Patricia Hitchcock

Patricia Hitchcock
Ilustracja
Patricia Alma O’Connell (1958)
Imię i nazwisko

Patricia Alma Hitchcock

Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1928
Londyn

Data i miejsce śmierci

9 sierpnia 2021
Thousand Oaks

Zawód

aktorka, producentka

Współmałżonek

Joseph E. O’Connell Jr. (1952–1994; jego śmierć)

Lata aktywności

1941–1978

Patricia Alma O’Connell (wym. [pəˈtrɪʃə ˈɑlmə oʊˈkɑnəl], z domu Hitchcock, ur. 7 lipca 1928 w Londynie, zm. 9 sierpnia 2021 w Thousand Oaks) – angielska aktorka filmowa, teatralna, telewizyjna i producentka. Jedyna córka reżysera Alfreda Hitchcocka i jego żony Almy Reville. Wystąpiła w trzech filmach fabularnych ojca (Trema; 1950, Nieznajomi z pociągu; 1951 i Psychoza; 1960) oraz w latach 1955–1960 w kilku odcinkach serialu kryminalnego Alfred Hitchcock przedstawia, emitowanego od 1955 do 1962. Grywała również gościnnie w programach telewizyjnych.

W 2003 opublikowała wspólnie z Laurentem Bouzereau biografię swojej matki pod tytułem Alma Hitchcock: The Woman Behind the Man.

Życiorys

Młodość i rodzina

Od lewej: Reville, Joan Harrison, Hitchcock i dziewięcioletnia Patricia Hitchcock (24 sierpnia 1937)

Patricia Alma Hitchcock urodziła się 7 lipca 1928 w domu przy Cromwell Road 153 w Londynie[1], jako jedyna córka reżysera Alfreda Hitchcocka (1899–1980) i Almy Reville (1899–1982)[2]. Od najmłodszych lat nazywano ją „Pat”[2]. Po jej narodzinach ojciec zakupił za kwotę 2,5 tys. funtów 11-akrową posiadłość Winter’s Grace nieopodal Shamley Green[3], położoną pięć mil od Guildford, gdzie cała rodzina spędzała weekendy[4]. Uczęszczała do szkoły z internatem w Sussex. Od dziecka przejawiała uzdolnienia sceniczne. Reżyser Alexander Korda napisał do niej list z pochwałami za występ w szkolnym przedstawieniu Król, który niczego się nie nauczył oraz zaoferował dziewczynce kontrakt filmowy[5].

Na początku marca 1939 razem z rodzicami przeniosła się do Stanów Zjednoczonych[6]. Uczęszczała do prywatnej szkoły dla dziewcząt Marymount High School[7], prowadzonej przez siostry z zakonu przy Bulwarze Zachodzącego Słońca w Bel Air, dzielnicy Los Angeles w stanie Kalifornia[8]. Do grona jej ulubionych gwiazd filmowych należeli: Bette Davis, Bing Crosby, Bob Hope, Cary Grant, Clark Gable, Fredric March, Gene Autry oraz Humphrey Bogart[9].

Debiut teatralny i filmowy

Belasco Theatre (na zdj. w 2006), w którym Hitchcock występowała w sztuce Violet jesienią 1944

W 1941 zadebiutowała w teatrze. Wystąpiła u boku Victora Kiliana w komediodramacie Solitaire autorstwa Johna Van Drutena, reżyserowanym przez Dudleya Diggesa[a][10][11]. Wcieliła się w Virginię, bogatą dziewczynę, zaprzyjaźniającą się z włóczęgą. Za swoją kreację zebrała przychylne opinie krytyków, w przeciwieństwie do spektaklu, który uważano za „błahy i bez innowacji”[10]. Brooks Atkinson, recenzując jej występ, pisał za pośrednictwem „The New York Timesa”, że „gra Virginię z dziecinną niewinnością i szczerością”[12]. Z uwagi na japoński atak na Pearl Harbor, przeprowadzony 7 grudnia, przedstawienie zdjęto z afisza po trzech tygodniach[13]. „Przed premierą nie czułam się zbyt pewnie. Byłam zdenerwowana. Ale odetchnęłam, gdy dowiedziałam się, że na widowni nie będzie ojca. Kręcił wtedy film [Sabotaż] w Hollywood” – wspominała[10].

