Paul Jones (piosenkarz)

Paul Jones
Ilustracja
Paul Jones (1967)
Imię i nazwisko

Paul Jones (Paul Pond)

Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1942
Portsmouth, Anglia

Instrumenty

śpiew, harmonijka ustna

Gatunki

rhythm and blues, pop

Zawód

muzyk

Aktywność

od 1960

Powiązania

Brian Jones
Blues Incorporated
Manfred Mann
Eric Clapton's Powerhouse
The Blues Band
The Manfreds

Zespoły
Manfred Mann
Strona internetowa

Paul Jones (ur. 24 lutego 1942 jako Paul Pond w Portsmouth, Anglia[1]) – brytyjski piosenkarz, aktor, osobowość radiowa i prezenter telewizyjny.

Życiorys

W styczniu 1962 Paul Pond poznał Briana Jonesa (późniejszego założyciela i lidera zespołu The Rolling Stones), co zapoczątkowało ich przyjaźń, połączyła ich przede wszystkim miłość do chicagowskiego bluesa. Również od stycznia 1962 Paul Pond dołączył do pierwszego brytyjskiego zespołu bluesowego – Blues Incorporated. Pond występował w nim jako wokalista w londyńskim klubie Ealing Jazz Club, razem z Brianem Jonesem (występującym jako gitarzysta, harmonijkarz i wokalista). W Blues Incorporated był wtedy również m.in. Mick Jagger[2][3]. Pond w tym czasie bezskutecznie namawiał Briana Jonesa do założenia wspólnego zespołu i jak sam wspomina - to pod wpływem Briana Jonesa zmienił nazwisko na Paul Jones[2][3]. Paul Jones niedługo potem został wokalistą bluesowego zespołu Manfred Mann, z którym latach 1962–1966 zyskał światową sławę.

W lipcu 1966 roku Jones opuścił zespół decydując się na karierę solową, jednak nie udało mu się osiągnąć już tak dużego sukcesu komercyjnego jak poprzednio będąc w Manfred Mann.

Od roku 1966 Paul Jones z powodzeniem występował jako aktor filmowy i teatralny (m.in. w kultowym filmie Przywilej (Privilege) w reżyserii Petera Watkinsa z roku 1967, w którym zagrał główną rolę). Ma na swoim koncie również duże role w musicalach (również na Broadwayu), od wielu lat prowadzi popularne audycje muzyczne w radio BBC.

W 1979 roku Paul Jones oraz gitarzysta Tom McGuinness (także z Manfreda Manna i The Roosters) założyli zespół The Blues Band. Od 1991 roku jest także wokalistą The Manfreds, zespołu składającego się z byłych członków zespołu Manfred Mann Band.

W 1984 roku jako zagorzały ateista, który zwalczał chrześcijaństwo, dostał od kolegi zaproszenie na spotkanie ewangelizacyjne z ewangelistą Luisem Palau. Nawrócił się na chrześcijaństwo i razem z żoną zaczął uczęszczać do Kościoła ewangelikalnego w Surrey[4].

Dyskografia solowa

  • My Way (1966)
  • Love Me, Love My Friends (1967)
  • Come Into My Musicbox (1969)
  • Crucifix in a Horseshoe (1971)
  • My Way (Re-issue, bonustracks) (1996)
  • Love Me Love My Friends (1996)
  • Come Into My Musicbox (1998)
  • Paul Jones & Dave Kelly Live (2007)
  • Paul Jones & Dave Kelly Live Volume 2 (2007)
  • Starting All Over Again (2009) z udziałem Erica Claptona.
  • Suddenly I Like It (2015)[5]

Przypisy

  1. ↑ Richie Unterberger: Paul Jones Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-10-15]. (ang.).
  2. ↑ a b Bill Wyman: The Rolling Stones. Wiedza i Życie. ISBN 83-7184-272-4.
  3. ↑ a b David Hinckley, Debra Rodman: The Rolling Stones: Black and White Blues, 1963. Turner Pub, 1995. ISBN 978-1570361500. (ang.).
  4. ↑ Issue 5: Interview with Paul Jones - Inspire Magazine, www.inspiremagazine.org.uk [dostęp 2022-11-08].
  5. ↑ Dyskografia - Discogs[1]

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Paul Jones (1967).jpg
Autor: Eric Koch for Anefo, Licencja: CC0
Filmweek in Arnhem. De acteur Paul Jones kijkt door een affiche
  • 14 juni 1967