Paul Féval
| ||
Data i miejsce urodzenia | 29 września 1816 Rennes | |
Data i miejsce śmierci | 8 marca 1887 Paryż | |
Narodowość | francuska | |
Język | francuski | |
Alma Mater | Université de Rennes | |
Dziedzina sztuki | literatura | |
Ważne dzieła | ||
| ||
Paul Henri Corentin Féval (ur. 29 września 1816 w Rennes, zm. 8 marca 1887 w Paryżu) – francuski powieściopisarz i dramaturg. Ojciec pisarza Paula Auguste’a Jeana Nicolasa Févala (1860-1933).
Życiorys
Urodził się w 1816 w Rennes w Bretanii, w Hôtel de Blossac[1]. Ukończył studia prawnicze, jednak nie znalazł pracy w zawodzie. Wyjechał do Paryża, gdzie imał się różnych zajęć. W 1841 opublikował na łamach magazynu literackiego „Revue de Paris” swoje pierwsze opowiadanie Klub fok (Le Club des phoques). Utwór ten okazał się sukcesem wśród czytelników i sprawił, że Féval zaczął otrzymywać zamówienia z wielu pism stołecznych. Stał się sławnym pisarzem, jego kolejne dzieła bowiem cieszyły się niezmienną popularnością.
Jest najbardziej znany jako autor powieści przygodowych z gatunku płaszcza i szpady takich jak Biały wilk (Le Loup blanc) (1843), oraz najbardziej znanej – Kawaler de Lagardère (Le Bossu) (1857). Stworzył też cykl powieści o wampirach: Le Chevalier Tenebre (1860), La Vampire (1865) i La Ville Vampire (1874).
Był jednym z ojców współczesnej powieści kryminalnej. Stworzył cykl Les Habits noirs (1863-1875), sagę kryminalną składającą się z jedenastu powieści.
W 1875 po utracie niemal całego majątku za sprawą skandalu finansowego powiązanego z Imperium Osmańskim, stał się odrodzonym w wierze katolikiem. Odtąd zaczął pisywać głównie powieści religijne. W 1882 ponownie popadł w ruinę, będąc ofiarą malwersacji finansowych. Sparaliżowany i niemogący dalej pisać, zmarł w 1887 w paryskim przytułku zakonu bonifratrów.
Twórczość
Wybrane przekłady polskie
- Tajemnice Londynu (Les Mystères de Londres, 1843), S. H. Merzbach, 1847, tłum. Seweryn Porajski
- Kawaler de Lagardère (Le Bossu, 1857), Iskry, 1963, tłum. Halina Popławska lub Garbus, Hachette Polska, 2009
- Towarzysze milczenia (Les Compagnons du silence, 1857), Hachette Polska, 2009
- Synowie markizy de Belcamp (Jean Diable, 1862), Iskry, 1967, tłum. Halina Popławska
Pamięć
W 1984 Towarzystwo Literatów Francuskich, pragnąc upamiętnić swojego prezesa z 1867, ustanowiło Wielką Nagrodę Paula Févala (Grand prix Paul-Féval de littérature populaire) przyznawaną corocznie w dziedzinie literatury popularnej. Inicjatorką utworzenia nagrody była prawnuczka pisarza – Suzanne Lacaille.
Przypisy
- ↑ Hôtel de Blossac, actuellement Direction régionale des affaires culturelles, www.pop.culture.gouv.fr [dostęp 2021-02-17] .
Bibliografia
- Paul Féval, Kawaler de Lagardère, Iskry, 1998 (wstęp Haliny Popławskiej)
Linki zewnętrzne
- Paul Féval – utwory w bibliotece Polona
- ISNI: 0000 0001 2276 9716
- VIAF: 17222447
- LCCN: n50001249
- GND: 118816217
- LIBRIS: dbqtz9lx406hdhh
- BnF: 11902704n
- SUDOC: 026864045
- SBN: IT\ICCU\CFIV\025160
- NLA: 36258247
- NKC: jn19990009777
- RSL: 000050302, 000125653
- BNE: XX829076
- NTA: 069574006
- BIBSYS: 2106473
- Open Library: OL164319A
- PLWABN: 9810651238705606
- NUKAT: n96024323
- NLI: 000046543
- PTBNP: 39948
- CANTIC: a11102019
- NSK: 000069153
- CONOR: 48405347
- ΕΒΕ: 69423
- BLBNB: 000203738
- KRNLK: KAC2018L2637
- LIH: LNB:V*262243;=BF
- RISM: pe40200554
- WorldCat: lccn-n50001249
Media użyte na tej stronie
Le romancier Paul Féval (1816—1887).
Signature of Paul Féval