Paul Magnette
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 czerwca 1971 Leuven |
|---|---|
| Premier Walonii | |
| Okres | od 22 lipca 2014 do 28 lipca 2017 |
| Przynależność polityczna | Partia Socjalistyczna |
| Poprzednik | Rudy Demotte |
| Następca | Willy Borsus |
Paul Magnette (ur. 28 czerwca 1971 w Leuven) – belgijski i waloński polityk i politolog, nauczyciel akademicki, od 2007 do 2013 minister na szczeblu krajowym, od 2013 do 2014 p.o. przewodniczącego Partii Socjalistycznej, w latach 2014–2017 premier Walonii.
Życiorys
Ukończył studia z zakresu nauk politycznych na Université Libre de Bruxelles (ULB), w 1999 na tej samej uczelni uzyskał stopień naukowy doktora. Specjalizuje się w zakresie integracji europejskiej. Od 1995 pracował w krajowym funduszu badań naukowych (Fonds National de la Recherche Scientifique). W 2000 otrzymał prestiżową krajową nagrodę Prix Francqui za badania europejskie. W latach 2001–2007 zajmował stanowisko profesora uczelnianego na ULB, prowadząc wykłady z politologii.
20 lipca 2007 objął stanowisko ministra zdrowia, spraw społecznych i równych szans w regionalnym rządzie Walonii. 21 grudnia tego samego roku Guy Verhofstadt powierzył mu tekę ministra klimatu i energii w swoim przejściowym gabinecie na szczeblu krajowym. To same stanowisko Paul Magnette obejmował w trzech kolejnych rządach, na czele których stali Yves Leterme, Herman Van Rompuy i ponownie pierwszy z nich. W wyborach w 2010 uzyskał mandat posła do Izby Reprezentantów.
6 grudnia 2011 Paul Magnette został ministrem ds. przedsiębiorstw państwowych, polityki naukowej, współpracy na rzecz rozwoju w rządzie, na czele którego stanął Elio Di Rupo[1]. W 2012 wybrany na urząd burmistrza Charleroi (utrzymał tę funkcję po wyborach w 2018). W 2013 został pełniącym obowiązki przewodniczącego walońskich socjalistów, wobec czego odszedł z rządu, rok później wybrany do regionalnego parlamentu[2] (zakończył w tymże roku pełnienie obowiązków przewodniczącego PS). W lipcu 2014 zastąpił Rudy'ego Demotte na stanowisku ministra-prezydenta Regionu Walońskiego. Funkcję tę pełnił do lipca 2017.
W 2019 uzyskał mandat eurodeputowanego, którego jednak nie objął[3]. W tym samym roku stanął na czele Partii Socjalistycznej[4].
Przypisy
- ↑ La composition officielle du gouvernement Di Rupo Ier (fr.). lalibre.be, 5 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-06].
- ↑ Informacje na stronie polling2014.belgium.be (ang.). [dostęp 2014-06-01].
- ↑ Européennes 2019: voici les 21 eurodéputés belges (fr.). rtbf.be, 27 maja 2019. [dostęp 2019-10-23].
- ↑ Paul Magnette, élu comme prévu nouveau président du PS (fr.). rtbf.be, 19 października 2019. [dostęp 2019-10-23].
Bibliografia
- Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Klimatu i Energii (fr.). [dostęp 2011-12-06].
Media użyte na tej stronie