Paul Annacone
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 20 marca 1963 |
Wzrost | 185 cm |
Gra | praworęczna, jednoręczny bekhend |
Status profesjonalny | 1984 |
Zakończenie kariery | 1993 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 3 |
Najwyżej w rankingu | 12 (3 marca 1986) |
Australian Open | 4R (1987) |
Roland Garros | 3R (1988) |
Wimbledon | QF (1984) |
US Open | 3R (1985, 1990) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 14 |
Najwyżej w rankingu | 3 (6 kwietnia 1987) |
Australian Open | W (1985) |
Roland Garros | QF (1985) |
Wimbledon | SF (1986) |
US Open | F (1990) |
Paul Annacone (ur. 20 marca 1963 w Southampton (Nowy Jork)) – amerykański tenisista i trener tenisa, zwycięzca Australian Open 1985 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Zawodowym tenisistą był w latach 1984–1993.
W grze pojedynczej wygrał 3 turnieje rangi ATP World Tour oraz osiągnął 3 finały. W rozgrywkach wielkoszlemowych jest ćwierćfinalistą Wimbledonu 1984, gdy przystępował do turnieju jako 242. tenisista w rankingu[1]. Pokonał m.in. w 4 rundzie 13. w zestawieniu ATP Johana Krieka, a przegrał z Jimmym Connorsem.
W grze podwójnej jest mistrzem Australian Open 1985, startując w parze z Christo Van Rensburgiem. Amerykanin jest ponadto finalistą US Open 1990, kiedy to tworzył debel z Davidem Wheatonem. Łącznie w tej konkurencji zwyciężył w 14 turniejach, a w dalszych 16 był finalistą.
Wspólnie z Betsy Nagelsen osiągnął w 1987 finał gry mieszanej na US Open w finale ponosząc porażkę z Martiną Navrátilovą i Emilio Sánchezem.
Annacone zagrał w 1 meczu o Puchar Davisa, w 1986 roku w półfinale grupy światowej z Australią, w rywalizacji deblowej wspólnie z Kenem Flachem. Australia awansowała do finału po triumfie 3:1, a punkt dla Stanów Zjednoczonych zdobył debel Annacone–Flach po pokonaniu Pata Casha i Johna Fitzgeralda.
W rankingu gry pojedynczej Annacone najwyżej był na 12. miejscu (3 marca 1986), a w klasyfikacji gry podwójnej na 3. pozycji (6 kwietnia 1987).
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (3–3)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1985 | Atlanta | Dywanowa (hala) | John McEnroe | 6:7, 6:7, 2:6 |
Zwycięzca | 1. | 1985 | Los Angeles | Twarda | Stefan Edberg | 7:6, 6:7, 7:6 |
Zwycięzca | 2. | 1985 | Brisbane | Dywanowa (hala) | Kelly Evernden | 6:3, 6:3 |
Finalista | 2. | 1985 | Melbourne | Dywanowa (hala) | Marty Davis | 4:6, 4:6 |
Finalista | 3. | 1988 | Stratton Mountain | Twarda | Andre Agassi | 2:6, 4:6 |
Zwycięzca | 3. | 1989 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Kelly Evernden | 6:7, 6:4, 6:1, 2:6, 6:3 |
Gra podwójna (14–16)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1983 | Kolonia | Dywanowa (hala) | Eric Korita | Nick Saviano Florin Segărceanu | 3:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 1984 | Livingston | Twarda | Glenn Michibata | Scott Davis Ben Testerman | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 1984 | Sydney | Trawiasta | Christo Van Rensburg | Tom Gullikson Scott McCain | 7:6, 7:5 |
Zwycięzca | 2. | 1985 | Delray Beach | Twarda | Christo Van Rensburg | Sherwood Stewart Kim Warwick | 7:5, 7:5, 6:4 |
Zwycięzca | 3. | 1985 | Atlanta | Dywanowa (hala) | Christo Van Rensburg | Steve Denton Tomáš Šmíd | 6:4, 6:3 |
Finalista | 3. | 1985 | Las Vegas | Twarda | Christo Van Rensburg | Pat Cash John Fitzgerald | 6:7, 7:6, 6:7 |
Finalista | 4. | 1985 | Newport | Trawiasta | Christo Van Rensburg | Peter Doohan Sammy Giammalva Jr. | 1:6, 3:6 |
Finalista | 5. | 1985 | Los Angeles | Twarda | Christo Van Rensburg | Scott Davis Robert Van’t Hof | 3:6, 6:7 |
Zwycięzca | 4. | 1985 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Christo Van Rensburg | Brad Gilbert Sandy Mayer | 3:6, 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 1985 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Christo Van Rensburg | Mark Edmondson Kim Warwick | 3:6, 7:6, 6:4, 6:4 |
Finalista | 6. | 1986 | Londyn WCT | Dywanowa (hala) | Christo Van Rensburg | Heinz Günthardt Balázs Taróczy | 4:6, 6:1, 6:7, 7:6, 4:6 |
