Pascal Greggory

Pascal Greggory
Ilustracja
(c) Georges Biard, CC BY-SA 3.0

Pascal Greggory (2010)
Imię i nazwisko

Pascal Charles Gréggory

Data i miejsce urodzenia

8 września 1954
Paryż

Zawód

aktor, scenarzysta

Lata aktywności

od 1974

Pascal Greggory, właśc. Pascal Charles Gréggory[1][2][3] (ur. 8 września 1954 w Paryżu) – francuski aktor i scenarzysta teatralny i filmowy, trzykrotnie nominowany do nagrody Cezara. Grywał w sztukach i filmach reżyserowanych przez Erika Rohmera i Patrice’a Chéreau.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Paryżu[4][5], w burżuazyjnej, protestanckiej rodzinie, jako syn przemysłowca Charlesa-Yvesa Gréggory i Jacqueline Deroure. Po ukończeniu kursu pod kierunkiem Jeana Périmony, był wolnym słuchaczem paryskiego Conservatoire National Supérieur d’Art Dramatique (CNSAD). W roku 1974, w wieku dwudziestu lat zadebiutował w sztuce Madame Marguerite na deskach Théâtre Montparnasse. Rok później trafił przed kamery w dramacie Jeana-Louisa Bertucelliego Doktor Françoise Gailland (Docteur Françoise Gailland) u boku Annie Girardot, Jean-Pierre’a Cassela, Suzanne Flon i Isabelle Huppert[6].

Kariera

Na ekranie zwrócił na siebie uwagę w roli angielskiego malarza, pisarza i poety Branwell w filmie biograficznym André Téchiné Siostry Brontë (Les Soeurs Brontë, 1979)[7]. Przełomem w karierze okazała się postać Pierre’a w komedii Erika Rohmera Paulina na plaży (Pauline à la plage, 1983)[8] z Arielle Dombasle. Za rolę François w melodramacie Patrice’a Chéreau Ci którzy mnie kochają wsiądą do pociągu (Ceux qui m'aiment prendront le train, 1998) otrzymał francuską nagrodę Étoiles d'Or i był nominowany do nagrody Cezara. Kolejne nominacje do nagrody Cezara przyniosły mu role: biseksualnego prawnika Alaina Baumana w komedii Pomieszanie płci (La confusion des genres, 2000) i Louisa Barriera w biograficznym dramacie muzycznym Niczego nie żałuję – Edith Piaf (La Môme, 2007).

W telewizyjnym filmie biograficznym RTS Deux Żydowski kardynał (Le métis de Dieu, 2013) o kardynale Jeanie-Marie Lustigerze (w tej roli Laurent Lucas) zagrał postać kardynała Alberta Decourtraya[9].

Życie prywatne

W mediach zdeklarował się jako homoseksualista[10]. Był związany z reżyserem Patrice Chéreau (1989-2004)[11][12][13] oraz pisarzem i fotografem François-Marie Banierem (2005−2012)[14][15][16].

