Paul Hildgartner

Paul Hildgartner
Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1952
Chienes

Klub

Slittino Club Kiens

Wzrost

178 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
złotoSapporo 1972Dwójki
złotoSarajewo 1984Jedynki
srebroLake Placid 1980Jedynki
Mistrzostwa świata
złotoOlang 1971Dwójki
złotoImst 1978Jedynki
brązOberhof 1973Dwójki
brązKönigssee 1979Jedynki
brązLake Placid 1983Jedynki
Puchar Świata
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa kula
1978/1979
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa kula
1980/1981
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa kula
1982/1983
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
1977/1978
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
1985/1986
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
1986/1987
Zakończenie kariery: 1988 r.

Paul Hildgartner (ur. 8 czerwca 1952 w Chienes) – włoski saneczkarz, trzykrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata i Europy, trzykrotny zwycięzca Pucharu Świata.

Kariera

Pierwszy sukces w karierze osiągnął w styczniu 1971 roku, kiedy zdobył złoty medal w dwójkach podczas mistrzostw Europy w Imst. Parę tygodni później, także w parze z Walterem Plaiknerem zdobył złoty medal na mistrzostwach świata w Olang. W 1972 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Sapporo, zdobywając złoty medal w dwójkach. Był to pierwszy w historii złoty medal dla Włoch w tej konkurencji; Włosi zajęli pierwsze miejsce ex aequo z reprezentantami NRD: Horstem Hörnleinem i Reinhardem Bredow. Następnie zdobył brąz w dwójkach na mistrzostwach świata w Oberhofie w 1973 roku i złoty indywidualnie na rozgrywanych pięć lat później mistrzostwach świata w Imst. W międzyczasie wystąpił na igrzyskach w Innsbrucku, gdzie w dwójkach był jedenasty, a rywalizacji w jedynkach nie ukończył. W 1979 roku był trzeci w jedynkach podczas mistrzostw świata w Königssee, przegrywając tylko z Dettlefem Güntherem z NRD i Włochem Karl Brunnerem. Kolejny medal przywiózł z igrzysk olimpijskich w Lake Placid w 1980 roku, zajmując drugie miejsce w jedynkach. W zawodach tych rozdzielił na podium Bernharda Glassa z NRD i Antona Winklera z RFN. Ponadto w 1983 roku był indywidualnie trzeci na mistrzostwach świata w Lake Placid, a rok później zwyciężył w tej samej konkurencji na igrzyskach w Sarajewie. Ostatni sukces osiągnął w 1988 roku, zdobywając brązowy medal w konkurencji drużynowej podczas mistrzostw Europy w Königssee. W tym samym roku wystąpił także na igrzyskach olimpijskich w Calgary, zajmując dziesiąte miejsce w jedynkach.

W 1980 zdobył srebro w jedynkach, a w 1984 złoto. Na mistrzostwach świata zdobył pięć medali. W 1971 został mistrzem świata w dwójkach, a w 1978 w dwójkach. Na swoim koncie ma również trzy medale brązowe wywalczone w 1973 w dwójkach oraz w 1979 i 1983 w jedynkach. Na mistrzostwach Europy wywalczył sześć medali z czego cztery złote (po dwa w jedynkach i dwójkach). Raz był drugi, a raz był trzeci.

W Pucharze Świata sześciokrotnie zajmował miejsce na podium klasyfikacji generalnej, zdobywając Kryształową Kulę w sezonach 1978/1979, 1980/1981[1] oraz 1982/1983.

W 2004 roku znalazł się w pierwszej trójce zawodników, razem z Klausem Bonsackem oraz Margit Schumann, którzy trafili do Hali Sław Światowej Federacji Saneczkarstwa[2].

Od igrzysk olimpijskich w Turynie imię Hildgartnera nosi 17 zakręt toru w Cesanie, na którym swoje zawody rozgrywają saneczkarze, bobsleiści i skeletoniści.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

RokMiejsceJedynkiDwójki
1972Sapporo8.=1.[3]
1976InnsbruckDNS[4]11.
1980Lake Placid2.
1984Sarajewo1.
1988Calgary10.

Puchar Świata

Miejsca na podium w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
1977/19782.
1978/19791.
1980/19811.[1]
1982/19831.
1985/19863.
1986/19873.

Przypisy

  1. a b Wspólnie ze swoim rodakiem Ernstem Haspingerem
  2. Informacja na temat pierwszych zawodników w Hali Sław na stronie fil-luge.org. [dostęp 2009-05-07]. (ang.).
  3. Wspólnie z parą NRD Horst Hörnlein/Reinhard Bredo
  4. Nie wystartował

Bibliografia

Media użyte na tej stronie