Patrick Marleau

Patrick Marleau

(c) Ivanmakarov z angielskiej Wikipedii, CC BY 3.0
Data i miejsce urodzenia	15 września 1979 Swift Current
Obywatelstwo	Kanada
Wzrost	188 cm
Pozycja	środkowy
Uchwyt	lewy
Informacje klubowe
Klub	San Jose Sharks
Draft	NHL 1997, numer: 2 (1 runda) San Jose Sharks

Patrick Denis Marleau (ur. 15 września 1979 w Swift Current, Saskatchewan) – kanadyjski hokeista, reprezentant Kanady, dwukrotny olimpijczyk.

Lata dzieciństwa

Patrick dorastał na swoim rodzinnym gospodarstwie w niewielkim Aneroid w prowincji Saskatchewan^[1][2]. Urodził się jednak 70 kilometrów na północny wschód od tej miejscowości w Swift Current, ponieważ w Aneroid nie ma szpitala.

Kariera hokejowa

• Swift Current Legionnaires (1993-1995)
• Seattle Thunderbirds (1995-1997)
• San Jose Sharks (1997-2017)
• Toronto Maple Leafs (2017-2019)
• San Jose Sharks (2019-2020)
• Pittsburgh Penguins (2020)
• San Jose Sharks (2020-)

Hokej juniorski

Marleau rozpoczął swoją karierę hokejową w klubie Seattle Thunderbirds, który gra w Western Hockey League. W klubie tym zagrał dwa sezony. W jego debiutanckim sezonie strzelił 32 bramki, przy czym zdobył 74 punkty. W play-offach jego drużyna przegrała wtedy z Kamloops Blazers, obrońcami Memorial Cup. W kolejnym sezonie zawodnik został kapitanem drużyny z Seattle. Jego drużyna w sezonie zasadniczym zajęła drugie miejsce w swojej dywizji, a sam zawodnik zdobył 51 goli i 125 punktów, będąc wśród trzech najlepszych zawodników ligi pod względem zdobytych punktów. W playoffach Marleau doprowadził Thunderbirds do pierwszego i jak dotychczas jedynego finału WHL, gdzie jednak przegrali w czterech spotkaniach z Lethbridge Hurricanes. Patrick na koniec sezonu miał szansę zdobyć Four Broncos Memorial Trophy, jednak w głosowaniu przegrał z zawodnikiem Brandon Wheat Kings – Peterem Schaeferem.

San Jose Sharks

Po dwóch sezonach w juniorskich rozgrywkach 21 czerwca 1997 roku został wybrany numerem dwa w pierwszej rundzie draftu NHL w 1997 roku przez drużynę San Jose Sharks. Jako pierwszy wybrany wtedy został przez Boston Bruins – Joe Thornton. Swój pierwszy mecz w National Hockey League rozegrał 1 października 1997 roku. Przeciwnikiem zespołu Sharks była wtedy drużyna Edmonton Oilers. Do historycznych momentów jego kariery można zaliczyć również zdobycie pierwszego punktu w NHL (11 października) oraz pierwsza bramka w NHL (19 października 1997), którą strzelił w meczu z Phoenix Coyotes^[3].

Patrick Marleau w koszuli kapitana zespołu.

W sezonie 2003/2004 został kapitanem zespołu Sharks. Stało się to po tym jak Owen Nolan zakończył grę w drużynie Rekinów. Od tego momentu trzech kolejnych zawodników Mike Ricci, Vincent Damphousse i Alyn McCauley wybierano za kapitana zespołu. Ten ostatni zasugerował ówczesnemu trenerowi rekinów Wilsonowi, aby powierzył tę funkcję Patrickowi^[4]. Od tej pory Marleau jest kapitanem zespołu.

