Patrick Dewaere

Patrick Dewaere
ilustracja
Imię i nazwisko

Jean-Marie Patrick Bourdeaux

Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1947
Saint-Brieuc

Data i miejsce śmierci

16 lipca 1982
Paryż

Zawód

aktor, kompozytor

Współmałżonek

Sotha
(1968-1979; rozwód)
Élisabeth Malvina Chalier
(1980-1982; jego śmierć)

Lata aktywności

1965-1982

podpis
Strona internetowa

Patrick Dewaere, właśc. Jean-Marie Patrick Bourdeaux[1] (ur. 26 stycznia 1947 w Saint-Brieuc, zm. 16 lipca 1982 w Paryżu[2]) – francuski aktor i kompozytor. Sześciokrotnie nominowany do nagrody Césara[3].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się jako trzeci z sześciorga dzieci francuskiej aktorki Madeleine 'Mado' Maurin[4]. Miał czworo braci – Jeana-Pierre’a (ur. 18 lipca 1941, zm. 15 sierpnia 1996), Yves’a-Marie (ur. 19 kwietnia 1944, zm. 2000), Dominique (ur. 1 kwietnia 1949), Jeana-François (ur. 1957) i jedną siostrę Marie-Veronique (ur. 1960)[5].

Zadebiutował na ekranie w wieku czterech lat pod pseudonimem Patrick Maurin w komediodramacie Pan Fabre (Monsieur Fabre, 1951). Jako 5-latek trafił na scenę Comédie-Caumartin w sztuce Henrika Ibsena Dom lalki (1952). Stał się obiektem drwin ze strony szkolnych kolegów, co spowodowało izolację we wczesnym wieku. Mając dziesięć lat pojawił się w komedii Gene’a Kelly’ego Szczęśliwa droga (The Happy Road, 1957).

Kariera

W 1968 roku wstąpił do trupy teatralnej Café de la Gare, gdzie zaczynali swoje kariery Gérard Depardieu i Miou-Miou[6]. Zdecydował się przyjąć nazwisko panieńskie swojej babci Dewaere. Po występach w licznych filmowych, zwrócił na siebie uwagę rolą przestępcy Pierrota w anarchicznym komediodramacie Bertranda Bliera Jaja (Les Valseuses, 1974). Był sześciokrotnie nominowany do nagrody Cezara; za rolę Lefevre, zastępcy Verjeata w dramacie kryminalnym Powodzenia, stary! (Adieu Poulet, 1975), jako Marc w dramacie Najlepszym sposobem na pieszo (La Meilleure façon de marcher, 1976), za postać sędziego Fayarda w dramacie kryminalnym Sędzia Fayard, zwany Szeryfem (Le Juge Fayard dit Le Shériff, 1977), jako neurotyczny sprzedawca Franck Poupart w dramacie Czarna seria (Série noire, 1979), jako zwolniony z więzienia Bruno Calgagni, który poszukuje pracy i próbuje rozpocząć nowe życie w dramacie Zły syn (Un mauvais fils, 1980) oraz za kreację ojczyma Rémi w dramacie Ojczym (Beau-père, 1981).

Jego krótka kariera zakończyła się tragicznie i wciąż w tajemniczych okolicznościach. Wkrótce po premierze czarnej komedii Raj dla wszystkich (Paradis pour tous, 1982) u boku Jacques’a Dutronca, w której jego bohater popełnia samobójstwo, 35-letni aktor w dniu 16 lipca 1982 postanowił zakończyć swoje życie strzałem z karabinu we własnym domu[7]. W tym czasie otrzymał propozycję od Claude’a Leloucha zagrania w filmie Édith i Marcel (Édith et Marcel, 1983). Szokujące, niewytłumaczalne do końca dla przyjaciół, fanów i rodziny samobójstwo Dewaere’a, później stało się przedmiotem pełnometrażowego dokumentu francuskiego Patrick Dewaere (1992), który został pokazany na festiwalu filmowym w Cannes. W 1983 we Francji powstała nagroda im. Patricka Dewaere’a. W 2005 francuski piosenkarz Raphaël napisał utwór pt. „Chanson pour Patrick Dewaere”.

