Pat Cash

Pat Cash
Ilustracja
Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

27 maja 1965
Melbourne

Wzrost

182 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1982

Zakończenie kariery

1997

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

4 (9 maja 1988)

Australian Open

F (1987, 1988)

Roland Garros

4R (1988)

Wimbledon

W (1987)

US Open

SF (1984)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

12

Najwyżej w rankingu

6 (13 sierpnia 1984)

Australian Open

SF (1984)

Roland Garros

3R (1982)

Wimbledon

F (1984, 1985)

US Open

SF (1983)

Strona internetowa

Pat Cash (ur. 27 maja 1965 w Melbourne) – australijski tenisista, zwycięzca Wimbledonu 1987 w grze pojedynczej, zdobywca Pucharu Davisa.

Kariera tenisowa

Na początku lat 80. zaliczał się do czołówki juniorów, wygrywając juniorskie edycje US Open i Wimbledonu w 1982 w singlu oraz French Open i Wimbledon w deblu. Imprezy gry podwójnej wygrywał z Johnem Frawleyem. W tym samym roku rozpoczął karierę zawodową i wygrał swój pierwszy turniej, w Melbourne. W 1983 został najmłodszym uczestnikiem finału Pucharu Davisa w historii i przyczynił się do zdobycia trofeum przez Australię, pokonując w decydującym meczu Szweda Joakima Nyströma.

W 1984 był półfinalistą wielkoszlemowych Wimbledonu i US Open; w Anglii uległ Johnowi McEnroe, w USA Ivanowi Lendlowi. W 1986 ponownie sięgnął po Puchar Davisa, po raz drugi zdobywając decydujący punkt, tym razem po zwycięstwie nad Szwedem Mikaelem Pernforsem.

W styczniu 1987 dotarł do finału Australian Open, po raz ostatni rozgrywanego na trawiastych kortach Kooyong. Pokonał m.in. Paula Annacone, Yannicka Noaha i Ivana Lendla, w decydującym meczu nie sprostał Stefanowi Edbergowi. Dwa miesiące później wygrał turniej w Nancy (w finale z Wallym Masurem). W czerwcu osiągnął półfinał w londyńskim Queen’s Clubie (pokonał Edberga w ćwierćfinale, w kolejnej rundzie uległ Connorsowi), a następnie odniósł wielkoszlemowe zwycięstwo na Wimbledonie. W drodze po triumf pokonał m.in. Guy Forgeta, Matsa Wilandera (nr 3. na świecie), Jimmy'ego Connorsa, a w finale lidera rankingu światowego Ivana Lendla. W dalszej części sezonu był jeszcze w finale w Sydney oraz wygrał turniej w Johannesburgu. Wystąpił także w turnieju ATP Finals, odpadając na etapie rozgrywek grupowych (pokonał Mečířa, przegrał z Edbergiem i Wilanderem). Sezon ukończył na 7. pozycji w rankingu ATP.

W styczniu 1988 ponownie dotarł do finału Australian Open, tym razem na kortach Flinders Park; uległ w pięciosetowym finale Wilanderowi (6:8 w decydującym secie). W maju 1988 roku osiągnął najwyższą w karierze, 4. pozycję w światowym rankingu. W sierpniu tego roku odniósł pierwszą z całej serii kontuzji, które zatrzymały jego karierę. W sezonie 1989 wystartował jedynie w dwóch turniejach singlowych (4 runda Australian Open i 2 turnieju w Tokio) i na koniec roku spadł na 368. pozycję. W roku 1990 wygrał ostatni turniej zawodowy w grze pojedynczej w Hongkongu, oraz był w składzie zespołu narodowego, który przegrał w finale Pucharu Davisa z USA. Sezon ukończył w pierwszej setce (na 81. miejscu), jak się później okazało, po raz ostatni. Mimo iż startował jeszcze (z przerwami) do roku 1997, nie odniósł już singlowych sukcesów. Łącznie w swojej karierze wygrał 7 turniejów, w dalszych 5 przegrywał w finałach.

Pat Cash startował w turniejach deblowych. W sierpniu 1984 był klasyfikowany na pozycji nr 6. na świecie. Awansował do dwóch finałów wimbledońskich. W 1984 w parze z Paulem McNamee uległ Peterowi Flemingowi i Johnowi McEnroe, rok później, tym razem z Johnem Fitzgeraldem, wyeliminował m.in. w półfinale McEnroe i Fleminga, ale w finale nie sprostał Heinzowi Günthardtowi i Balázsowi Taróczemu. Cash wygrał łącznie 12 turniejów i 6–krotnie przegrywał w finałach.

Występy w Pucharze Davisa zakończył bilansem 31 zwycięstw i 10 porażek. Debiutował w marcu 1983 w meczu z Wielką Brytanią, ostatni raz grał w grudniu 1990 w przegranym finale z USA.

Po zakończeniu kariery sportowej okazjonalnie występował w turniejach weteranów, a w styczniu 2006 wziął udział w rywalizacji deblistów w turnieju ATP World Tour w indyjskim Ćennaju – w parze z Karanem Rastogi uległ w 1 rundzie Rainerowi Schüttlerowi i Alexandrem Waske.

Australijczyk zajął się również pracą trenera. Osiadł na stałe w Londynie i został ojcem 4 dzieci. Prowadził m.in. znanych graczy, Marka Philippoussisa i Grega Rusedskiego, udziela się również jako komentator telewizyjny. Zajmuje się ponadto grą na gitarze, co stanowiło jego hobby jeszcze w czasie kariery sportowej; występował m.in. wspólnie z zespołem INXS na koncercie podczas Australian Open w 2003, prowadzi także własną grupę muzyczną.

Styl gry

Reprezentował ofensywny styl gry (serwis-wolej), co zapewniało mu sukcesy na szybkich nawierzchniach[1]. Był graczem praworęcznym, z bekhendem jednoręcznym. Wyróżniał się na korcie charakterystycznymi opaskami na głowie.

Wygrane turnieje

  • gra pojedyncza:
    • 1982 Melbourne
    • 1983 Brisbane, Melbourne
    • 1987 Johannesburg, Nancy, Wimbledon
    • 1990 Hongkong
  • gra podwójna:
    • 1982 Adelajda
    • 1983 Sydney, Brisbane
    • 1984 Aix-en-Provence, Houston (dwie imprezy), Londyn (Queen’s Club)
    • 1985 Las Vegas
    • 1987 Canadian Open
    • 1990 Sydney, Hongkong
    • 1996 Pinehurst

Finały turniejowe

  • gra pojedyncza:
    • 1984 Melbourne (hala)
    • 1987 Australian Open, Sydney
    • 1988 Australian Open
    • 1990 Seul
  • gra podwójna:
    • 1984 Wimbledon
    • 1985 Londyn (Queen’s Club), Wimbledon
    • 1986 Hongkong, Sztokholm
    • 1996 Bermuda

Przypisy

  1. PLAYER PROFILE Pat Cash (ang.). tennis.com.au. [dostęp 2017-01-28].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Tennis pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Pat Cash cr.jpg
Autor: Levg, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Pat Cash, Campions Cup, Boston