Partia Demokratyczna (Korea Południowa)
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lider | Lee Jae-myung |
| Przewodniczący | Park Hong-keun |
| Data założenia | |
| Adres siedziby | 7, Gukhoe-daero 68-gil, |
| Ideologia polityczna | |
| Liczba członków | 4 miliona |
| Członkostwo międzynarodowe | |
| Barwy | |
| Obecni posłowie | 169/300 |
| Strona internetowa | |
Korea Południowa Ustrój i polityka Korei Południowej Ustrój polityczny Konstytucja Władza ustawodawcza Władza wykonawcza Władza sądownicza Kontrola państwowa Finanse Samorząd terytorialny Partie polityczne Wybory Polityka zagraniczna Wikiprojekt Polityka |
Partia Demokratyczna Korei (kor. 더불어민주당, Deobureominjudang, skr. Minjoo, znana jako "Minjudang" 민주당[1]) – centrowa, liberalna partia polityczna działająca w Korei Południowej.
Prezydentem Korei Południowej z ramienia partii był w latach 2017–2022 Mun Jae-in.
Historia
Założona w sierpniu 1955. Od 26 marca 2014[2] do 27 grudnia 2015 działała pod nazwą Sojusz Nowych Polityków dla Demokracji (새정치민주연합; Saejeongchi Minju Yeonhap)[3]. Partia osiągnęła słaby wynik w wyborach uzupełniających w 2014 i dwaj liderzy, Ahn Cheol-soo i Kim Han-gil, zrezygnowali ze stanowiska[4].
7 lutego 2015, na konwencji partyjnej, nowym przewodniczącym został Mun Jae-in[5]. Wtedy zaczął się konflikt wewnątrzpartyjny między frakcją Muna i Ahna, przez co notowania partii w sondażach spadły z 40% do 30%[6][7]. 29 października Ahn odrzucił propozycję stanowiska współprzewodniczącego partii[8], następnie przedstawiając Munowi ultimatum. Mun jednak odrzucił je[9], i Ahn odszedł z partii, zakładając Partię Ludową[10].
27 grudnia 2015 zmieniono nazwę na Partia Demokratyczna Korei. Mun zrezygnował z funkcji przewodniczącego partii miesiąc później, 27 stycznia 2016[3]; na jego miejscu, ku zaskoczeniu niektórych obserwatorów[11], zastąpił go Kim Chong-in, konserwatywny polityk[12]. Kim za główną przyczynę kłopotów partii uznał frakcję związaną z byłym prezydentem Rohem Moon-hyun[13] i rozpoczął ograniczanie jej wpływów[14], przez m.in. partię opuścił były premier Korei, Lee Hae-chan[13]. Kontrowersyjne działania Chong-Ina spotkały się z krytyką działaczy partyjnych. Chong-In zaoferował rezygnację w marcu 2016, jednak zdecydował zostać po prywatnej wizycie Muna Jae-ina[15]. W wyborach parlamentarnych w 2016 partia zdobyła większość względną w Zgromadzeniu Narodowym[16].
Z związku z impeachmentem koreańskiej prezydent Park Geun-hye w 2017, odbyły się wybory prezydenckie, w których kandydat partii, Mun Jae-in, zdobył ponad 41% głosów, wygrywając w pierwszej turze. W 2018 partia wygrała wybory lokalne[17], a w wyborach parlamentarnych w 2020 zyskała absolutną większość w parlamencie[18].
Program
Partia wspiera gospodarkę rynkową, przy jednoczesnym rozwijaniu państwa opiekuńczego; popiera podniesienie płacy minimalnej i zagwarantowanie opieki zdrowotnej. W kwestii sił zbrojeniowych opowiada się za wzmocnieniem współpracy koreańsko-amerykańskiej. Deklaruje silne poparcie dla denuklearyzacji Półwyspu Koreańskiego i zjednoczenie Korei Południowej z Koreą Północną[19]. Istnieje także znaczące skrzydło konserwatywne społecznie, sprzeciwiające się m.in. rejestrowanym związkom homoseksualnym[20].
Wyniki wyborów
Zgromadzenie Narodowe
| Rok | Głosy | % głosów | Mandaty | ± (%) |
|---|---|---|---|---|
| 2016 | 8,881,369 | 37,0% | 123/300 | – |
| 2020 | 14,345,425 | 49.9% | 180/300 |  12,9 |
Wybory prezydenckie
| Rok | Kandydat | Głosy | % głosów |
|---|---|---|---|
| 2017 | Mun Jae-in | 13,423,800 | 41.1% |
Przypisy
- ↑ Main Opposition To Be Called 'The Minjoo Party Of Korea. (kor.).
- ↑ Democratic Party, Ahn Cheol-soo agree to create new party. (ang.).
- ↑ a b Moon Jae-in steps down as leader of The Minjoo Party of Korea. (ang.).
- ↑ Co-chairmen quit amid election rubble. (ang.).
- ↑ Main opposition party picks ex-Roh aide as new leader. (ang.).
- ↑ In liberal stronghold, voters give main opposition party a lashing. (ang.).
- ↑ Roh son's speech creates stir. (ang.).
- ↑ Ahn rejects Moon's call for joint NPAD leadership. (ang.).
- ↑ NPAD’s Moon rejects Ahn demand. (ang.).
- ↑ Ahn Cheol-soo calls it quits with NPAD. (ang.).
- ↑ Can a Right Wing Defector Save Korea’s Liberal Opposition?. (ang.).
- ↑ Minjoo’s identity must be changed: Kim Chong-in. (ang.).
- ↑ a b Former P.M. quits Minjoo Party in nomination feud. (ang.).
- ↑ [April 13, 2016 Parliamentary Elections Kim Jong-in Gets Rid of Pro-Roh Dominance and Replaces the Mainstream: Signs of Factional Conflict]. (ang.).
- ↑ Opposition chief quells dissenters. (ang.).
- ↑ Opposition party shifting to growth. (ang.).
- ↑ 2018 Local Elections – The Korea Herald. (ang.).
- ↑ South Korea's governing party wins election by a landslide. (ang.).
- ↑ 강령·당헌·당규·윤리규범.
- ↑ South Korea must fight the homophobia hindering coronavirus battle. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Icon representing an increase, consisting of a green-colored, up-pointing triangle.
새정치민주연합의 로고
Logo of the Minjoo Party of Korea