Pascal Tsaty Mabiala
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 listopada 1948 |
|---|---|
| Lider Opozycji | |
| Okres | od 27 grudnia 2017 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister Obrony | |
| Okres | od 5 czerwca 1997 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | Pierre Oba |
Pascal Tsaty Mabiala (ur. 28 listopada 1948 w Loudimie[1]) – kongijski polityk, sekretarz generalny Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej, od 2017 roku lider opozycji w kongijskim parlamencie. W 1997 roku był ministrem obrony. Nieprzerwanie od 1992 roku jest deputowanym do Zgromadzenia Narodowego.
Życiorys
W 1975 roku ukończył historię na Uniwersytecie Mariena Ngouabi[1]. W październiku tego samego roku rozpoczął pracę jako historyk w technikum w Brazzaville[1]. Następnie pracował dla Ministerstwa Edukacji Narodowej jako attaché przy Instytucie Badań i Działań Edukacyjnych oraz dyrektor ds. reformy oświaty[1]. Od 1984 do 1989 roku pracował jako doradca ówczesnego premiera – Ange Edouarda Poungui[1].
Kariera polityczna
W 1991 roku był jednym z założycieli partii Pascala Lissouby – Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej[1]. W wyborach parlamentarnych w 1992 roku został wybrany deputowanym do Zgromadzenia Narodowego z okręgu Loudimia[1][2]. Po zaprzysiężeniu został wybrany na członka prezydium Zgromadzenia Narodowego, na stanowisku II sekretarza[3].
W przyspieszonych wyborach parlamentarnych w 1993 roku uzyskał reelekcję[2]. Po wyborach został szefem klubu UPADS w Zgromadzeniu Narodowym[4]. 5 czerwca 1997 roku, podczas wojny domowej, został ministrem obrony w rządzie Bernarda Kolélasa[1]. Był ministrem do końca ostatniego rządu podczas prezydencji Pascala Lissouby[1]. 2 listopada 1997 roku Denis Sassou-Nguesso powołał nowy rząd, następcą Tsaty Mabiali został Pierre Oba[5].
W wyborach parlamentarnych, które odbyły się 26 maja i 23 czerwca 2002 roku był jednym spośród 3 deputowanych wybranych z list UPADS do Zgromadzenia Narodowego[2][6]. 22 kwietnia 2006 roku wszedł w skład krajowej komisji przygotowującej Kongres Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej[7]. 28 grudnia 2006 roku, podczas I nadzwyczajnego kongresu Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej Tsaty Mabiala został wybrany na sekretarza generalnego partii, zastąpił na tym stanowisku Christophe Moukouéké[8]. W wyborach parlamentarnych w 2007 roku uzyskał reelekcję, kandydując ponownie w okręgu Loudima[2][9]. Po wyborach w 2007 roku ponownie został przewodniczącym grupy parlamentarnej UPADS[9].
Pod koniec stycznia 2016 roku ogłosił iż w zbliżających się wyborach będzie się ubiegał o fotel prezydenta z ramienia Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej[10]. Jego kandydatura wpłynęła do Sądu Konstytucyjnego 22 lutego 2016 roku[11]. 24 lutego Sąd oficjalnie zatwierdził go jako kandydata[12]. Ostatecznie zajął 4 miejsce, z wynikiem 65 025 głosów (4,67%)[13].
27 grudnia 2017 roku decyzją Rady Ministrów został powołany na konstytucyjne stanowisko lidera opozycji[1].
Tsaty Mabiala nie zdecydował się na start w wyborach prezydenckich w 2021 roku, powołując się na błędy w organizacji wyborów[14]. W wyborach do Zgromadzenia Narodowego w 2022 roku uzyskał reelekcję jako deputowany z okręgu Loudima w pierwszej turze[15].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Pierre Eric Mbog Batassi, Congo : Pascal Tsaty Mabiala désormais chef de fil de l’opposition, Afrik.com, 29 grudnia 2017 [dostęp 2021-03-29] (fr.).
- ↑ a b c d Congo-Brazzaville: Pascal Tsaty Mabiala désigné chef de file de l'opposition, RFI, 29 grudnia 2017 [dostęp 2021-03-29] (fr.).
- ↑ Gaston-Jonas Kouvibidila, Histoire du multipartisme au Congo-Brazzaville: Les débuts d'une crise attendue, 1992-1993, L'Harmattan, 2000, s. 193, ISBN 978-2-7384-8690-5 [dostęp 2021-03-29] (fr.).
- ↑ Présidentielle au Congo-Brazzaville : Pascal Tsaty Mabiala désigné candidat de l’Upads – Jeune Afrique, JeuneAfrique.com, 31 stycznia 2016 [dostęp 2021-03-29] (fr.).
- ↑ Formation du gouvernement d'Union nationale le 2/11/1997, web.archive.org, 16 grudnia 2004 [dostęp 2021-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2004-12-16].
- ↑ Elections in Congo-Brazzaville, africanelections.tripod.com [dostęp 2021-03-28].
- ↑ Relance des activités de l'UPADS, Congopage [dostęp 2021-03-29] (fr.).
- ↑ Pascal Tsati Mabiala élu secrétaire général de l'Union panafricaine pour la démocratie sociale (UPADS), Les Dépêches de Brazzaville, 29 grudnia 2006 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-11].
- ↑ a b Jean Jacques Sika, Présidentielle 2016 : Tsaty Mabiala compte sur les Pays du Niari, Les Echos du Congo Brazzaville [dostęp 2021-03-29] (fr.).
- ↑ Election présidentielle : L’U.PA.D.S jette son dévolu sur Pascal Tsaty-Mabiala | adiac-congo.com : toute l'actualité du Bassin du Congo, adiac-congo.com [dostęp 2020-08-18].
- ↑ Election présidentielle : la Cour constitutionnelle reçoit officiellement dix dossiers de candidature | adiac-congo.com : toute l'actualité du Bassin du Congo, adiac-congo.com [dostęp 2020-08-18].
- ↑ Election présidentielle : Neuf candidatures retenues par la Cour constitutionnelle | adiac-congo.com : toute l'actualité du Bassin du Congo, adiac-congo.com [dostęp 2020-08-18].
- ↑ Constitutional Court Raport, web.archive.org, 25 kwietnia 2016, s. 7 [dostęp 2020-08-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-25].
- ↑ Loïcia Martial, Florence Morice, Congo-Brazzaville: coup d'envoi de la campagne électorale pour la présidentielle du 21 mars, RFI, 5 marca 2021 [dostęp 2021-03-23] (fr.).
- ↑ Elections législatives des 4 et 10 juillet 2022: liste provisoire des députés élus au premier tour | adiac-congo.com : toute l'actualité du Bassin du Congo, www.adiac-congo.com [dostęp 2022-10-15].
Bibliografia
- Gaston-Jonas Kouvibidila: Histoire du multipartisme au Congo-Brazzaville: Les débuts d'une crise attendue, 1992-199 3. L'Harmattan, 2000. ISBN 978-2-7384-8690-5.
Media użyte na tej stronie
Ouverture de la concertation politique, côte à côte, les Chefs de la Majorité et de l'Opposition, à Madingou, 25 novembre 2020.