Z powodu lokautu w NHL nie zagrał w żadnym meczu tej ligi, jednak już w następnym sezonie powrócił do klubu z San Jose zatwierdzając trzyletni kontrakt z tym klubem opiewającą na kwotę 12,5 miliona dolarów. Sezon 2005/2006 jest jak dotychczas najlepszym sezonem tego zawodnika w NHL. łącznie w całym sezonie zdobył 100 punktów w klasyfikacji kanadyjskiej, strzelając przy tym 43 bramki i 57-krotnie asystując przy bramkach kolegów z drużyny. Sam 19 marca 2006 roku w meczu przeciwko Colorado Avalanche zdobył czterechsetny punkt w karierze^[5], zbliżając się tym samym do najlepszego wyniku w historii klubu, czyli zdobytych 451 punktów przez Owena Nolana. Pod koniec sezonu Marleau został zgłoszony jak jeden z trzech kandydatów do Lady Byng Memorial Trophy, nagrody przyznawanej w każdym sezonie najuczciwszemu zawodnikowi ligi. Ostatecznie Patrick nie dostał tego trofeum, które powędrowało do Rosjanina Daciuka.

W sezonie 2006/2007 Marleau poprawił rekordy Nolana. 4 stycznia 2007 roku przeciwko Detroit Red Wings zdobył bramkę oraz trzykrotnie asystował przy strzałach kolegów z zespołu, stając się najlepszym zawodnikiem klubu podwzględem zdobytych punktów^[6]. Tydzień później został również najlepszym strzelcem w historii klubu strzelając 207. gola w meczu przeciwko Los Angeles Kings^[7]. Marleau w sezonie zasadniczym zdobył 78 punktów w 77 rozegranych meczach, co było drugim osiągnięciem w zespole (lepszy był tylko Joe Thornton, który zdobył 114 punktów). Dobra gra w lidze zaowocowała grą po raz drugi w karierze w meczu gwiazd NHL, gdzie zdobył bramkę. W sierpniu 2007 roku podpisał dwuletni kontrakt z San Jose Sharks. W tym czasie zawodnik ma zarobić 12,6 miliona dolarów, zatrzymując zawodnika do końca sezonu 2009/2010. Po tym sezonie Patrick doszedł do liczby 500 zdobytych punktów w NHL. Wyczyn ten ustanowił 14 listopada 2007 w meczu przeciwko Phoenix Coyotes, jednak jego zdobyć punktowa tego sezonu była najniższa od 2002 roku, zdobywając jedynie 48 punktów w 78 meczach. W 2009 roku jak dotychczas po raz ostatni uczestniczył w meczu gwiazd NHL.

Latem 2009 roku Marleau został pozbawiony miana kapitana zespołu^[8]. Trener Todd McLellan w miejsce Kanadyjczyka mianował Roba Blake’a. W czasie sezonu Patrick został wybrany jako asystent kapitana.

Efektem straty miana kapitana był najlepszy sezon w historii startów lidze NHL pod względem strzelonych bramek, których zdobył w 82 spotkaniach sezonu zasadniczego 44. W tym sezonie został pierwszym zawodnikiem „Rekinów”, który zdobył 300 bramek. Barierę tę pokonał w Boxing Day w 2009 w zwycięskim meczu przeciwko Anaheim Ducks. Szesnaście dni później – 12 stycznia zdobył trzydziestą bramkę w sezonie zasadniczym ustanawiając rekord najszybszej zdobyczy tej ilości bramek w organizacji^[9]. Na osiągnięcie tego sukcesu wystarczyło mu rozegranie 47 spotkań. W fazie playoff zagrał w czternastu spotkaniach. Zdobył zwycięskie bramki w trzecim i piątym spotkaniu drugiej rundy przeciwko Detroit Red Wings, zaś w trzeciej rundzie w przegranej serii z późniejszym mistrzem Chicago Blackhawks zdobył dla drużyny pięć z siedmiu bramek. Po zakończeniu sezonu 24 czerwca podpisał kolejny kontrakt z San Jose Sharks, według którego w ciągu czterech lat ma zarobić 27,6 miliona dolarów, co daje 6,9 mln dolarów za sezon^[10][11].

Podczas sezonu 2010/2011 osiągnął 1000 spotkań w karierze lidze NHL. Miało to miejsce 17 stycznia 2011 roku w wieku 31 lat i 124 dni^[12][13]. Wyczynem tym został najmłodszym zawodnikiem ligi, który rozegrał 1000 spotkań w jednym klubie oraz trzecim pod tym względem wśród wszystkich zawodników. Młodsi byli tylko: Dale Hawerchuk (30 lat 306 dni) oraz Vincent Damphousse (31 lat, 110 dni). Podczas rozgrywek playoff był jednym z czołowych zawodników zespołu. Uczestniczył we wszystkich osiemnastu spotkaniach zdobywając 13 punktów (7 bramek, 6 asyst). W kolejnym sezonie był trzecim najskuteczniejszym zawodnikiem sezonu zasadniczego w zespole, jednak podczas playoff nie zdobył ani jednego punktu.

