Pasquale Luiso

Pasquale Luiso
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 października 1969
Neapol

Wzrost

177 cm

Pozycja

napastnik (na początku kariery prawoskrzydłowy)

Kariera juniorska
LataKlub
1984–1986Pro Calcio Afragolese
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1986–1990Pro Calcio Afragolese78(8)
1990–1994AS Sora121(58)
1994–1995Torino FC1(0)
1994–1995→ Delfino Pescara 1936 (wyp.)21(7)
1995Chievo Werona0(0)
1995–1996US Avellino36(19)
1996–1997Piacenza Calcio31(14)
1997–2001Vicenza Calcio86(24)
1998–1999→ Delfino Pescara 1936 (wyp.)15(2)
2001–2002UC Sampdoria47(13)
2002–2004Ancona Calcio13(2)
2002–2003→ Salernitana Calcio 1919 (wyp.)10(2)
2003→US Catanzaro (wyp.)11(0)
2004US Catanzaro0(0)
2005AS Sora12(2)
2005–2006Teramo Calcio32(6)
2007Celano FC10(6)
2007CA Priverno2(0)
2007–2008AS Sora15(12)
W sumie:541(175)
Kariera trenerska
LataDrużyna
2010–2011AS Sora
2013–2014Sulmona Calcio
2014Unione Triestina 2012
2014–2015Celano FC
2016–Vicenza Calcio (Primavera)

Pasquale Luiso (ur. 30 października 1969 w Neapolu) – włoski piłkarz grający na pozycji napastnika i trener piłkarski.

Kariera klubowa

Swoją karierę rozpoczął w Pro Calcio Afragolese. Od 1984 grał w drużynie juniorskiej. Po dwóch latach gry w młodzieżówce został włączony do pierwszego zespołu biorącego udział w rozgrywkach Serie C2. Reprezentował ten klub do 1990, grając na pozycji prawoskrzydłowego[1]. W 1990 trafił do AS Sora, gdzie rok później trener Claudio Di Pucchio zaczął ustawiać go jako napastnika, gdyż widział u niego predyspozycje do gry na tej pozycji[1]. Przez dwa lata strzelił w tym klubie 59 goli, co przyczyniło się do jego awansu do Serie C2 w 1992. W sezonie 1993/1994 został królem strzelców grupy Girone C w Serie C2 z 22 bramkami na koncie[2], a Sora awansowała do Serie C1 po barażach[2][3]. W 1994 przeszedł do Torino FC[3], w którym zadebiutował w Serie A[1]. Ponieważ nie był w stanie przebić się do pierwszego składu, w którym pewne miejsce mieli Ruggiero Rizzitelli i Andrea Silenzi w październiku 1994 został wypożyczony do grającej w Serie B Pescary Calcio[4], w której strzelił 7 goli w 21 meczach.

