Partia Centrum (Finlandia)

Ten artykuł należy dopracować: od 2019-06 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Partia Centrum Suomen Keskusta
Państwo	Finlandia
Skrót	Kesk
Lider	Annika Saarikko
Data założenia	1906
Adres siedziby	Apollonkatu 11 A 00100, Helsinki
Ideologia polityczna	socjalliberalizm, agraryzm
Liczba członków	94,500 (2017)
Członkostwo międzynarodowe	Partia Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy
Grupa w Parlamencie Europejskim	Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy
Młodzieżówka	Keskustanuoret
Barwy	Zielony
Obecni posłowie	31/200
Obecni eurodeputowani	2/13
Strona internetowa

Finlandia Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Finlandii Ustrój polityczny Ustrój polityczny Finlandii Konstytucja Konstytucja Finlandii Władza ustawodawcza Eduskunta (Lista) Władza wykonawcza Prezydent Premier Rząd Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Najwyższy Najwyższy Sąd Administracyjny Kontrola państwowa Audytor generalny Finanse Bank Finlandii Samorząd terytorialny Podział administracyjny Finlandii Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Partia Koalicji Narodowej Partia Centrum Perussuomalaiset Socjaldemokratyczna Partia Finlandii Sojusz Lewicy Liga Zielonych Szwedzka Partia Ludowa Chrześcijańscy Demokraci Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Finlandii

Partia Centrum (fiń. Suomen Keskusta, skr. Kesk.^[1], szw. Centern i Finland^[2]), fińska partia polityczna.

Partia Centrum jest centrową partią agrarystyczną. Jest jedną z trzech największych partii politycznych w kraju, wraz z Partią Socjaldemokratyczną (SDP) oraz Partią Koalicji Narodowej. Aktualnie Partia Centrum posiada 31 z 200 mandatów w fińskim parlamencie^[3].

Partia jest członkiem Międzynarodówki Liberalnej oraz Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy oraz sygnatariuszem liberalnych manifestów tych organizacji^[4]. Jej członkowie w Parlamencie Europejskim zasiadają we frakcji liberałów (ALDE)^[5]. Pierwotnie Partia Centrum uzyskała status obserwatora w Międzynarodówce Liberalnej w 1983 roku po tym, jak Liberalna Partia Ludowa weszła w sojusz z Partią Centrum w 1982 roku. W roku 1986 Liberalna Partia Ludowa zrezygnowała z sojuszu z Partią Centrum, mimo wszystko Partia Centrum wystąpiła o przyjęcie jej do Międzynarodówki Liberalnej i w roku 1988 została przyjęta jako pełnoprawny członek tej organizacji.

Mimo to można kwestionować fakt przynależności Partii Centrum do partii liberalnych w palecie fińskich partii politycznych, ponieważ jej poglądy w wielu kwestiach są konserwatywne, zwłaszcza w wykonaniu polityków starszej generacji. Większość polityków partii, wywodzącej się ze starej Partii Ludowej, opowiada się za Wspólną Polityką Rolną w ramach Unii Europejskiej. Fiński aforyzm mówi że: „istnieje taka rzecz jak skrajne centrum”. Rzecznicy tej idei twierdzą, że partia może ewoluować do rangi partii liberalnej, największym jednak rzecznikiem idei liberalnych w fińskim parlamencie jest nadal Partia Szwedów (SFP), jakkolwiek konserwatywna Partia Centrum gości także w swoich szeregach zwolenników wolnego rynku.

Partia Centrum została założona w 1908 roku przez Santeri Alkio, pod nazwą Partii Ludowej lub Maalaisliitto^[2]. Obecnie rolnicy tylko w małym stopniu, bo w ok. 10%, głosują na Partię Centrum^[2]. Partia Centrum otrzymuje największe poparcie od grup zawodowych. Jednakże nawet obecnie rolnicza Finlandia oraz małe miasteczka są najmocniejszym elektoratem Partii Centrum. Partia Centrum mierzy także w kierunku zdobycia elektoratu w miastach południowych Finlandii.

Mimo że partia posiada ideologiczne podłoże w XIX-wiecznym ruchu ugrupowania fennoman, partia jest raczej bezpośrednią kontynuacją Stanu Chłopskiego z sejmów sprzed 1906 roku.

19 kwietnia 2015 roku partia ta wygrała w Finlandii wybory parlamentarne z wynikiem 21,1% głosów, czyli z przewagą 2,9% głosów nad ich głównym przeciwnikiem, czyli wcześniej urzędującą Partią Koalicji Narodowej^[6].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona WWW