Życie prywatne

W latach 1968-1979 był żonaty z aktorką Sothą. Z nieformalnego związku z Miou-Miou miał córkę Angèle Herry-Leclerc (ur. 13 sierpnia 1974). W 1980 poślubił Élisabeth Malvinę Chalier, z którą miał córkę Lolę (ur. 4 grudnia 1979).

Wybrana filmografia

  • 1951: Pan Fabre (Monsieur Fabre)
  • 1956: Stokrotka (En Effeuillant la marguerite) jako brat Toto
  • 1957: Szpiedzy (Les Espions) jako mały Moinet
  • 1957: Szczęśliwa droga (The Happy Road) jako dziecko
  • 1966: Czy Paryż płonie? (Paris brule-t-il) jako młody partyzant
  • 1971: Małżonkowie roku drugiego (Les Mariés de l'an II) jako Woluntariusz
  • 1971: Dom pod drzewami (La Maison sous les arbres) jako Mężczyzna w żółtym szaliku
  • 1974: Jaja (Les Valseuses) jako Pierrot
  • 1975: Lili, kochaj mnie! (Lily, aime-moi) jako Johnny
  • 1975: Powodzenia, stary! (Adieu Poulet) jako Lefevre, zastępca Verjeata
  • 1975: Nie ma sprawy! (Pas de probleme!) jako barman
  • 1976: F jak Fairbanks (F... comme Fairbanks)
  • 1976: Marsz triumfalny (Marcia trionfale) jako porucznik Baio
  • 1977: Komnata biskupa (La Stanza del vescovo) jako Marco Maffei
  • 1977: Sędzia Fayard, zwany Szeryfem (Le Juge Fayard dit Le Shériff) jako sędzia Fayard
  • 1978: Przygotujcie chusteczki (Préparez vos mouchoirs) jako Stephane
  • 1979: Korek (L'Ingorgo – Una storia impossibile) jako Młodzieniec
  • 1980: Zły syn (Un mauvais fils) jako Bruno Calgagni
  • 1981: Hotel Ameryka (Hôtel des Amériques) jako Gilles Tisserand
  • 1981: Ojczym (Beau-père) jako Rémi
  • 1981: Psychiatra (Psy) jako Marc
  • 1982: Raj dla wszystkich (Paradis pour tous) jako Alain Durieux
  • 1982: Tysiąc miliardów dolarów (Mille milliards de dollars) jako Paul Kerjean

Przypisy

  1. ↑ Patrick Dewaere. Listal. [dostęp 2015-07-22]. (ang.).
  2. ↑ Patrick Dewaere (1947-1982). Find A Grave. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
  3. ↑ Patrick Dewaere Awards. AllMovie. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  4. ↑ Patrick Dewaere. AlloCiné. [dostęp 2022-08-13]. (fr.).
  5. ↑ Bertrand Guyard (2017-01-26): Patrick Dewaere: vie et mort d’un écorché vif. Le Figaro. [dostęp 2017-05-13]. (fr.).
  6. ↑ Yuri German: Patrick Dewaere Biography. AllMovie. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  7. ↑ AP (1982-07-17): Patrick Dewaere, French Actor, 35. „The New York Times”. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Dewaere-portrait.jpg
Patrick Dewaere en 1975, sur le plateau du film La Marche Triomphale. Recadrage, retouche et agrandissement d'une photo de l'acteur prise sur le plateau de tournage du film, en Italie. Le portrait a été retouché notamment partiellement avec les algorithmes du site media.io, l'image pivotée pour la verticalité du visage et le fond, retouché et rendu flou.
Signature-Dewaere-1967.jpg
Scan from his biography, by Mado Maurin, 2006