Paul Moore

Paul Moore, Jr.

Data i miejsce urodzenia	15 listopada 1919 Morristown
Data i miejsce śmierci	1 maja 2003 Nowy Jork
Biskup sufragan diecezji waszyngtońskiej
Okres sprawowania	1964–1969
Biskup diecezji nowojorskiej
Okres sprawowania	1972–1989 (koadiutor 1969–1972)
Wyznanie	anglikańskie
Kościół	Kościół Episkopalny
Prezbiterat	1949
Sakra biskupia	1964
Odznaczenia

Paul Moore junior (ur. 15 listopada 1919 w Morristown, zm. 1 maja 2003 w Nowym Jorku) – amerykański duchowny, biskup diecezji nowojorskiej Kościoła Episkopalnego w latach 1972–1989, działacz społeczny i polityczny, aktywista na rzecz rozbrojenia nuklearnego. Podczas II wojny światowej służył jako żołnierz marines w kampaniach na Guadalcanalu i Guam.

Życiorys

Paul Moore pochodził z bogatej rodziny amerykańskich prawników i finansistów. Jego rodzicami byli przedsiębiorca Paul senior oraz Fanny Mann Hanna, bratanica senatora Marka Hanny z Ohio. Ukończył ekskluzywną St. Paul's School w Concord, zaś w 1941 uzyskał dyplom Uniwersytetu Yale’a.

Po ataku na Pearl Harbor został żołnierzem US Marine Corps. W składzie 1. Dywizji Marines wziął udział w walkach na Tulagi i Guadalcanalu w 1942. Został poważnie ranny i odesłany na leczenie do Stanów Zjednoczonych. Na front powrócił w 1944, jako oficer, dowódca kompanii w czasie walk na Guam. Służbę wojskową zakończył w 1945 w stopniu kapitana. Został odznaczony między innymi Krzyżem Marynarki Wojennej, Srebrną Gwiazdą oraz Purpurowym Sercem.

W 1946 wstąpił do General Theological Seminary w Nowym Jorku, w grudniu 1949 otrzymał sakrament święceń. Pracował między innymi w parafiach w Jersey City i Indianapolis, uczestnicząc aktywnie w działalności na rzecz bezdomnych i mieszkańców podmiejskich ubogich dzielnic. Występował na rzecz równouprawnienia i przeciwko dyskryminacji rasowej, brał udział w marszach organizowanych przez Martina Luthera Kinga. Swoje doświadczenia opublikował w książce The Church Reclaims the City z 1964. W tym samym roku został biskupem sufraganem diecezji waszyngtońskiej. W stolicy działał na rzecz praw człowieka, uczestniczył również w opozycji wobec wojny wietnamskiej. Zorganizował koncert muzyki rockowej w katedrze. W 1969 został koadiutorem diecezji nowojorskiej, trzy lata później jej trzynastym biskupem.

Jako biskup diecezjalny wciąż prowadził szeroką działalność społeczną i polityczną. Wspierał inicjatywy na rzecz równości rasowej i równouprawnienia płci w kościele i społeczeństwie. Był zwolennikiem kapłaństwa kobiet i osób homoseksualnych. W 1977 jako pierwszy udzielił święceń kapłańskich otwarcie homoseksualnej kobiecie. Jako działacz na rzecz rozbrojenia nuklearnego wszedł w skład amerykańskiej delegacji na rozmowy rozbrojeniowe w Moskwie w 1982. Wspierał ruch obrońców praw człowieka w Timorze Wschodnim i występował przeciwko wojnie z Irakiem. W diecezji doprowadził do odnowienia nowojorskiej katedry św. Jana Bożego i ożywienia życia społecznego wokół niej. Gościł między innymi Dalajlamę, pastora Jessego Jacksona i rabina Marshalla Meyera. Przeszedł na emeryturę w 1989, nie zaprzestał jednak działalności politycznej i społecznej. Dzięki niej stał się popularnie znany jako „biskup Nowego Jorku”.

Opublikował jeszcze Take a Bishop Like Me (1979) oraz autobiografię Presences: A Bishop’s Life in the City (1997). Był dwukrotnie żonaty: w 1944 ożenił się z Jenny McKean, zmarłą w 1973; w dwa lata po śmierci pierwszej żony zaś z Brendą Hughes (zm. 1999). Z pierwszego małżeństwa miał dziewięcioro dzieci. Zmarł w następstwie nowotworu, w swoim domu w Greenwich Village.

Bibliografia

• Ari L. Goldman: Episcopal Bishop Paul Moore Jr., 83, Dies; Strong Voice on Social and Political Issues. „The New York Times”. 2 maja 2003.
• John T. Mason, Jr.: The Pacific War Remembered: An Oral History Collection. Annapolis: 2003. ISBN 1-59114-478-7.
• The Church Awakens: African-Americans and the Struggle for Justice: The Right Reverend Paul Moore, Jr., 1919-2003, w: The Archives of the Episcopal Church