Paul Revere & the Raiders

Paul Revere and the Raiders
Ilustracja
Paul Revere and the Raiders (L–P): Paul Revere, Phil Volk (góra), Jim Valley (dół), Mark Lindsay, Mike Smith (1967)
PochodzenieStany Zjednoczone
Gatunkipop-rock, rock and roll, garage rock
Aktywność1958–1976, 1978–2014
WydawnictwoColumbia
Strona internetowa

Paul Revere & the Raiders – amerykański zespół pop-rockowy popularny w 2. połowie lat 1960. i na początku lat 1970[1].

Największymi przebojami grupy były „Just Like Me” (1965), „Hungry” (1966) i „Good Thing” (1966), a także utwór „Kicks” (1966), który, w oryginalnej wersji listy z 2004 roku, umieszczono na pozycji 400. w zestawieniu 500 piosenek wszech czasów amerykańskiego czasopisma branżowego „Rolling Stone”[2][3]. W 1996 roku ich singlowi z utworem „Indian Reservation” (1971) przyznano certyfikat platynowej płyty[4][5].

Historia

Kwintet założony został w Portlandzie (Oregon) przez, pochodzącego z rodziny Mennonitów, Paula Revere’a (prawdziwe nazwisko). Formacja Paul Revere and the Raiders była jednym z protoplastów późniejszych zespołów garage’owych. Stroje członków zespołu nawiązywały do mundurów piechoty Armii Kontynentalnej w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Ich występy telewizyjne charakteryzowały się dynamiczną choreografią. Charakterystyczne stroje i oryginalny styl poruszania się na scenie zapewniły im popularność wśród widzów ogólnopaństwowej telewizji, a to się przekuło na kilka przebojów w czołowej dziesiątce głównej amerykańskiej listy przebojów Hot 100[6].

W 1963 roku the Raiders zostali pierwszą rock‘n’rollową grupą, która podpisała prestiżowy kontrakt z wytwórnią Columbia Records. W tym samym roku prezenter radiowo-telewizyjny Dick Clark przeniósł swój program telewizyjny American Bandstand z Filadelfii do Los Angeles. Kiedy grupa odniosła pierwszy sukces komercyjny z przebojem „Steppin’ Out”, Clark zaoferował im udział jako stały wykonawca („domowy zespół”) w jego nowym programie rozrywkowym sieci ABC Where the Action Is (1965–1967). Grupa zadebiutowała w czerwcu 1965 roku, a ich występy były emitowane przez pięć dni każdego tygodnia przez okres blisko dwóch lat. Były to najbardziej pomyślne lata w karierze the Raiders[6]. W 1966 roku członkowie zespołu wystąpili w odcinku „Hizzoner the Penguin” popularnego wówczas serialu telewizyjnego Batman, gdzie wykonali m.in. utwór „Yankee Doodle”[7].

W hitach z czołowych miejsc list przebojów – „Just Like Me”, „Hungry” i „Kicks” – producent muzyczny Terry Melcher połączył agresywny głos Marka Lindsaya (w stylu R&B) z napędzającą rytm gitarą oraz przenikliwą i rozpędzoną partią organów, co wzorowane było na stylu takich brytyjskich zespołów, jak the Kinks i the Yardbirds. W 1971 roku the Raiders wydali singiel z utworem, odmiennym od dotychczasowych, „Indian Reservation”. Singiel z tą piosenką, wydany pod szyldem the Raiders, był przez długi czas singlem z najlepszym wskaźnikiem sprzedaży w dyskografii wytwórni Columbia[8][5]. Mimo że był to przebój, który dotarł do pozycji 1. na głównej liście Hot 100[9], a sprzedaż wyniosła ponad 1 milion egzemplarzy, to był to początek tendencji spadkowej the Raiders na listach przebojów. W ciągu kilku lat zespół przeniósł się z występami do miejsc mniej prestiżowych dla występujących muzyków, jak kasyna i targi stanowe[6].

