Pasikonik zielony

Pasikonik zielony

Tettigonia viridissima
(Linnaeus, 1758)
Pasikonik zielony
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	bezkręgowce
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	prostoskrzydłe
Rodzina	pasikonikowate
Rodzaj	Tettigonia
Gatunek	pasikonik zielony
Synonimy
Gryllus viridissimus Linnaeus, 1758

Pasikonik zielony (Tettigonia viridissima) – gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae). Występuje w Europie, Azji i północnej Afryce. Szczególnie pospolity w Europie Środkowej.

Morfologia

Imago o długości ciała do 40 mm i skrzydłach o rozpiętości do 90mm, wystających daleko za odwłok. Dymorfizm płciowy wyraźny, samice są nieco większe od samców i posiadają charakterystyczne pokładełko. Jaja szare, podłużne, długości około centymetra. Larwy bezskrzydłe, podobne do osobników dorosłych. Młodsze stadia zawsze zielone, imago mogą ponadto przybierać barwę żółtą lub żółto-zieloną. Czułki bardzo długie, często dłuższe od reszty ciała. Tylne odnóża skoczne, dobrze umięśnione. Pozostałe odnóża wyposażone w kolce służące do obrony i przytrzymywania ofiary. Żuwaczki ostre i bardzo silne, zdolne do przecięcia ludzkiej skóry.

Biologia

Pospolicie występuje wśród wysokiej trawy. Drapieżnik, polujący na mniejsze owady i pajęczaki. Okazjonalnie uzupełnia dietę o liście i miękkie części roślin. Dobrze wspina się i skacze. Dorosłe osobniki sprawnie latają. Jaja składane są do ziemi za pomocą pokładełek.

W słoneczne, letnie dni samce przez całe popołudnie i nocą trą pierwszą parą sztywnych skrzydeł, na których znajdują się aparaty strydulacyjne, żeby zwabić do siebie samice.

W Polsce zimują jaja. Larwy wylęgają się wiosną. Osobniki dorosłe występują od lipca do października, owady te nie są przystosowane do hodowli w licznych grupach.

• 

  Częsty pasożyt pasikoników – nicień Mermis nigrescens obok owada, w którym się rozwijał i żerował.

• 
• 

Zobacz też

• owady Polski

Bibliografia

• Henryk Sandner: Owady. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990. ISBN 83-01-08369-7.
• Ursula Stichmann-Marny, Erich Kretzschmar: Przewodnik: rośliny i zwierzęta. Warszawa: Multico, 2006. ISBN 83-7073-429-4.

Linki zewnętrzne

• Pasikonik zielony jedzący motyla