Patricia Hitchcock z ojcem na planie filmu Nieznajomi z pociągu (1951; była to druga z trzech produkcji jej ojca, w której zagrała)

Po raz drugi wystąpiła na scenie w 1944, w wieku szesnastu lat. Zagrała w broadwayowskiej komedii Violet, będącej adaptacją cyklu opowiadań o młodej pannie Majsterklepce[14] autorstwa Whitfielda Cooka[15]. Premiera miała miejsce w nowojorskim Belasco Theatre, jednak krytyczne recenzje – Violet określano jako „nad wyraz przygnębiającą komedię” – spowodowały zdjęcie sztuki z afisza po dwudziestu trzech przedstawieniach[15][16].

Ukończywszy w 1947 Marymount High School, mając aktorskie ambicje, przeniosła się do Londynu, gdzie od 1948 do 1950 studiowała na Royal Academy of Dramatic Art (RADA)[17][18]. W 1950 zadebiutowała w filmie fabularnym Trema, reżyserowanym przez jej ojca. Otrzymała drobną rolę Chubby Bannister, przyjaciółki Evy Gill (Jane Wyman)[19]. Hitchcock w żartobliwym tonie przyznawał: „Chcę sprawdzić, czy nauczyła się czegoś na studiach i czy warto było na to wydawać pieniądze”[20]. W tym samym roku zagrała w dramacie historycznym The Mudlark (reż. Jean Negulesco) z głównym rolami Aleca Guinnessa i Irene Dunne[21].

Rok później otrzymała angaż do psychologicznego dreszczowca noir Nieznajomi z pociągu, również reżyserowanego przez Hitchcocka. Wcieliła się w postać Barbary, młodszej siostry Anny Morton (Ruth Roman). W ocenie Patricka McGilligana była to „najbardziej złożona postać, jaką córka Hitchcocka zagrała w filmie swojego ojca, została ukazana jako wesoła miłośniczka zbrodni”[22]. Mimo że Hitchcock wymyślił postać Barbary specjalnie z myślą o córce (nie występuje ona w książce autorstwa Patricii Highsmith z 1950, na podstawie której zrealizowano film), to musiała ona uczestniczyć w castingach do produkcji ojca, podobnie jak i inni aktorzy, oraz traktowano ją na planie bez żadnych przywilejów[22]. Wspominając pracę nad filmem przyznawała: „Na planie [ojciec] dawał mi polecenia i zachowywał się bardzo krytycznie. Mogłabym równie dobrze nazywać się Jane Jones, a nie Patricia Hitchcock”[b][24].

W latach 50. występowała też w radiu i telewizji, pojawiając się w takich programach, jak Suspense, The Life of Riley, sitcomie My Little Margie oraz w jednym z odcinków Playhouse 90, reżyserowanym przez Johna Frankenheimera. Miała otrzymać rolę w serialu komediowym stacji NBC The Robert Cummings Show (dostała ją Ann B. Davis), lecz plany te przerwała ciąża[25]. W latach 1955–1960 pojawiła się gościnnie w dziesięciu odcinkach serialu kryminalnego Alfred Hitchcock przedstawia. Jak twierdziła, „potrzebowali dziewczyny z angielskim akcentem”[25]. W 1956, będąc już mężatką, wystąpiła w roli damy dworu w dramacie religijnym Dziesięcioro przykazań (reż. Cecil B. DeMille)[26].

Cztery lata później po raz trzeci zagrała u ojca, w dreszczowcu psychologicznym Psychoza. Wcieliła się w rolę Caroline, rozgadanej współpracownicy Marion Crane (Janet Leigh) (postać Caroline nie występowała w powieści Roberta Blocha z 1959)[27]. Otrzymywała 500 dolarów dziennie, z gwarancją dwudniowej pracy[20].

