher James, 5. baron Northbourne
• John Montagu, 11. hrabia Sandwich
• Michael Allenby, 3. wicehrabia Allenby
• William Lloyd George, 3. wicehrabia Tenby
• Adrian Palmer, 4. baron Palmer
• John Slim, 2. wicehrabia Slim
• John Monson, 11. baron Monson
• Alan Brooke, 3. wicehrabia Brookeborough
• Thomas Bridges, 2. baron Bridges
• Flora Fraser, 21. lady Saltoun
• Raymond Jolliffe, 5. baron Hylton
• Edward Baldwin, 4. hrabia Baldwin of Bewdley
• Francis Hare, 6. hrabia of Listowel
• Richard McMoran Wilson, 2. baron Moran
• Merlin Hay, 24. hrabia Erroll
• Robert Walpole, 10. baron Walpole
• Janric Craig, 3. wicehrabia Craigavon
• John Anderson, 3. wicehrabia Waverley
• Ambrose Greenway, 4. baron Greenway
• Peter St Clair-Erskine, 7. hrabia Rosslyn
• David Lytton-Cobbold, 2. baron Cobbold
• Roger Chorley, 2. baron Chorley
• David Montgomery, 2. wicehrabia Montgomery
• John Dalrymple, 14. hrabia Stair
• Alastair Bruce
• Nicholas Le Poer Trench, 9. hrabia Clancarty

Linki zewnętrzne

• Pełny tekst ustawy o Izbie Lordów z 1999 roku (en)