Patrick Ortlieb

Patrick Ortlieb

Data i miejsce urodzenia	17 maja 1967 Bregencja
Klub	Ski Club Arlberg
Wzrost	189 cm
Debiut w PŚ	9.12 1988, Val Gardena (5. miejsce, zjazd)
Pierwsze punkty w PŚ	9.12 1988, Val Gardena (5. miejsce, zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	10.12 1988, Val Gardena (2. miejsce, zjazd)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	18.12 1993, Val Gardena (zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Igrzyska olimpijskie złoto Albertville 1992 Zjazd Mistrzostwa świata złoto Sierra Nevada 1996 Zjazd Mistrzostwa świata juniorów brąz Jasná 1985 Zjazd Puchar Świata (Zjazd) 3. miejsce 1993/1994 3. miejsce 1994/1995 3. miejsce 1995/1996 Zakończenie kariery: 1999 r.

Patrick Ortlieb (ur. 17 maja 1967 w Bregencji) – austriacki narciarz alpejski, złoty medalista olimpijski i mistrz świata, a także brązowy medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera

Pierwszy sukces w karierze Patrick Ortlieb osiągnął w 1985 roku, kiedy zdobył brązowy medal w biegu zjazdowym podczas mistrzostw świata juniorów w Jasnej. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Włoch Giorgio Piantanida o kolejny Austriak, Hans-Jörg Tauscher. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 9 grudnia 1988 roku w Val Gardena, gdzie zajął piąte miejsce w zjeździe. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Już następnego dnia po raz pierwszy stanął na podium, zajmując drugie miejsce w tej samej konkurencji. W sezonie 1983/1984 punktowa jeszcze trzykrotnie, lecz nie stawał już na podium. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie trzydziestą pozycję. W kolejnym sezonie cztery razy zdobył punkty w zawodach pucharowych, najlepszy wynik uzyskując 20 stycznia 1990 roku w Kitzbühel, gdzie był piąty w zjeździe. W klasyfikacji końcowej zajął tym razem 43. miejsce.

Kolejny raz na podium zawodów PŚ stanął 16 marca 1991 roku w Lake Louise, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. W kolejnych zawodach jeszcze czterokrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce, co dało mu szóste miejsce w klasyfikacji zjazdu, jednak w klasyfikacji generalnej zajął 23. miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 1991 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, gdzie w swojej koronnej konkurencji zajął siódme miejsce. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Albertville zdobył w tej samej konkurencji złoty medal. Na trasę olimpijskiego biegu zjazdowego ruszył z pierwszym numerem startowym i utrzymał pozycję lidera do samego końca zawodów, wyprzedzając bezpośrednio Francuza Francka Piccarda i swego rodaka Günthera Madera. Na tych samych igrzyskach wystąpił także w supergigancie, zajmując osiemnaste miejsce. W zawodach pucharowych sezonu 1991/1992 trzy stawał na podium: 11 stycznia w Garmisch-Partenkirchen był drugi, a 18 stycznia w Kitzbühel i 14 marca 1992 roku w Aspen zajmował trzecie miejsce w zjeździe. W efekcie był dziesiąty w klasyfikacji generalnej i czwarty w klasyfikacji zjazdu.

Najlepszy wynik w klasyfikacji generalnej PŚ osiągnął w sezonie 1992/1993, który ukończył na siódmej pozycji. Siódmy był także w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta, a w klasyfikacji kombinacji był szósty. Na podium stawał trzykrotnie: 11 grudnia 1992 roku w Val Gardena był trzeci w zjeździe, 23 stycznia w Veysonnaz był drugi w tej samej konkurencji, a 28 lutego 1993 roku w Whistler był trzeci w supergigancie. Wystąpił także na mistrzostwach świata w Morioce, kończąc rywalizację w zjeździe na ósmym miejscu. W latach 1994-1996 trzy razy z rzędu zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji zjazdu. W tym czasie jedenaście razy stawał na podium, w tym 18 grudnia 1993 roku w Val Gardena odniósł swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając zjazd. Wygrywał także zjazd 15 stycznia 1994 roku w Kitzbühel, supergiganta 11 grudnia 1994 roku w Tignes i kolejny zjazd 16 grudnia 1995 roku w Val Gardena. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1994/1995, który ukończył na jedenastej pozycji. W lutym 1994 roku wystąpił w zjeździe na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, zajmując czwarte miejsce. Walkę o podium przegrał tam z Kanadyjczykiem Edem Podivinskym o 0,14 s. Brał też udział w rozgrywanych w 1996 roku mistrzostwach świata w Sierra Nevada, gdzie zdobył złoty medal. Wyprzedził tam Włocha Kristiana Ghedinę o 0,27 s i Francuza Luca Alphanda o 0,28 s.

