Paul Avrich

Paul Avrich
Państwo działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1931
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

16 lutego 2006
Nowy Jork

Profesor zwyczajny nauk humanistycznych
Specjalność: historia anarchizmu
Alma Mater

Uniwersytet Columbia

Paul Avrich (ur. 4 sierpnia 1931 w Nowym Jorku, zm. 16 lutego 2006 tamże) – amerykański historyk oraz nauczyciel akademicki specjalizujący się w historii anarchizmu rosyjskiego oraz amerykańskiego XIX oraz XX w.

Życiorys

Paul Avrich urodził się 4 sierpnia 1931 na Brooklynie w żydowsko-ukraińskiej rodzinie pochodzącej z Odessy[1]. Jego matka - Rose (z domu Zapol) Avrich, była aktorką teatralną grającą w języku jidysz, natomiast ojciec - Murray Avrich, był producentem sukienek[2]. Paul ukończył studia licencjackie na Uniwersytecie Cornella w 1952, a studia magisterskie na Uniwersytecie Columbia w 1961[1].

Jego praca doktorska dotyczyła ruchu robotniczego podczas rewolucji rosyjskiej w 1917. Kiedy Związek Radziecki podczas odwilży Chruszczowa otworzył się na wymiany studenckie, Paul wyjechał do Rosji w celu przeprowadzenia badań. Anarchiści, których poznał podczas badań nad gazetą jidysz Freie Arbeiter Stimme wzbudzili jego zainteresowanie ruchem[2].

W 1961 rozpoczął pracę jako wykładowca historii Rosji na Queens College, gdzie pozostał już do końca swojej kariery, choć był także członkiem wydziału City University of New York Graduate Center[2]. W 1967 otrzymał stypendium Guggenheima za swój wkład w rozwój nauki o historii Rosji[3]. W 1982 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W czasie ceremonii mianowania powiedział, że "każda dobra osoba, gdzieś w głębi jest anarchistą”. W 1999 przeszedł na emeryturę. Podczas swojej kariery zgromadził ponad 20 tys. książek, broszur, odbitek, rękopisów, korespondencji, wycinków z gazet, kasety audio i wideo, mikrofilmów itp., które przekazał Bibliotece Kongresu[2].

Zmarł 16 lutego 2006 w szpitalu Mount Sinai Hospital z powodu powikłań związanych z chorobą Alzheimera[2].

Twórczość i poglądy

Paul Avrich podczas swojej kariery naukowej napisał dziesięć książek, w swojej treści dotykających przede wszystkim XIX-wiecznego oraz XX-wiecznego ruchu anarchistycznego w Rosji i Stanach Zjednoczonych, w tym takich tematów jak Haymarket Riot, sprawa Sacco i Vanzetti, powstanie Kronsztadzie czy ustna historia ruchu[2]. Jako wykładowca i historyk Avrich nie ukrywał swojej sympatii wobec ruchu anarchistycznego. Swoim studentom starał się przedstawiać jego uczestników „jako ludzi, a nie jako bojowników” i podważał stereotyp niemoralnego oraz agresywnego anarchisty. Swoją twórczością pragnął wskrzesić myśl o zmarginalizowanym wówczas ruchu anarchistycznym, który uważał za „pionierów sprawiedliwości społecznej”, wartych ponownego rozważenia w czasach odrodzenia myśli wolnościowej po wojnie w Wietnamie i feminizmie drugiej fali[1].

Jego książki były czterokrotnie nominowane do Nagrody Pulitzera[4]:

  • 1979: An American Anarchist: The Life of Voltairine de Cleyre - w dziedzinie biografia i autobiografia.
  • 1981: The Modern School Movement: Anarchism and Education in the United States - w dziedzinie biografia i autobiografia.
  • 1985: The Haymarket Tragedy - w dziedzinie historii.
  • 1991: Sacco and Vanzetti: The Anarchist Background - w dziedzinie historii.

Życie prywatne

Miał dwa koty, które nazwał na cześć Michaiła Bakunina i Piotra Kropotkina[2].

Był żonaty. Miał dwie córki, Karen i Jane. Jego siostrą była Dorothy Avrich[2].

Bibliografia

  • The Russian Anarchists (1967)
  • Kronstadt, 1921 (1970)
  • Russian Rebels, 1600–1800 (1972)
  • The Anarchists in the Russian Revolution (1973)
  • An American Anarchist: The Life of Voltairine de Cleyre (1978)
  • The Modern School Movement: Anarchism and Education in the United States (1980)
  • The Haymarket Tragedy (1984)
  • Anarchist Portraits (1988)
  • Sacco and Vanzetti: The Anarchist Background (1991)
  • Anarchist Voices: An Oral History of Anarchism in America (1995)
  • Sasha and Emma: The Anarchist Odyssey of Alexander Berkman and Emma Goldman (2012)

Przypisy

  1. a b c Stuart Christie, Obituary: Paul Avrich, „The Guardian”, 9 kwietnia 2006, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-21] (ang.).
  2. a b c d e f g h Nadine Brozan, Paul Avrich, 74, a Historian of Anarchism, Is Dead, „The New York Times”, 24 lutego 2006, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-21] (ang.).
  3. John Simon Guggenheim Foundation, Paul H. Avrich, John Simon Guggenheim Foundation [dostęp 2019-08-22] [zarchiwizowane z adresu] (ang.).
  4. Ronald Creagh, AVRICH, Paul. Bibliography, RA.forum, 26 lipca 2011 [dostęp 2019-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-26] (ang.).

Linki zewnętrzne