W 1975 wystąpiła u boku Barbary Baxley i Cloris Leachman w filmie telewizyjnym Ladies of the Corridor (reż. Robert Stephens), emitowanym w stacji PBS. Rok później zagrała w telewizyjnej wersji Six Characters in Search of an Author (reż. Stacy Keach)[28]. Ostatni raz na ekranie pojawiła się w 1978, występując w produkcji Skateboard (reż. George Gage)[28].

Po zakończeniu kariery aktorskiej

Patricia Alma O’Connell (1996)

W 1984 przekazała Margaret Herrick Library w Beverly Hills w stanie Kalifornia dokumentację ojca, jego zdjęcia, pamiątki oraz materiały produkcyjne[28]. Zajmowała się również recenzjami książek poświęconych jej ojcu. Publicznie skrytykowała biografię pióra Donalda Spoto – Alfred Hitchcock: The Dark Side of Genius z 1980, w której autor przedstawił reżysera jako „makabrycznego żartownisia, przerażone dziecko i tyrańskiego artystę”. Współpracownicy Hitchcocka i ludzie znający go osobiście wyrażali swoje oburzenie. Patricia Alma O’Connell uznała, że „Spoto przekręcił fakty”[29].

W 2000 była współproducentem krótkometrażowego filmu dokumentalnego The Man on Lincoln’s Nose (reż. Daniel Raim)[30]. W 2002 dostarczyła rodzinne zdjęcia oraz napisała przedmowę do książki Footsteps in the Fog: Alfred Hitchcock’s San Francisco autorstwa Jeffa Krafta i Aarona Leventhala[31]. Rok później O’Connell opublikowała wspólnie z Laurentem Bouzereau biografię swojej matki – Alma Hitchcock: The Woman Behind the Man, która ukazała się nakładem wydawnictwa Berkley Books[31][32].

Śmierć

Patricia Alma O’Connell zmarła 9 sierpnia 2021 w swoim domu w Thousand Oaks w stanie Kalifornia w wieku 93 lat. Informację o jej śmierci podała najmłodsza córka Kathleen „Katie” O’Connell-Fiala[25][33]. Druga z córek, Teresa „Tera” Carrubby, przyznała, że jej matka zmarła we śnie z przyczyn naturalnych, dodając: „Zawsze była naprawdę dobra w ochronie spuścizny moich dziadków i upewnianiu się, że zawsze będą pamiętani”[31]. Została pochowana na cmentarzu Valley Oaks Memorial Park w Westlake Village w Kalifornii[34].

Życie prywatne

17 stycznia 1952 wyszła za mąż za Josepha E. O’Connella Jr., pochodzącego z Newton w stanie Massachusetts absolwenta prywatnej szkoły średniej Georgetown w Garrett Park w Maryland, który służył w United States Navy (USN) w czasie II wojny światowej[35]. O’Connell Jr. sprawował też funkcję skarbnika Thomas Dalby Corporation w Watertown w Massachusetts[36]. Był on wnukiem stryjecznym późniejszego kardynała, arcybiskupa Bostonu[36]. Uroczystości weselne odbyły się kaplicy Najświętszej Marii Panny w Katedrze Świętego Patryka w Nowym Jorku[37]. Po ślubie wydano przedpołudniowe przyjęcie na górnym tarasie hotelu St. Regis[37]. Hitchcock usiłował przekonać zięcia do pracy w przemyśle filmowym, lecz bez skutku[36]. Mieli trzy córki: Mary Almę Stone (ur. 17 kwietnia 1953), Teresę „Tere” Carrubby (ur. 2 lipca 1954) oraz Kathleen „Katie” Fialę (ur. 27 lutego 1959)[36][38]. Pozostali małżeństwem przez ponad czterdzieści lat, do śmierci męża, który zmarł na atak serca w 1994[39].

Patricia Alma O’Connell z mężem Josephem, dwiema córkami oraz rodzicami, Alfredem Hitchcockiem i Almą Reville (lata 50.)