W sezonie 1995/1996 początkowo był zawodnikiem Chievo Werona[1], ale jeszcze przed jego rozpoczęciem przeniósł się do US Avellino[5]. Strzelił dla tej drużyny 19 goli w 36 meczach, ale nie uchroniło jej to przed spadkiem do Serie C1. Został wtedy wykupiony przez Chievo[5], skąd kupiła go Piacenza Calcio[6]. Grał w tym klubie na pozycji środkowego napastnika i strzelił 14 goli, w tym trzy hat-tricki[6], z czego 1 decydujący o zwycięstwie 3-2 z AC Milan 1 grudnia 1996, po którym Óscar Tabárez, ówczesny trener mediolańskiego klubu podał się do dymisji, a zastąpił go Arrigo Sacchi[1]. Rozgłos w kraju przyniosło Luiso także tańczenie makareny z kolegami z drużyny po każdym strzelonym przez niego golu[7]. Dzięki jego dobremu występowi w meczu o utrzymanie w lidze z Cagliari Calcio, w którym strzelił 2 gole, Piacenza wygrała mecz 3:1[8]. W 1997 doszło do wymiany między Piacenzą a Vicenzą, w wyniku której Luiso trafił do Vicenzy, a w odwrotnym kierunku przeszedł Roberto Murgita[9]. W swoim pierwszym sezonie w nowym klubie Luiso strzelił 8 goli w Pucharze Zdobywców Pucharów, dzięki czemu został królem strzelców tego pucharu[10]. Mimo to w następnym sezonie został wypożyczony do końca sezonu do Pescary[11], a Vicenza spadła do Serie B. Po okresie wypożyczenia Luiso wrócił do Vicenzy i głównie dzięki niemu już po roku klub ten wrócił do najwyższej klasy rozgrywkowej (13 goli w sezonie 1999/2000. W styczniu 2001 został sprzedany do Sampdorii, a w odwrotnym kierunku trafił Carmine Esposito[12]. W pierwszym sezonie zdobył dla tego zespołu 10 bramek, a Sampdoria zakończyła sezon na piątym miejscu, natomiast w kolejnym sezonie Luiso był autorem 3 goli w 26 meczach. W sierpniu 2002 genueński klub rozwiązał kontrakt z zawodnikiem[13], który niespełna miesiąc później został zatrudniony przez Ancona Calcio[14], z której go dwukrotnie wypożyczono – do Salernitany i w lipcu 2003 do US Catanzaro, które opuścił w listopadzie tego samego roku[15]. W lipcu 2004 ponownie został zawodnikiem Catanzaro[16], lecz klub nie korzystał już z jego usług, więc w styczniu 2005[16] wrócił na kilka miesięcy do Sory, po czym przeniósł się do Teramo Calcio[17]. W styczniu 2007 został zawodnikiem Celano FC[18], dla którego strzelił 6 goli w 10 meczach. Potem był przez pewien czas zawodnikiem CA Priverno, a w listopadzie 2007 wrócił do Sory, w której zakończył karierę.

