Patrick Devedjian
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 26 sierpnia 1944 Fontainebleau |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 28 marca 2020 Antony |
Minister ds. wdrożenia planu naprawczego Francji | |
Okres | od 5 grudnia 2008 do 13 listopada 2010 |
Przynależność polityczna | Unia na rzecz Ruchu Ludowego |
Patrick Devedjian (ur. 26 sierpnia 1944 w Fontainebleau, zm. 28 marca 2020 w Antony) – francuski polityk, prawnik i samorządowiec ormiańskiego pochodzenia[1], były sekretarz generalny Unii na rzecz Ruchu Ludowego (UMP), od 2008 do 2010 minister odpowiedzialny za przeciwdziałanie kryzysowi gospodarczemu.
Życiorys
Był synem ormiańskiego uchodźcy, który opuścił Turcję w związku z ludobójstwem Ormian. W latach 60. krótko należał do skrajnie prawicowej paramilitarnej organizacji Occident[2]. Ukończył paryskie Lycée Condorcet, a następnie studia prawnicze na Université Panthéon-Assas. Kształcił się także w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu.
W połowie lat 70. wstąpił do gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki. Od 1999 do 2001 był rzecznikiem prasowym tej partii.
Od 1983 pełnił różne funkcje w administracji terytorialnej. W latach 1983–2002 był merem w miejscowości Antony, następnie przez trzy lata drugim zastępcą mera. Od 2007 do śmierci w 2020 zajmował stanowisko przewodniczącego rady departamentu Hauts-de-Seine. Na tym stanowisku był następcą Nicolasa Sarkozy'ego.
W 1986 po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do francuskiego Zgromadzenia Narodowego. Od tego czasu skutecznie ubiegał się o reelekcję w każdych kolejnych wyborach parlamentarnych. W 2002 powołano go na urząd młodszego ministra (wiceministra podległego Nicolasowi Sarkozy’emu) ds. swobód lokalnych. W 2004 objął tożsame stanowisko w resorcie finansów, odpowiadając za przemysł. Z administracji rządowej odszedł po powołaniu w 2005 nowego rządu, na czele którego stanął Dominique de Villepin. Powrócił wówczas do pracy w parlamencie.
Wbrew oczekiwaniom nie wszedł w skład utworzonego w 2007 gabinetu François Fillona. W tym samym roku został wybrany kolejny raz deputowanym, a następnie sekretarzem generalnym Unii na rzecz Ruchu Ludowego (do której w związku z akcesem całego RPR wstąpił w 2002), stając się tym samym jednym z liderów UMP.
5 grudnia 2008 ponownie wszedł w skład rady ministrów, obejmując nowo utworzony urząd ministra ds. wdrożenia planu naprawczego w związku z kryzysem gospodarczym[3]. Funkcję tę pełnił do 13 listopada 2010. W wyborach parlamentarnych w 2012 uzyskał poselską reelekcję[4], jednak w październiku 2012 Rada Konstytucyjna unieważniła wybory w jego okręgu[5]. Odzyskał go w grudniu tego samego roku w wyniku powtórzonych wyborów[6].
Patrick Devedjian był żonaty, miał czwórkę dzieci[7]. Zmarł w marcu 2020 w szpitalu w Antony na skutek choroby COVID-19[8].
Przypisy
- ↑ Patrick Devedjian nowym ministrem ds. ożywienia gospodarki. forsal.pl, 5 grudnia 2008. [dostęp 2020-03-29].
- ↑ Patrick Devedjian nommé ministre de la relance économique (fr.). nouvelobs.com, 6 grudnia 2008. [dostęp 2020-03-29].
- ↑ Décret du 5 décembre 2008 relatif à la composition du Gouvernement (fr.). legifrance.gouv.fr, 5 grudnia 2008. [dostęp 2020-03-29].
- ↑ Résultats des élections législatives 2012 (fr.). lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2020-03-29].
- ↑ L'élection de Devedjian et Plagnol annulée (fr.). lefigaro.fr, 18 października 2012. [dostęp 2020-03-29].
- ↑ Devedjian réélu, Aboud et Berrios nouveaux députés UMP (fr.). lefigaro.fr, 17 grudnia 2012. [dostęp 2020-03-29].
- ↑ Patrick Devedjian est décédé du coronavirus (fr.). lesechos.fr, 29 marca 2020. [dostęp 2020-03-29].
- ↑ L'ancien ministre Patrick Devedjian est mort des suites du Covid-19 (fr.). midilibre.fr, 29 marca 2020. [dostęp 2020-03-29].
Bibliografia
- Patrick Devedjian na stronie Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji (fr.). [dostęp 2020-03-29].
- Nota biograficzna na stronie prywatnej (fr.). [dostęp 2020-03-29].
Media użyte na tej stronie
Autor: Marie-Lan Nguyen, Licencja: CC BY 3.0
Patrick Devedjian at a UMP rally for the 2010 French regional elections campaign in Issy-les-Moulineaux.
Autor: Benjamin Lemaire, Licencja: CC BY 3.0
François Fillon