Podczas lokautu w lidze NHL nie uczestniczył w żadnych rozgrywkach ligowych. Wraz z rozpoczęciem sezonu 2012/2013 w dniu 20 stycznia 2013 roku rozpoczął serię czterech meczów ze zdobyciem co najmniej dwóch bramek w spotkaniu (W meczach przeciwko Calgary, Edmonton, Phoenix i Colorado). Passa ta jest wyrównaniem najdłuższej takiej passy w historii NHL^[14]. Ostatni raz wyczyn ten miał miejsce w sezonie 1917/1918, kiedy to również Cy Denneny w czterech pierwszych meczach zdobył przynajmniej dwie bramki^[15]. Dzięki temu wyczynowi uzyskał tytuł gracza tygodnia w pierwszym tygodniu rozgrywek oraz tytuł drugiego najlepszego zawodnika miesiąca styczeń^[16]. Sam jako pierwszy zawodnik w historii drużyny z San Jose uzyskując w pierwszych pięciu meczach przynajmniej jedną bramkę^[17]. W styczniu 2014 przedłużył kontrakt z klubem o trzy lata^[18].

Dalsza kariera

Od lipca 2017 zawodnik Toronto Maple Leafs, związany trzyletnim kontraktem^[19].

W czerwcu 2019 przeszedł do Carolina Hurricanes^[20]. Pod koniec tego miesiąca klub wykupił jego kontrakt^[21][22]. W październiku 2019 ponownie został zawodnikiem San Jose Sharks^[23]. W lutym 2020 przeszedł do Pittsburgh Penguins^[24]. W październiku 2020 ponownie został zawodnikiem San Jose Sharks^[25].

Kariera reprezentacyjna

Marleau podczas igrzysk w Vancouver

Zawodnik wielokrotnie uczestniczył w meczach międzynarodowych reprezentacji Kanady.

Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata 1999, 2001, 2003, 2005 oraz zimowych igrzysk olimpijskich 2010, 2014.

Po raz pierwszy zagrał na Mistrzostwach Świata w 1999 roku. W rozgrywanym w Norwegii turnieju zagrał w siedmiu spotkaniach zdobywając jedną bramkę (w meczu półfinałowym^[26]) oraz dwie asysty (w fazie grupowej oraz w meczu o trzecie miejsce). Ostatecznie zespół Kanady zajął czwarte miejsce na tym czempionacie.

Kolejne starty na mistrzostwach świata zawodnik odbywał co dwa lata. W 2001 roku rozegrał siedem spotkań. Jednakże tym razem odpadł w ćwierćfinale przegrywając z Amerykanami. Zawodnik otworzył wynik tego spotkania. Ostatecznie Kanada przegrała to spotkanie po dogrywce^[27].

Kolejne dwa starty na mistrzostwach zakończyły się zdobyciem medali. W 2003 roku podczas turnieju w Finlandii Marleau zdobył jedynie cztery punkty do klasyfikacji kanadyjskiej, wszystkie po asystach w tym dwie podczas półfinałowego spotkania z Czechami^[28]. Kanada w finale pokonała Szwecję po dogrywce, dzięki czemu Marleau zdobył swój pierwszy i jak dotąd jedyny złoty krążek mistrzostw świata. Dwa lata później zdobył srebrny medal przegrywając w finałowym spotkaniu z Czechami. Był to jak dotychczas ostatni start na mistrzostwach świata tego zawodnika.

Jednak nie tylko w mistrzostwach świata Marleau uczestniczył. W 2004 roku był członkiem zwycięskiej drużyny podczas Pucharu Świata. Po tym ostatnim sukcesie został powołany na obóz drużyny narodowej przygotowujący drużynę do Igrzysk Olimpijskich w Turynie^[29]. Ostatecznie został pominięty w składzie na tę imprezę. W dniach 24–27 sierpnia 2009 uczestniczył w podobnym obozie drużyny przygotowującej się do Igrzysk Olimpijskich w Vancouver^[30]. Jednakże tym razem został włączony do drużyny narodowej na tę imprezę. 30 grudnia 2010 roku został powołany przez trenera Mike’a Babcocka^[31][32]. Podczas turnieju rozegrał siedem spotkań, podczas których strzelił dwie bramki, a przy trzech asystował. Osiągnięciami tymi przyczynił się do zwycięstwa reprezentacji Kanady w turnieju olimpijskim.

