Paul Müller

Paul Hermann Müller
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1899
Olten

Data i miejsce śmierci

12 października 1965
Bazylea

Zawód, zajęcie

chemik

Paul Hermann Müller (ur. 12 stycznia 1899 w Olten w kantonie Solura, zm. 12 października 1965 w Bazylei) – szwajcarski chemik, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii w 1948 roku.

Po uzyskaniu tytułu doktora pracował dla J.R. Geigy A.G. w Bazylei. W 1935 roku rozpoczął opracowywanie środka owadobójczego, który zwalczałby większość szkodliwych owadów będąc neutralnym dla środowiska. W założeniach środek ten miał być tani w produkcji oraz chemicznie stabilny. Jesienią 1939 roku Müller otrzymał dichlorodifenylotrichloroetan (DDT), który znany był już od 1873 roku, lecz nie miał żadnego praktycznego zastosowania. W tym samym roku przeprowadzono pierwsze testy z użyciem DDT na owadach, które potwierdziły wysoką skuteczność tego środka. DDT znalazł zastosowanie nie tylko w rolnictwie, ale także w innych dziedzinach gospodarki, m.in. przyczynił się do zatrzymania epidemii tyfusu plamistego. W 1969 roku użyto około 450 tys. ton tego środka. W 1940 uzyskał na niego patent szwajcarski, w kolejnych latach w innych krajach.

W 1948 roku otrzymał nagrodę Nobla „za odkrycie wysokiej skuteczności DDT w zwalczaniu niektórych stawonogów”.

W późniejszych latach ujawniły się negatywne dla środowiska naturalnego skutki stosowania DDT i jego użycie zostało w znacznym stopniu ograniczone.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

NobelP2.png
Alfred Nobel from public domain photo, in circle. (Photo taken 1896 or earlier).
Paul Hermann Müller nobel.jpg
Paul Hermann Müller, Nobel Prize in Physiology or Medicine 1948