Od dzieciństwa jej pasją, którą zaszczepiła w niej matka, była jazda konno. Uprawiała ją, dopóki stan zdrowia jej na to pozwalał[39].

W rozmowie z dziennikiem „The Guardian” z okazji setnej rocznicy urodzin swojego ojca (1999), przyznała: „Miałam całkowicie normalne życie. Moi rodzice byli zwykłymi ludźmi. Wiem, że wiele osób twierdzi, że mój ojciec musiał mieć mroczną wyobraźnię. Cóż, nie miał. Był genialnym filmowcem i wiedział, jak opowiadać historię, to wszystko”[39].

W 2018 jej dom spłonął w wyniku niszczycielskiego pożaru Woolsey w południowej Kalifornii[33].

Filmografia

RokTytułRolaUwagiŹr
1950TremaChubby Bannistertytuł oryg.: Stage Fright[40]
The Mudlarksłużącaniewym. w czołówce[21]
1951Nieznajomi z pociąguBarbara Mortontytuł oryg.: Strangers on a Train[41]
1956Dziesięcioro przykazańdama dworutytuł oryg.: The Ten Commandments, niewym. w czołówce[26]
1960PsychozaCaroline, współpracownica Mariontytuł oryg.: Psycho, niewym. w czołówce[42]
1978Skateboardpani Harris[28]

Radio

RokProgramOdcinekRolaData emisjiŹr
1951Lux Radio TheatreNieznajomi z pociąguBarbara Morton3 grudnia 1951[43]
1953SuspenseKamień księżycowyb.d.16 listopada 1953[44]

Telewizja

Patricia Alma O’Connell jako Irma Jean Deever w odcinku „Rumors of Evening” audycji Playhouse 90 (1958)
RokTytułRolaUwagiŹr
1949The Case of Thomas Pykeb.d.film telewizyjny[33]
1952SuspenseEsther Stoneodcinek z 2 grudnia[45]
1953Life with FatherNorasezon 1[46][47]
1954My Little Margieb.d.odcinek z 31 marca[45]
1955Front Row CenterAnnodcinek z 10 sierpnia
Alfred Hitchcock przedstawiaDiana Winthropodcinek z 30 października
1956Margaretodcinek z 22 stycznia
Ellie Marshodcinek z 13 maja
Screen Directors Playhousepielęgniarka Winrododcinek z 11 lipca
NBC Matinee Theaterb.d.odcinek z 27 lipca
1957Alfred Hitchcock przedstawiaPolly Stephensodcinek z 17 marca
Salesladyodcinek z 6 października
Nancy Masonodcinek z 3 listopada
1958Aileenodcinek z 25 maja
Suspicionsekretarkaodcinek z 16 czerwca
The Life of RileyDollyodcinek z 24 sierpnia
Playhouse 90Irma Jean Deeverodcinek z 1 maja
1959Alfred Hitchcock przedstawiaPatodcinek z 15 lutego
1960Dorothyodcinek z 17 kwietnia
Roseodcinek z 12 czerwca
1975Ladies of the CorridorIrmafilmy telewizyjne[28]
1976Six Characters in Search of an Authorkobieta

Scena

RokTytułRolaTeatrŹr
1941SolitaireVirginia StewartPlymouth Theatre[11][13]
1944Violet[c]VioletBelasco Theatre[15][49]
1951The High Ground[d]pielęgniarka Brent48th Street Theatre[48][50]

Uwagi

  1. ↑ Pierwotnie reżyserią spektaklu Solitaire miała zająć się Auriol Lee, aktorka grająca między innymi w filmie Podejrzenie (1941) Hitchcocka (zajmowała się ona reżyserią sztuk autorstwa Van Drutena), lecz zginęła w wypadku samochodowym w drodze do Nowego Jorku[10].
  2. ↑ Według publikacji prasowej działu Warner Bros. z 30 listopada 1950, w trakcie zdjęć Hitchcock uwięził córkę na najwyższym punkcie diabelskiego koła. Na jego polecenie w maszynie zgaszono wszystkie światła. Dopiero po godzinie nakazał obrócenie koła i wypuszczenie przestraszonej córki[23].
  3. ↑ Sztukę wystawiano od 24 października do 11 listopada 1944[48]. Łącznie odbyły się dwadzieścia trzy przedstawienia[15].
  4. ↑ Sztukę wystawiano od 20 lutego do 10 marca 1951[48].

