Patron (Rzym)

Patron (łac. patronus od pater „ojciec”)^[1] – określenie używane w starożytnym Rzymie wobec patrycjusza, sprawującego opiekę nad wyzwolonymi niewolnikami, bądź ubogimi, wolnymi obywatelami Rzymu (klientami). Patron był zobowiązany do opieki nad klientem (Ustawa XII Tablic groziła śmiercią patronowi za zlekceważenie obowiązków), ten zaś – do posłuszeństwa wobec patrona. Status ten był dziedziczny.

Przypisy