W kolejnych sezonach osiągał słabsze rezultaty. Ostatni raz na podium stanął 15 grudnia 1996 roku w Val d’Isère, gdzie był trzeci w zjeździe. W klasyfikacji generalnej zajął dopiero 33. miejsce, w kolejnych dwóch latach plasując się jeszcze niżej. W lutym 1997 roku wystartował na mistrzostwach świata w Sestriere, ale nie obronił tytułu z Sierra Nevada, zajmując ósme miejsce. Była to ostatnia duża międzynarodowa impreza w jego karierze. Jego karierę definitywnie zakończył wypadek na trasie Streif w Kitzbühel 21 stycznia 1999 roku. W wyniku upadku na trasie złamał prawą kość udową, część kości biodrowej z przemieszczeniem, zerwał więzadła poboczne oraz zapadły mu się płuca^[1].

Po zakończeniu kariery sportowej zajął się polityką. Jeszcze w 1999 roku został deputowanym do Rady Narodowej, niższej izby Parlamentu Austrii^[2]. Mandat uzyskał z ramienia prawicowej Wolnościowej Partii Austrii, kadencję zakończył w 2002 roku. Obecnie prowadzi hotel w miejscowości Lech.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	9 lutego	1992	Albertville	Zjazd	1:50,37 min	-	-
18.	16 lutego	1992	Albertville	Supergigant	1:13,04 min	+2,62 s	Kjetil André Aamodt
4.	13 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:45,75 min	+0,26 s	Tommy Moe

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
7.	27 stycznia	1991	Saalbach	Zjazd	1:54,91 min	+1,26 s	Franz Heinzer
8.	11 lutego	1993	Morioka	Zjazd	1:32,06 min	+1,35 s	Urs Lehmann
1.	17 lutego	1996	Sierra Nevada	Zjazd	2:00,17 min	-	-
8.	8 lutego	1997	Sestriere	Zjazd	1:51,11 min	+1,14 s	Bruno Kernen

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
3.	28 lutego	1985	Jasná	Zjazd	1:18,01 min	+0,83 s	Giorgio Piantanida
7.	2 marca	1985	Jasná	Gigant	2:17,55 min	+3,06 s	Robert Žan

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1988/1989: 30.
• sezon 1989/1990: 43.
• sezon 1990/1991: 23.
• sezon 1991/1992: 10.
• sezon 1992/1993: 7.
• sezon 1993/1994: 12.
• sezon 1994/1995: 11.
• sezon 1995/1996: 20.
• sezon 1996/1997: 33.
• sezon 1997/1998: 62.
• sezon 1998/1999: 82.

Zwycięstwa w zawodach

1. Val Gardena – 18 grudnia 1993 (zjazd)
2. Kitzbühel – 15 stycznia 1994 (zjazd)
3. Tignes – 11 grudnia 1994 (supergigant)
4. Val Gardena – 16 grudnia 1995 (zjazd)

• 4 zwycięstwa (3 zjazdy i 1 supergigant)

Pozostałe miejsca na podium

1. Val Gardena – 10 grudnia 1988 (zjazd) – 2. miejsce
2. Lake Louise – 16 marca 1991 (zjazd) – 3. miejsce
3. Garmisch-Partenkirchen – 11 stycznia 1992 (zjazd) – 2. miejsce
4. Kitzbühel – 18 stycznia 1992 (zjazd) – 3. miejsce
5. Aspen – 14 marca 1992 (zjazd) – 3. miejsce
6. Val Gardena – 11 grudnia 1992 (zjazd) – 3. miejsce
7. Veysonnaz – 23 lutego 1993 (zjazd) – 2. miejsce
8. Whistler – 28 lutego 1993 (supergigant) – 3. miejsce
9. Vail – 16 marca 1994 (zjazd) – 3. miejsce
10. Val d’Isère – 17 grudnia 1994 (zjazd) – 2. miejsce
11. Kitzbühel – 13 stycznia 1995 (zjazd) – 2. miejsce
12. Whistler – 25 lutego 1995 (zjazd) – 3. miejsce
13. Kvitfjell – 11 marca 1995 (zjazd) – 3. miejsce
14. Vail – 1 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
15. Veysonnaz – 20 stycznia 1996 (zjazd) – 2. miejsce
16. Val d’Isère – 15 grudnia 1996 (zjazd) – 3. miejsce

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-21)]. (ang.)
• Profil na Alpine Ski Database (ang.)

Przypisy