Partia Ludowa (Łotwa)

Łotwa Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Łotwy Ustrój polityczny Ustrój polityczny Łotwy Konstytucja Konstytucja Łotwy Władza ustawodawcza Saeima (Lista) Władza wykonawcza Prezydent Premier Rząd Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Trybunał Konstytucyjny Sąd Najwyższy Prokurator Generalny Łotwy Kontrola państwowa Kontrola państwowa Finanse Bank Łotwy Samorząd terytorialny Podział administracyjny Samorząd Terytorialny Partie polityczne Partie i ugrupowania na Łotwie Zgoda Jedność Związek Zielonych i Rolników Zjednoczenie Narodowe „Wszystko dla Łotwy!” – TB/LNNK Rosyjski Związek Łotwy Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Łotwy Wikiprojekt Polityka

Partia Ludowa (łot. Tautas partija, TP) – konserwatywna partia polityczna działająca na Łotwie od 1998, wchodząca w skład rządzących krajem koalicji centroprawicowych (1999–2002; 2004–2010). Od lipca 2011 w stanie likwidacji.

Historia

Ugrupowanie powstało w 1998 jako konkurencja dla dominujących wówczas na prawej części sceny politycznej Łotewskiej Drogi i koalicji „Dla Ojczyzny i Wolności”. W wyborach do Sejmu VII kadencji w 1998 ugrupowanie zdobyło pierwsze miejsce, uzyskując 21,19% głosów i 24 mandaty, jednak pozostało w opozycji wobec rządów Vilisa Krištopansa. W 1999 partia weszła w skład koalicji skupionej wokół premiera Andrisa Šķēlego, później wspierała rząd Bērziņša. W wyborach do Sejmu VIII kadencji w 2002 ludowcy zajęli trzecie miejsce (16,61% głosów i 20 mandatów), przechodząc do opozycji wobec rządów Einarsa Repšego. W 2004 nawiązali współpracę z czterema ugrupowaniami centroprawicy stając się jednym z filarów rządu Indulisa Emsisa, a później również lidera TP Aigarsa Kalvītisa (2004–2007) oraz Ivarsa Godmanisa (2007–2009). W latach 2009–2010 ugrupowanie wchodziło w skład rządu Valdisa Dombrovskisa, gdzie jego przedstawicielem był m.in. minister spraw zagranicznych Māris Riekstiņš. W wybranym w 2006 Sejmie IX kadencji partia reprezentowana była przez 23 parlamentarzystów, do momentu opuszczenia przez kilka osób, które założyły Związek Obywatelski i Stowarzyszenie na rzecz Innej Polityki. W maju 2010 partia zdecydowała o przyłączeniu się wraz z LPP/LC i partiami regionalnymi do szerszego ruchu centroprawicowego pod nazwą „O lepszą Łotwę” (PLL)^[1]. W wyborach w 2010 TP uzyskała 4 posłów z ramienia PLL^[2]. Na 15 kongresie TP w dniu 9 lipca 2011 delegaci podjęli decyzję o rozwiązaniu ugrupowania^[3].

Przewodniczącymi TP byli kolejno: Andris Šķēle (1998–2002), Atis Slakteris (2002–2006), Aigars Kalvītis (2006–2008) i Mareks Segliņš (2008–2010). Od 2010 do 2011 funkcję tę ponownie sprawował Andris Šķēle.

Reprezentacja w samorządzie

Partia reprezentowana była w większości samorządów – rządziła lub współrządziła m.in. w Aizkraukle, Baldone, Balvi, Kiesiu, Gulbene, Kuldydze, Lucynie, Madonie, Rzeżycy i Valce. W wyborach do rady miejskiej w Rydze w 2001 uzyskała 10,28% głosów i 6 miejsc, pozostając partią opozycyjną, cztery lata później poprawiła wynik o 2 mandaty, dołączając do koalicji zarządzającej miastem. Od 2009 ugrupowanie nie było reprezentowane w radzie miejskiej Rygi. W wyborach w 2009 spośród miast wydzielonych TP uzyskała przedstawicielstwo – po jednym mandacie – w radach Jurmały, Rzeżycy, Jēkabpils i Lipawy. W Valmierze zebrała 7 z 13 mandatów, a jej przedstawiciel Inesis Boķis został burmistrzem miasta.

Pozycja międzynarodowa

Ludowcy byli stowarzyszeni z Europejską Partią Ludową. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 uzyskali 6,65% głosów, co przełożyło się na mandat poselski dla Rihardsa Pīksa. W wyborach 2009 partia nie przekroczyła progu wyborczego i nie wprowadziła swoich przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego^[4].

Przypisy

Bibliografia

• ImantsI. Mednis ImantsI., Partiju laiki Latvijā (1988-2002), Rīga: Drukātava, 2007, s. 184–196, ISBN 978-9984-798-20-2, OCLC 221671441 .