Partia Pracujących Belgii

Partia Pracujących Belgii

Partij van de Arbeid van België
Parti du Travail de Belgique

Państwo	Belgia
Skrót	PTB-PVDA
Lider	Raoul Hedebouw
Data założenia	1979
Adres siedziby	Boulevard M. Lemonnier 171, 1000 Bruxelles
Ideologia polityczna	komunizm socjalizm marksizm leninizm
Poglądy gospodarcze	socjalizm
Członkostwo międzynarodowe	International Meeting of Communist and Workers' Parties
Młodzieżówka	Comac
Barwy	czerwony      biały      złoty
Obecni posłowie	12/150
Obecni senatorowie	0/60
Obecni eurodeputowani	0/21
Strona internetowa

Partia Pracujących Belgii (nid. Partij van de Arbeid van België, PVDA; fr. Parti du Travail de Belgique, PTB) – belgijska lewicowa partia polityczna skupiająca zarówno Flamandów, jak i Walonów^[1].

Historia

Ugrupowanie zostało założone przez radykalnych studentów, początkowo jako organizacja młodzieżowa – SVB – Studenten VakBeweging. Ugrupowanie przeprowadzało antyrasistowskie wiece i zorganizowało akcje solidarnościowe ze strajkującymi górnikami w Limburgii, Afroamerykanami czy ruchami antykolonialnymi w krajach Trzeciego Świata. Wkrótce organizacja zaczęła wydawać periodyk pod nazwą AMADA a nazwa to została przyjęta także w stosunku do organizacji. W 1979 roku odbył się pierwszy kongres organizacji na którym podjęto decyzję o zmianie nazwy na PVDA-PTB. W okresie zimnej wojny opowiadała się po stronie NATO przeciwko Związkowi Radzieckiemu. Partia Pracujących Belgii zorganizowała cykl spotkań na które zaprosiła przedstawiciela ambasady Stanów Zjednoczonych^[2]. W wyborach samorządowych w 2006 roku w okręgu Zelzate partia odnotowała największe poparcie w historii – 21,67%.

W wyborach w 2007 roku partia uzyskała wynik 0,88% we Flandrii i 0,81% w Walonii. W wyborach samorządowych w 2009 roku partia zdobyła 1,04% we Flandrii i 1,24% w Walonii. W wyborach do Europarlamentu w tym samym roku partia uzyskała poparcie 0,98% wśród Flamandów i 1,16% wśród Walonów. W wyborach w 2010 roku partia uzyskała 1,4% poparcia do Izby Reprezentantów i 1,4% do Senatu. W niektórych kantonach poparcie dla ugrupowania przekraczało od 4 do 9,8%^[3]. W 2014 roku po raz pierwszy wkroczyła do parlamentu zdobywając 3,72% głosów^[4].

Jej założycielem i długoletnim przywódcą był Ludo Martens.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa w wersji niderlandzkiej
• Oficjalna strona internetowa w wersji francuskiej