Pasynki (gmina)
| gmina wiejska | |||
| 1919-34 i 1952–54 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | 1919-34: białostockie | ||
| Powiat | |||
| Siedziba | |||
| Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Portal  Polska | |||
Pasynki – dawna gmina wiejska istniejąca do 1934 roku oraz w latach 1952–1954[1] w woj. białostockim w II RP i woj. białostockim w PRL (dzisiejsze woj. podlaskie). Siedzibą gminy były Pasynki.
Historia
Gminę zniesiono z dniem 1 października 1934 roku, a z jej obszaru utworzono nowe gminy Bielsk i Hajnówka; części obszaru znoszonej gminy włączono także do gmin Narew i Orla[2].
Gminę reaktywowano 1 lipca 1952 roku w tymże powiecie i województwie z części gmin Bielsk i Orla[3]. W dniu powołania gmina składała się z 10 gromad[4]. 1 stycznia 1954 roku do gminy Pasynki przyłączono część gminy Klejniki[5].
Jednostkę zniesiono 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[6]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 roku po reaktywowaniu gmin[7].
Demografia
Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gmina liczyła 39 wsi, kolonii i małych osad. Zamieszkiwały ją 5342 osoby. Większość mieszkańców gminy w liczbie 3802 osób zadeklarowała narodowość białoruską (72% ogółu mieszkańców gminy). Pozostali podali kolejno: narodowość polską (1518 osób; 28% ogółu mieszkańców) i żydowską (22 osoby). Pod względem wyznaniowym dominowali prawosławni (5101 osób; 95% wszystkich mieszkańców); pozostali zadeklarowali kolejno: wyznanie rzymskokatolickie (208 osób; 4% mieszkańców), wyznanie mojżeszowe (32 osoby) i brak wyznania (1 osoba)[8].
Przypisy
- ↑ Do 30 września 1934 i od 1 lipca 1952 do 28 września 1954
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 70, poz. 675
- ↑ Dz.U. z 1952 r. nr 16, poz. 97
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1953 r. nr 41, poz. 192
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 34 (25).
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).