Przypisy

  1. ↑ Spoto 2000 ↓, s. 147; Adair 2002 ↓, s. 37; McGilligan 2005 ↓, s. 137.
  2. ↑ a b McGilligan 2005 ↓, s. 138.
  3. ↑ Ackroyd 2017 ↓, s. 113.
  4. ↑ Ackroyd 2017 ↓, s. 59.
  5. ↑ Spoto 2000 ↓, s. 201.
  6. ↑ Spoto 2000 ↓, s. 225; Adair 2002 ↓, s. 62; McGilligan 2005 ↓, s. 291; Ackroyd 2017 ↓, s. 101.
  7. ↑ Spoto 2000 ↓, s. 232.
  8. ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 307.
  9. ↑ Spoto 2000 ↓, s. 282.
  10. ↑ a b c d Spoto 2000 ↓, s. 281.
  11. ↑ a b Adair 2002 ↓, s. 76.
  12. ↑ Richard Sandomir. Pat Hitchcock O’Connell, Director’s Daughter and Cast Member, Dies at 93. „The New York Times”. ISSN 0362-4331. [dostęp 2021-09-05]. [zarchiwizowane z adresu 2021-08-14]. (ang.). 
  13. ↑ a b McGilligan 2005 ↓, s. 373.
  14. ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 456.
  15. ↑ a b c d Spoto 2000 ↓, s. 311.
  16. ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 457.
  17. ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 523.
  18. ↑ Patricia Hitchcock – RADA. Royal Academy of Dramatic Art. [dostęp 2019-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-27)]. (ang.).
  19. ↑ Spoto 2000 ↓, s. 252; McGilligan 2005 ↓, s. 538.
  20. ↑ a b Rebello 2013 ↓, s. 122.
  21. ↑ a b Capua 2017 ↓, s. 151.
  22. ↑ a b McGilligan 2005 ↓, s. 566.
  23. ↑ Spoto 2000 ↓, s. 363.
  24. ↑ Spoto 2000 ↓, s. 362.
  25. ↑ a b c Mike Barnes. Pat Hitchcock, ‘Strangers on a Train’ Actress and Daughter of Alfred Hitchcock, Dies at 93. „The Hollywood Reporter”. ISSN 0018-3660. [dostęp 2021-08-11]. [zarchiwizowane z adresu 2021-08-11]. (ang.). 
  26. ↑ a b AFI: 10 Top 10 – The Ten Commandments. American Film Institute. [dostęp 2019-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-27)]. (ang.).
  27. ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 738.
  28. ↑ a b c d e Rebello 2013 ↓, s. 318.
  29. ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 929–930.
  30. ↑ Stephen Whitty: The Alfred Hitchcock Encyclopedia. Rowman & Littlefield, 2016, s. 42. ISBN 978-1442251595. (ang.).
  31. ↑ a b c Hillel Italie: Pat Hitchcock, Daughter of Alfred Hitchcock, Dead at 93. Associated Press. [dostęp 2021-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-12)]. (ang.).
  32. ↑ Patricia Hitchcock, Laurent Bouzereau: Alma Hitchcock: The Woman Behind the Man. Berkley Books, 2003. ISBN 978-0-425-19005-0. (ang.).
  33. ↑ a b c Pat Saperstein. Pat Hitchcock, Daughter of Alfred Hitchcock Who Appeared in His Films, Dies at 93. „Variety”. ISSN 0042-2738. [dostęp 2021-08-11]. [zarchiwizowane z adresu 2021-08-11]. (ang.). 
  34. ↑ Pat Hitchcock (1928–2021). Find a Grave. [dostęp 2021-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-05)]. (ang.).
  35. ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 569–570.
  36. ↑ a b c d Spoto 2000 ↓, s. 372.
  37. ↑ a b McGilligan 2005 ↓, s. 570.
  38. ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 616.
  39. ↑ a b c The Woman Who Knew Too Much. „The Guardian”. ISSN 0261-3077. [dostęp 2019-06-27]. [zarchiwizowane z adresu 2019-06-27]. (ang.). 
  40. ↑ Spoto 2000 ↓, s. 619–620; Loska 2002 ↓, s. 300; McGilligan 2005 ↓, s. 538, 966.
  41. ↑ Spoto 2000 ↓, s. 620; Loska 2002 ↓, s. 300–301; McGilligan 2005 ↓, s. 566, 967.
  42. ↑ Spoto 2000 ↓, s. 472, 624; Loska 2002 ↓, s. 306–307; McGilligan 2005 ↓, s. 974; Rebello 2013 ↓, s. 311.
  43. ↑ Patricia Hitchcock: Radio Star. [dostęp 2022-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-04)]. (ang.).
  44. ↑ Martin Grams Jr., Patrik Wikstrom: The Alfred Hitchcock Presents Companion. OTR Pub, 2001, s. 16. ISBN 978-0-9703310-1-4. (ang.).
  45. ↑ a b Patricia Hitchcock Filmography. IMDb. [dostęp 2021-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-05)]. (ang.).
  46. ↑ Life with Father’ Making Bow. „The Baltimore Sun”, s. 90, 15 listopada 1953. ISSN 1930-8965. 
  47. ↑ Walter Ames. CBS Remodels Back to 1880s on Scenes for Life with Father. „Los Angeles Times”, s. 111, 22 listopada 1953. ISSN 0458-3035. 
  48. ↑ a b c Patricia Hitchcock – Broadway Cast & Staff. [dostęp 2019-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-03)]. (ang.).
  49. ↑ McGilligan 2005 ↓, s. 456–457.
  50. ↑ The High Ground – Broadway Play. [dostęp 2020-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-28)]. (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Alfred Hitchcock
Filmy fabularne
Lata 20.
Lata 30.
Lata 40.
Lata 50.
Lata 60.
Lata 70.
Powiązane artykuły
Filmy krótkometrażowe
Telewizja
Rodzina