Finalista | 7. | 1986 | Stratton Mountain | Twarda | Christo Van Rensburg | Peter Fleming John McEnroe | 3:6, 6:3, 3:6 |
Zwycięzca | 6. | 1987 | Key Biscayne | Twarda | Christo Van Rensburg | Ken Flach Robert Seguso | 6:2, 6:4, 6:4 |
Finalista | 8. | 1987 | Orlando | Twarda | Christo Van Rensburg | Sherwood Stewart Kim Warwick | 6:2, 6:7, 4:6 |
Zwycięzca | 7. | 1987 | Chicago | Dywanowa (hala) | Christo Van Rensburg | Mike De Palmer Gary Donnelly | 6:3, 7:6 |
Zwycięzca | 8. | 1987 | Tokio | Twarda | Kevin Curren | Andrés Gómez Anders Järryd | 6:4, 7:6 |
Finalista | 9. | 1988 | Schenectady | Twarda | Patrick McEnroe | Alexander Mronz Greg Van Emburgh | 3:6, 7:6, 5:7 |
Zwycięzca | 9. | 1988 | Paris | Twarda (hala) | John Fitzgerald | Jim Grabb Christo Van Rensburg | 6:2, 6:2 |
Finalista | 10. | 1988 | Sztokholm | Twarda (hala) | John Fitzgerald | Kevin Curren Jim Grabb | 5:7, 4:6 |
Zwycięzca | 10. | 1989 | Memphis | Twarda (hala) | Christo Van Rensburg | Scott Davis Tim Wilkison | 7:6, 6:7, 6:1 |
Zwycięzca | 11. | 1989 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Christo Van Rensburg | Rick Leach Jim Pugh | 6:3, 7:5 |
Finalista | 11. | 1989 | Scottsdale | Twarda | Christo Van Rensburg | Rick Leach Jim Pugh | 7:6, 3:6, 2:6, 6:2, 4:6 |
Finalista | 12. | 1989 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Christo Van Rensburg | Pieter Aldrich Danie Visser | 4:6, 3:6 |
Finalista | 13. | 1989 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Kelly Evernden | Jan Gunnarsson Anders Järryd | 2:6, 3:6 |
Zwycięzca | 12. | 1990 | Toronto | Twarda | David Wheaton | Broderick Dyke Peter Lundgren | 6:1, 7:6 |
Finalista | 14. | 1990 | US Open, Nowy Jork | Twarda | David Wheaton | Pieter Aldrich Danie Visser | 2:6, 6:7, 2:6 |
Finalista | 15. | 1992 | Newport | Trawiasta | David Wheaton | Royce Deppe David Rikl | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 13. | 1993 | Atlanta | Ceglana | Richey Reneberg | Todd Martin Jared Palmer | 6:4, 7:6 |
Finalista | 16. | 1993 | Coral Springs | Ceglana | Doug Flach | Patrick McEnroe Jonathan Stark | 4:6, 3:6 |
Zwycięzca | 14. | 1993 | Pekin | Dywanowa (hala) | Doug Flach | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 7:6, 6:3 |
Gra mieszana (0–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1987 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Betsy Nagelsen | Martina Navrátilová Emilio Sánchez | 4:6, 7:6, 6:7 |
Kariera trenerska
Annacone pracę jako trener rozpoczął w 1995 roku. Prowadził:
- Pete’a Samprasa (sezony 1995–2002)[2]
- Tima Henmana (sezony 2003–2007)[1]
- Rogera Federera (sezony 2010–2013)[3]
- Sloane Stephens (od początku sezonu 2014 do lipca sezonu 2014)[4]
W latach 2008–2010 był kapitanem reprezentacji Wielkiej Brytanii w Pucharze Davisa[5].
Przypisy
- ↑ a b Paul Annacone – Personal. atpworldtour.com. [dostęp 2017-01-11]. (ang.).
- ↑ Jennifer Frey: With Dedication, Sampras Aces Third U.S. Open. washingtonpost.com, 11 września 1995. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
- ↑ Roger Federer splits with coach. [w:] Associated Press [on-line]. espn.com, 13 września 2013. [dostęp 2017-01-11]. (ang.).
- ↑ Douglas Robson: Sloane Stephens splits with coach Paul Annacone. [w:] USA TODAY Sports [on-line]. usatoday.com, 23 lipca 2014. [dostęp 2017-01-11]. (ang.).
- ↑ Roger Federer hires Paul Annacone as coach for 'test period'. [w:] Telegraph staff [on-line]. telegraph.co.uk, 26 lipca 2010. [dostęp 2017-01-11]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-01-11] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2017-01-11] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2017-01-11] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of Romania, (21 August 1965 - 22 December 1989/officialy 27 December 1989).
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
Flag of Romania, (21 August 1965 - 22 December 1989/officialy 27 December 1989).
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
Made by author of Xramp, first uploaded by Denelson83 as Flag of Ecuador.svg, modifications by Husunqu.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii