Pas przesłaniania

Pas przesłaniania – element ubezpieczenia bojowego, którego zadaniem jest osłona wojsk przed zaskakującym uderzeniem wroga.

Stanowi go system pozycji obrony i urządzeń inżynieryjnych rozbudowywanych przed pierwszym pasem obrony. Organizuje się go w przypadku przechodzenia wojsk własnych do obrony bez styczności z przeciwnikiem. Działają w nim oddziały wydzielone czołowych związków taktycznych. Ich zadaniem jest rozpoznać siły i środki nieprzyjaciela, opóźnić jego natarcie, zmusić do wcześniejszego rozwinięcia wojsk. Celem obrony w pasie przesłaniania jest też wprowadzenie przeciwnika w błąd co do struktury obrony wojsk własnych[1][2].

Przypisy

  1. ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 434.
  2. ↑ Urbanowicz (red.) 1970 ↓, s. 574.

Bibliografia

  • Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
  • Józef Urbanowicz (red.): Mała encyklopedia wojskowa. Tom 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.