Filmografia

  • 1976: Doktor Francoise Gailland (Docteur Françoise Gailland)
  • 1977: Madame Claude jako Frédéric
  • 1978: Mitzi (TV) jako Philippe
  • 1978: Flammes jako Paul, brat Barbary
  • 1979: Siostry Brontë (Les Soeurs Brontë) jako Branwell Brontë
  • 1980: Catherine de Heilbronn jako Friedrich Wetter / Hrabia de Strahl
  • 1982: Chassé-croisé jako Julien
  • 1983: Żaby (Grenouilles) jako Miguel
  • 1983: Paulina na plaży (Pauline à la plage) jako Pierre
  • 1988: Błękitne piramidy (Les pyramides bleues) jako Charles
  • 1989: Gry towarzyskie (Les jeux de société, TV)
  • 1990: Hamlet (TV) jako Francisco / Fortinbras
  • 1993: Drzewo, mer i mediateka (L'Arbre, le maire et la médiathèque) jako Julien Dechaumes
  • 1993: Żądza pieniądza (La Soif de l'or) jako Jean-Louis Auger
  • 1994: Królowa Margot (La Reine Margot) jako książę Andegawenii, przyszły Henryk III Walezy
  • 1995: Rzeka nadziei (La Riviere Espérance, TV) jako Alexandre Duthil
  • 1997: Lucie Aubrac jako Hardy
  • 1998: Ci którzy mnie kochają wsiądą do pociągu (Ceux qui m'aiment prendront le train) jako François
  • 1999: Joanna d’Arc (The Messenger: The Story of Joan of Arc) jako Le duc d'Alençon
  • 1999: Czas odnaleziony (Le Temps retrouvé) jako Saint-Loup
  • 2000: Wierność (La Fidélité) jako Clève
  • 2000: Pomieszanie płci (La confusion des genres) jako Alain Bauman
  • 2002: Obiecane życie (La Vie promise) jako Joshua
  • 2002: Ostatni skok (Nid de guepes) jako Louis
  • 2002: 24 godziny z życia kobiety (24 heures de la vie d'une femme) jako gracz w kasynie
  • 2003: Raja jako Fred
  • 2003: Jego brat (Son frère) jako lekarz
  • 2004: Arsène Lupin jako Beaumagnan
  • 2005: Gabrielle jako Jean Hervey
  • 2007: Niczego nie żałuję – Edith Piaf (La Môme) jako Louis Barrier
  • 2009: Zamurowani (Walled In) jako Joseph Malestrazza
  • 2009: Zwykli ludzie (Rien de personnel) jako Philippe Muller
  • 2010: Odległa dzielnica (Vertraute Fremde) jako Thomas, dorosły
  • 2010: Trójkąt (Le mariage à trois) jako August
  • 2011: Żegnaj blondyneczko (Bye Bye Blondie) jako Claude
  • 2013: Żydowski kardynał (Le métis de Dieu, TV) jako Albert Decourtray
  • 2014: Moja przyjaciółka Victoria (Mon amie Victoria) jako Lionel Savinet

Przypisy

  1. ↑ Pascal Greggory Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  2. ↑ Personalidade: Pascal Greggory (França). InterFilmes.com. [dostęp 2015-12-13]. (port.).
  3. ↑ Pascal Greggory. TIME.mk. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  4. ↑ Pascal Greggory. AlloCiné. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  5. ↑ Pascal Greggory. Listal. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  6. ↑ Docteur Françoise Gailland – film 1976. AlloCiné. [dostęp 2015-12-13]. (fr.).
  7. ↑ Pascal Greggory. MYmovies. [dostęp 2015-12-13]. (wł.).
  8. ↑ Pascal Greggory. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  9. ↑ Pascal Greggory. Filmow. [dostęp 2018-05-19]. (port.).
  10. ↑ Brendan Lemon, Richard Avedon (1996-01-22): Mise-En-Scene. The New Yorker. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  11. ↑ Patrice Chéreau: 'It's OK to be hated'. The Guardian. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  12. ↑ Patrice Chéreau et l’homosexualité à la ville et à l’écran. Yagg. [dostęp 2015-12-26]. (fr.).
  13. ↑ Mort de Patrice Chéreau, l'amant magnifique. L'Express. [dostęp 2015-12-26]. (fr.).
  14. ↑ Pascal Greggory: „J'ai vécu 7 ans avec F.-Marie Banier, on est une famille”. Pure People (Paris). [dostęp 2015-12-13]. (fr.).
  15. ↑ Exclusif: le compagnon de Banier se dévoile. Paris Match. [dostęp 2015-12-26]. (fr.).
  16. ↑ Pascal Greggory Dating History. FamousFix. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Pascal Greggory 2010.jpg
(c) Georges Biard, CC BY-SA 3.0
Pascal Greggory au festival de Cannes