Pasta ścierna

Pasta ścierna – mieszanina drobnoziarnistego materiału ściernego oraz substancji wiążących o konsystencji stałej, półciekłej lub ciekłej. W pastach polerskich, oprócz oczywistej roli materiału ściernego (który mechanicznie usuwa materiał obrabiany), zachodzą też (lub mogą zachodzić) inne zjawiska jak np. plastyczne mikro-odkształcenia w materiale obrabianym, lokalne (też w skali mikro) nadtopienia oraz chemiczne oddziaływanie składników pasty (np. utlenianie, wytrawianie), co w efekcie wspomaga główny mechanizm (skrawanie materiału).

Spoiwa ("lepiszcze", nośniki) stosowane w pastach ściernych:

Rodzaje materiałów ściernych w pastach ściernych:

  • korund
  • diament
  • szmergiel
  • kwarc
  • pumeks
  • koalin
  • elektrokorund szlachetny
  • tlenek żelazowy (róż polerski, "Krokus")
  • baryt
  • kreda
  • trypla (ziemia okrzemkowa, łupek polerski)
  • węglik krzemu
  • tlenek chromowy
  • wapno wiedeńskie.

Rodzaje past ściernych:

  • "grube" - do usuwania śladów obróbki narzędziami skrawającymi (pasty szlifierskie)
  • "średnie" - stosowane np. przy docieraniu
  • "drobne" - np. tzw. pasta polerska, stosowana do polerowania.

Powyższe terminy są umowne. Konkretne wartości rozmiarów ziaren pasty, według których klasyfikuje się je jako grube/średnie/drobne, zależą od branży/zastosowania, składu pasty, materiału obrabianego. To samo dotyczy podziału na pasty szlifierskie i polerskie (nie ma sztywnej granicy, od jakiego numeru/rozmiaru ziarna polerowanie przechodzi w szlifowanie lub odwrotnie).

Pasty zaworowe – pasty ścierne stosowane do docierania zaworów w silnikach spalinowych. Numeracja past zaworowych: 00, 0, 1, 2. Najdrobniejsza jest pasta o numerze 00.

Bibliografia

  • Zygmunt Buzan: Pasty szlifiersko-polerskie. Warszawa: Biuro wydawnicze "Chemia", 1972.