Paul Bremer

Paul Bremer

Data i miejsce urodzenia	30 września 1941 Hartford
Ambasador Stanów Zjednoczonych w Holandii
Okres	od 31 sierpnia 1983 do 25 sierpnia 1986
Poprzednik	William Dyess
Następca	John Shad
Cywilny administrator Iraku
Okres	od 11 maja 2003 do 28 czerwca 2004
Poprzednik	Jay Garner
Następca	Ijad Allawi (tymczasowy premier Iraku)
Odznaczenia

Lewis Paul Bremer III (ur. 30 września 1941) – amerykański dyplomata, doradca Kongresu Stanów Zjednoczonych ds. walki z terroryzmem, administrator cywilny Iraku.

Jest absolwentem Uniwersytetu Yale’a, Uniwersytetu Harvarda i prestiżowego Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu. W Departamencie Stanu przepracował 23 lata. Dosłużył się tam wysokich stanowisk i był najbliższym współpracownikiem sześciu sekretarzy stanu. Pracował też za granicą w różnych częściach świata (m.in. był ambasadorem w Holandii). Za prezydentury Ronalda Reagana został specjalnym wysłannikiem ds. zwalczania terroryzmu.

W 1989 na dziesięć lat odszedł ze służby publicznej, najpierw pomagając Henry’emu Kissingerowi w prowadzeniu interesów, a potem rozwijając inną firmę. Wrócił do wielkiej polityki w 1999, kiedy zasiadł jako przewodniczący w Narodowej Komisji ds. Terroryzmu. W 2000 roku był jednym z autorów dużego raportu o tym, jak Stany Zjednoczone zwalczają terroryzm.

6 maja 2003 został wysłannikiem prezydenta George'a W. Busha do Iraku. Swą misję zakończył 28 czerwca 2004, gdy Irak oficjalnie odzyskał suwerenność i tymczasowe władze koalicyjne przestały istnieć. Odleciał z Bagdadu dwie godziny po przekazaniu władzy tymczasowemu rządowi irackiemu.

Jako szef tymczasowej koalicyjnej administracji cywilnej był odpowiedzialny za wszystkie polityczne i gospodarcze aspekty odbudowy Iraku. Zastąpił na tym stanowisku generała w stanie spoczynku Jaya Garnera. Choć był pracownikiem Departamentu Stanu, podlegał bezpośrednio szefowi Pentagonu, Donaldowi Rumsfeldowi.

W Bagdadzie w maju 2003 przyłożył rękę do jednej z najbardziej kontrowersyjnych decyzji, jakie podjęto po zakończeniu inwazji – o rozwiązaniu armii irackiej. Doprowadziło do powstania wielotysięcznej rzeszy mężczyzn bez pracy i przyczyniło się do rozpalenia ruchu partyzanckiego. Ponadto skupił on całość władzy w Iraku, opóźniając przejmowanie odpowiedzialności przez Irakijczyków i przyczyniając się do stopniowego uznawania Amerykanów za okupantów, a nie wyzwolicieli.

W czerwcu 2004 Bremer pomyślnie przeprowadził operację przekazania suwerenności irackiemu rządowi tymczasowemu i powrócił do kraju. W październiku 2004, już jako osoba prywatna, powiedział w jednym z przemówień – według mediów amerykańskich – że Stany Zjednoczone rozmieściły w Iraku za mało wojska i zapłaciły wysoką cenę za to, iż nie ukróciły plagi grabieży w okresie tuż po zakończeniu inwazji.

Prezydent George W. Bush wręczył Bremerowi 14 grudnia 2004 Prezydencki Medal Wolności, najwyższe rządowe odznaczenie cywilne. Razem z Bremerem otrzymali je były dyrektor CIA, George Tenet, i emerytowany generał Tommy Franks, który dowodził wojskami amerykańskimi w wojnie afgańskiej i irackiej.

Zobacz też

• stabilizacja Iraku
• II wojna w Zatoce Perskiej