Alfred Hitchcock Publicity Photo 1976.jpg

Media użyte na tej stronie

Patricia Hitchcock 1958 Playhouse 90 TV show.jpg
English actress and producer Patricia Hitchcock in American television anthology drama series Playhouse 90 (1958).
Patricia Hitchcock 1996.jpg
Autor: John Mathew Smith & www.celebrity-photos.com from Laurel Maryland, USA, Licencja: CC BY-SA 2.0
From Baltimore M.D. July 29 2000
Alfred Hitchcock Publicity Photo 1976.jpg
Alfred Hitchcock Publicity Photo 1976
Patricia Hitchcock & Alfred Hitchcock Strangers on a Train 1951.jpg
English actress Patricia Hitchcock and his father, English film director Alfred Hitchcock on the set American psychological thriller film noir Strangers on a Train (1951). No copyright notice.
Alfred Hitchcock and family circa 1955.JPG
Photo of Alfred Hitchcock and family. Top, from left-Patricia Hitchcock O'Connell (daughter) with Terry O'Connell (granddaughter), Joseph O'Connell (son-in-law). Seated, from left-Hitchcock, Mary Alma O'Connell (granddaughter), and wife Alma Reville Hitchcock (wife).
Patricia Hitchcock 1958 Playhouse 90 TV show (2).jpg
English actress and producer Patricia Hitchcock in American television anthology drama series Playhouse 90 (1958).
Hitchcocks-Joan-Harrison-1937.jpg
Photograph of Alma Hitchcock, Joan Harrison, Alfred Hitchcock and Patricia Hitchcock dining in an American restaurant [1]
Belascotheatre.jpg
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Mademoiselle Sabina z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC BY-SA 2.5
Photo of en:Belasco Theatre, New York City, by Mademoiselle Sabina, c. 2002.