Sukcesy

Reprezentacyjne

• Złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich: 2010, 2014

• Uczestnik meczu gwiazd ligi WHL grając dla drużyny Zachodu w roku 1997.
• Tytuł Sharks Rookie of the Year dla najlepszego debiutanta zespołu Sharks^[a][33]
• Złoty medalista Mistrzostw Świata wraz z reprezentacją Kanady w roku 2003.
• Uczestnik meczu gwiazd ligi NHL w latach 2004, 2007 i 2009.
• Najlepszym zawodnikiem San Jose Sharks w sezonie 2003/2004, 2008/2009 i 2009/2010^[34].
• Zwycięzca Pucharu Świata w roku 2004.
• Przez San Jose Mercury News nazwany Sportowcem roku South Bay roku 2006.
• Nominowany do Lady Byng Memorial Trophy w roku 2007.
• Zdobywca Presidents’ Trophy z San Jose Sharks w roku 2008.

Rekordy

• Najlepszy zawodnik San Jose Sharks w liczbie strzelonych goli – 387 (po sezonie 2011/2012)
• Najlepszy zawodnik San Jose Sharks w liczbie zdobytych punktów – 830 (po sezonie 2011/2012)
• Najszybciej strzelone 10 bramek dla San Jose Sharks w sezonie – po 13 meczach (po sezonie 2010/2011)
• Najszybciej strzelone 30 bramek dla San Jose Sharks w sezonie – po 47 meczach (po sezonie 2010/2011)
• Najmłodszy zawodnik w historii NHL, który rozegrał 1000 spotkań w jednym zespole – 31 lat 124 dni
• Trzeci najszybszy zawodnik, który rozegrał 1000 spotkań w historii NHL – 31 lat 124 dni

Statystyki

Klubowe

GP = mecze, G = gole, A = asysty, Pkt = Punktacja kanadyjska, MIN = minuty spędzone na ławce kar

Międzynarodowe

Rok	Drużyna	Turniej	Zajęte miejsce		M	G	A	Pkt	MIN
1999	Kanada	MŚ 1999	4.		7	1	2	3	0
2001	Kanada	MŚ 2001	5.		7	2	3	5	4
2003	Kanada	MŚ 2003			9	0	4	4	4
2004	Kanada	PŚ 2004			–	–	–	–	–
2005	Kanada	MŚ 2005			9	2	2	4	4
2010	Kanada	ZIO 2010			7	2	3	5	0
2014	Kanada	ZIO 2014			6	0	4	4	2
Mecze seniorskie					39	7	14	21	12

GP = mecze, G = gole, A = asysty, Pkt = Punktacja kanadyjska, MIN = minuty spędzone na ławce kar

Inne

Marleau wraz z byłym zawodnikiem NHL – Trentem McCleary’m w 2001 roku założył Trent McCleary – Patrick Marleau Sport and Recreation Foundation. Organizacja ta wspiera finansowo biedne dzieci i młodzież o potencjale sportowym w wieku od 6 do 18 lat, aby mogły one rozwijać swoje umiejętności. Od 2007 roku fundację wspiera również Travis Moen w wyniku czego organizacja zmieniła nazwę na Trent McCleary – Patrick Marleau – Travis Moen Sports and Recreation Foundation.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Patrick Marleau [w:] eliteprospects.com
• Patrick Marleau – statystyki na The Internet Hockey Database
• Patrick Marleau – profil na stronie NHL
• Profil zawodnika na stronie internetowej tsn.ca. tsn.ca. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-23)].
• Informacje o zawodniku na stronie San Jose Sharks. sharks.nhl.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-19)].
• Profil zawodnika na stronie internetowej Legends of hockey
• Scouting report. sportsnet.ca. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-25)].
• Oficjalna strona Trent McCleary – Patrick Marleau – Travis Moen Sports and Recreation Foundation. mcclearymarleaufoundation.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-11)].