Partia Quebecka

Partia Quebecka

Parti québécois

Państwo	Kanada
Prowincja	Quebec
Skrót	PQ
Data założenia	11 października 1968
Adres siedziby	1200, avenue Papineau, bureau 150 Montréal (Québec) H2K 4R5
Ideologia polityczna	socjaldemokracja niepodległość quebecka quebecki nacjonalizm
Liczba członków	89 tys.
Barwy	błękit      zieleń
Obecni posłowie	Zgromadzenie Narodowe Quebecu 10/125
Strona internetowa

Kanada Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Kanady Ustrój polityczny Ustrój polityczny Kanady Konstytucja Konstytucja Kanady Monarcha Król Karol III Gubernator generalny Mary Simon Władza ustawodawcza Parlament Kanady Izba Gmin Anthony Rota Senat George Furey Władza wykonawcza Premier Justin Trudeau Rząd Federalny Rząd Justina Trudeau Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Najwyższy Prokurator Generalny Kanady Kontrola państwowa Kontrola państwowa Audytor Generalny Finanse Bank of Canada Samorząd terytorialny Podział administracyjny Kanady Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Wybory Wybory parlamentarne: 2015 Referenda: 1992 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Kanady minister: Mélanie Joly

Portal Kanada

Partia Quebecka (fr. Parti québécois, PQ) – partia polityczna działająca w prowincji Quebec w Kanadzie^[1]. Głównym celem partii jest uzyskanie suwerenności tej prowincji od Kanady. Mimo silnie separatystycznych akcentów partia uważa, że suwerenny Quebec powinien pozostać w pewnego rodzaju unii z Kanadą, zachowując wspólną walutę oraz utrzymać obywatelstwo kanadyjskie dla obywateli Quebecu (lecz już nie odwrotnie). Siostrzaną partią PQ na poziomie federalnym jest Blok Quebecki.

Historia

Partia powstała w 1968 przez połączenie dwóch innych prowincjonalnych ugrupowań Mouvement Souveraineté-Association i Ralliement national. Choć żadna z tych partii nie mogła poszczycić się wielkimi osiągnięciami ani poparciem, PQ w krótkim czasie stała się jednym z najsilniejszych ugrupowań politycznych w prowincji. Już w 1976 partia zdobyła większość parlamentarną w Quebecu i utworzyła rząd, a jej lider René Lévesque został premierem. Zwycięstwo to spowodowało euforię pośród frankofonów i panikę wśród anglofonów. Wynikiem jej był odpływ anglofońskich przedsiębiorstw i obywateli, głównie do sąsiedniego Ontario.

Większość kierownictwa partii była nauczycielami akademickimi. W związku z takim składem partia obok swego nacjonalistycznego oblicza charakteryzowała się pewnego rodzaju idealizmem, typowym dla środowiska intelektualnego. Jednym z największych dokonań partii było uznanie praw Indian do samostanowienia (jako pierwsza prowincja w Kanadzie). Inną ważną ustawą uchwaloną przez parlament pod kontrolą PQ była słynna karta praw języka francuskiego w Quebecu ustanawiająca język francuski pierwszym językiem urzędowym w prowincji i znacznie ograniczająca język angielski. PQ, zgodnie ze swą misją, doprowadziła do przeprowadzenia referendum na temat odłączenia się prowincji od Kanady w 1980, w którym 60% głosujących opowiedziało się przeciw suwerenności. Mimo tej przegranej partia wygrała wybory w 1981 i rządziła do następnych wyborów w 1985, w których większość zdobyła Partia Liberalna pod przewodnictwem Roberta Bourassa.

Znaczna polaryzacja stanowisk wobec Quebecu doprowadziła do rozpoczęcia negocjacji w sprawie nowelizacji konstytucji, tak by nadać prowincji status specjalny. Gdy zawarte wstępne porozumienia w tych kwestiach – porozumienie w Charlottetown i Meech Lake, nie doszły do skutku, PQ pod kierownictwem dynamicznego Jacques Parizeau wygrała wybory w 1994 i wezwała do przeprowadzenia kolejnego referendum, które odbyło się w 1995. Referendum zostało przegrane przez separatystów marginesem mniej niż jednego procenta. Parizeau wynik referendum skomentował w swej słynnej wypowiedzi, jakoby jego wynik spowodowany był “przez kapitał i głosy etniczne”. Mimo iż jego wypowiedź została odebrana jako niepoprawna politycznie, należało mu przyznać wiele racji. Duże przedsiębiorstwa kanadyjskie groziły wycofaniem swego biznesu z Quebecu po przegranej, a emigranci najnowszej daty byli obok Indian najsilniej prokanadyjską grupą w Quebecu. Po przegranym referendum Parizeau podał się do dymisji.

Po przegranym referendum popularność PQ znacznie spadła, lecz pomimo tego partia wygrała kolejne wybory w 1998. Po czteroletniej kadencji Louciena Bucharda w 2001 kierownictwo partii objął bezbarwny Bernard Landry. Doprowadziło to dalszego osłabienia poparcia dla Partii. W wyborach przeprowadzonych 14 kwietnia 2003 partia utraciła większość parlamentarną na rzecz Partii Liberalnej. Partia ponownie wygrała wybory w 2012 i utworzyła rząd mniejszościowy z Pauline Marois jako premierem. W 2013 Partia Quebecka nasiliła kampanię propagandową na rzecz suwerenności Quebecu^[2]. W 2014 Partia przegrała wybory legislacyjne, a Pauline Marois nie weszła do parlamentu prowincji i ustąpiła z przewodzenia Partii. 15 maja 2015 nowym przewodniczącym Partii został Pierre-Karl Péladeau, ur. w 1961, z wykształcenia filozof i prawnik, miliarder, główny udziałowiec grupy medialnej Quebecor^[3]. 2 maja 2016 zrezygnował z funkcji szefa partii, z funkcji szefa oficjalnej opozycji i z mandatu deputowanego do parlamentu Quebecu^[4]. 7 października 2016 nowym szefem partii został wybrany Jean-François Lisée^[5].

Przywódcy partii

• René Lévesque (1968–1985) (premier 1976–1985)
• Pierre-Marc Johnson (1985–1987) (premier 1985)
• Jacques Parizeau (1987–1996) (premier 1994–1996)
• Lucien Bouchard (1996–2001) (premier 1996–2001)
• Bernard Landry (2001–2005) (premier 2001–2003)
• Louise Harel (2005, tymczasowo)
• André Boisclair (2005–2007)
• François Gendron (2007, tymczasowo)
• Pauline Marois (2007–2014) (premier 2012–2014)
• Stéphane Bédard (2014, tymczasowo)
• Pierre-Karl Péladeau (2015–2016)
• Jean-François Lisée (od 2016)

Wyniki wyborów

Przypisy