Kariera trenerska

W styczniu 2010 został zatrudniony na stanowisku trenera AS Sora[19][20]. W pierwszym sezonie pracy zapewnił klubowi utrzymanie w lidze w ostatniej kolejce[21], a w drugim wywalczył awans do Serie D[22][23]. W sierpniu 2011 przedłużył kontrakt z zespołem[24]. W grudniu 2011 Luiso zrezygnował z prowadzenia drużyny, a funkcję trenera objął Fabrizio Perrotti[25]. W grudniu 2013 został szkoleniowcem Sulmony Calcio[26]. W lipcu 2014 objął posadę trenera Unione Triestina 2012[27]. W sierpniu 2014 objął posadę szkoleniowca Celano FC[28], a w lutym 2015 został zwolniony[29]. 1 sierpnia 2016 objął posadę trenera młodzieżowej drużyny Vicenzy Calcio[30].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Pasquale Luiso – Il bomber e la lavatrice. solocalcio.com. [dostęp 2013-11-04]. (wł.).
  2. ↑ a b Maurizio Mariani: Italy Championship 1993/94. rsssf.com. [dostęp 2013-11-04]. (ang.).
  3. ↑ a b Spareggi C2, Sora promosso, Trento salvo. „La Repubblica”, s. 46, 1994-06-27. Gruppo Editoriale L'Espresso Spa. OCLC 11003889. (wł.). 
  4. ↑ Calcio news. „La Repubblica”, s. 26, 1994-10-28. Gruppo Editoriale L'Espresso Spa. OCLC 11003889. (wł.). 
  5. ↑ a b Il Piacenza rilancia con Pasquale Luiso. „Libertà”, s. 27, 1996-07-29. Editoriale Libertà s.p.a.. (wł.). 
  6. ↑ a b La rosa 1996/1997. storiapiacenza1919.it. [dostęp 2013-11-04]. (wł.).
  7. ↑ Enzo Sasso. Il Piacenza balla la macarena con Luiso. Valencia disobbedisce e sbaglia un rigore. „Corriere della Sera”, s. 42, 1996-10-21. Rcs Quotidiani S.p.A.. ISSN 1120-4982. OCLC 608152148. (wł.). 
  8. ↑ LO SPAREGGIO: CAGLIARI – PIACENZA 1-3. storiapiacenza1919.it. [dostęp 2013-11-04]. (wł.).
  9. ↑ La rosa 1997/1998. storiapiacenza1919.it. [dostęp 2013-11-04]. (wł.).
  10. ↑ Giancarlo Padovan. Vicenza, nella coppa restano solo lacrime. „Corriere della Sera”, s. 45, 1998-04-17. Rcs Quotidiani S.p.A.. ISSN 1120-4982. OCLC 608152148. (wł.). 
  11. ↑ Dario Di Gennaro: Negri al Vicenza, Luiso in B. rai.it, 1999-01-23. [dostęp 2013-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-18)]. (wł.).
  12. ↑ Scambio Luiso-Esposito. rai.it, 2001-01-04. [dostęp 2013-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-18)]. (wł.).
  13. ↑ Davide Pastore: Luiso svincolato dalla Samp. tuttomercatoweb.com, 2002-08-18. [dostęp 2013-11-04]. (wł.).
  14. ↑ Davide Pastore: Ancona: arriva Luiso. tuttomercatoweb.com, 2002-09-08. [dostęp 2013-11-04]. (wł.).
  15. ↑ Completed transfers: 1^ Divisione B 2003/2004. footballdatabase.eu. [dostęp 2013-11-04]. (ang.).
  16. ↑ a b Completed transfers: 1^ Divisione B 2004/2005. footballdatabase.eu. [dostęp 2013-11-05]. (ang.).
  17. ↑ Michele Natalini: Teramo, preso Luiso. rivieraoggi.it, 2005-09-12. [dostęp 2016-09-13]. (wł.).
  18. ↑ Stefano Sica: UFFICIALE: Pasquale Luiso e Stefano Bagalini al Celano. tuttomercatoweb.com, 2007-01-31. [dostęp 2013-11-04]. (wł.).
  19. ↑ Massimiliano Arrichiello: SORA: IL TORO DI SORA, PASQUALE LUISO E' IL NUOVO ALLENATORE!. sportinoro.biz, 2010-01-20. [dostęp 2013-11-04]. (wł.).
  20. ↑ Pasquale Luiso Nuovo allenatore del Sora Calcio 1907. vitaciociara.it, 2010-01-20. [dostęp 2013-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (wł.).
  21. ↑ Alessio Calfapietra: Pasquale Luiso ed il Sora: impresa ad un passo. tuttomercatoweb.com, 2011-05-17. [dostęp 2013-11-04]. (wł.).
  22. ↑ Mirko Cervelli: La rivincita di Pasquale Luiso: è il Sora la regina del girone B. Ko la Lupa di Pochesci. calciodellatuscia.it. [dostęp 2013-11-04]. (wł.).
  23. ↑ Alessio Calfapietra: Luiso Toro indomabile: Sora promosso. tuttomercatoweb.com, 2011-05-22. [dostęp 2013-11-04]. (wł.).
  24. ↑ Giulia Borletto: UFFICIALE: Pasquale Luiso confermato al Sora. tuttomercatoweb.com, 2011-08-04. [dostęp 2013-11-04]. (wł.).
  25. ↑ Stefano Sica: UFFICIALE: Sora, via Luiso. Ecco Perrotti. tuttomercatoweb.com, 2011-12-01. [dostęp 2013-11-04]. (wł.).
  26. ↑ Pasquale Luiso nuovo allenatore del Sulmona. ilcentro.gelocal.it, 2013-12-27. [dostęp 2016-09-13]. (wł.).
  27. ↑ Antonello Rodio: La Triestina ha l’allenatore: è Luiso, l’ex “Toro di Sora”. ilpiccolo.gelocal.it, 2014-07-10. [dostęp 2016-09-13]. (wł.).
  28. ↑ Chiara Biondini: UFFICIALE: Celano, Luiso nuovo allenatore e Capaldi amministratore unico. tuttomercatoweb.com, 2014-08-11. [dostęp 2016-09-13]. (wł.).
  29. ↑ Giammarco Giardini: Cambio al Celano, esonerato Pasquale Luiso. ilcentro.gelocal.it, 2015-02-19. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-21)]. (wł.).
  30. ↑ Ritorna il Toro di Sora. vicenzacalcio.com, 2016-07-06. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-28)]. (wł.).

Linki zewnętrzne

Królowie strzelców Pucharu Zdobywców Pucharów

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.