Członkowie

L–P: Paul Revere, Drake Levin, Clark Smith, Phil Volk, Mike Smith, Mark Lindsay (1966)

Skład zespołu, który nagrywał największe przeboje:

Dyskografia

Źródło: [10]

  • 1961: Like, Long Hair
  • 1963: Paul Revere & the Raiders
  • 1965: Here They Come!
  • 1966: Just Like Us!
  • 1966: Midnight Ride
  • 1966: The Spirit of ’67
  • 1967: Revolution!
  • 1967: A Christmas Present… And Past
  • 1968: Goin’ to Memphis
  • 1968: Something Happening
  • 1969: Hard ‘N’ Heavy (with Marshmallow)
  • 1969: Alias Pink Puzz
  • 1970: Collage
  • 1971: Indian Reservation
  • 1972: Movin' On
  • 1982: Special Edition
  • 1983: The Great Raider Reunion
  • 1983: Paul Revere Rides Again

W popkulturze

Robbie, która zagrała Sharon Tate w filmie Pewnego razu… w Hollywood (Berlin, 2019)

Kilka utworów zespołu Paul Revere & the Raiders zostało wykorzystanych jako tło muzyczne w amerykańskim filmie Pewnego razu... w Hollywood (2019), który wyreżyserował Quentin Tarantino[1]; te piosenki to „Hungry”, „Mr. Sun, Mr. Moon” i „Good Thing”, która pojawiła się w oficjalnym zwiastunie filmu[11]. W jednym z dialogów w tej produkcji filmowej Sharon Tate (grana przez Margot Robbie) pyta Jaya Sebringa (Emile Hirsch): „Boisz się, że powiem Jimowi Morrisonowi, że tańczyłeś do [muzyki] Paula Revere’a & the Raiders? Nie są wystarczająco fajni dla ciebie?” („You afraid I’ll tell Jim Morrison you were dancing to Paul Revere & The Raiders? Are they not cool enough for you?”)[12].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Bartek Chaciński: Tarantino mocno przepakował. polityka.pl (Blog: Polifonia), 2019-08-29. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-14)].
  2. ↑ redakcja „Rolling Stone’a”: Rocklist.net… Rolling Stone Lists – Main Page (ang.). rocklistmusic.co.uk, 2004-12. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-14)].
  3. ↑ Eric v.d. Luft: Die at the Right Time!: A Subjective Cultural History of the American Sixties. Gegensatz Press, 2009, s. 211. ISBN 978-1-933237-39-8.
  4. ↑ Gold & Platinum – RIAA (ang.). riaa.com, 1996-09-19. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-14)].
  5. ↑ a b Don Breithaupt, Jeff Breithaupt: Precious and Few: Pop Music of the Early ’70s. St. Martin's Publishing Group, 2014, s. 83. ISBN 978-1-4668-7649-1.
  6. ↑ a b c Andy Schwartz, Scott Schinder: Icons of Rock: An Encyclopedia of the Legends Who Changed Music Forever. ABC-CLIO, 2007, s. 261. ISBN 978-0-313-33845-8.
  7. ↑ Chris Sims: Ask Chris #273: The Very Best Of Batman ’66 (ang.). comicsalliance.com, 2016-01-15. [dostęp 2020-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-16)].
  8. ↑ Joseph Murrells: Million Selling Records from the 1900s to the 1980s: An Illustrated Directory. B.T. Batsford, 1984, s. 333. ISBN 978-0-7134-3843-7. Cytat: (…) This song was originally a hit for Don Fardon in Britain in U.S.A., staying in the charts for 35 weeks, and went to No 14 in Britain. 1970. The Raiders’ (originally Paul Revere & The Raiders) disc was Columbia’s biggest selling single for a long time.
  9. ↑ The Billboard Hot 100 Chart | Billboard (ang.). billboard.com, 1971-07-24. [dostęp 2020-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-16)].
  10. ↑ Bruce Eder: Paul Revere & the Raiders | Album Discography | AllMusic (ang.). allmusic.com. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-14)].
  11. ↑ Greg Brodsky: Once Upon a Time: Mark Lindsay on the Raiders’ ‘Good Thing’ (ang.). bestclassicbands.com, 2019-07-29. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-14)].
  12. ↑ Silvia M.: Quentin Tarantino – Once Upon A Time In Hollywood (ang.). tarantinoitalia.altervista.org. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-14)].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Paul Revere and the Raiders 1967.JPG
Publicity photo of Paul Revere and the Raiders. From left: Paul Revere, Mike "Smitty" Smith, Phil "Fang" Volk, Mark Lindsay, Drake Levin.
Margot Robbie at "Once Upon A Time In... Hollywood" Photocall in Berlin 2019 (cropped).jpg
Autor: Saveleva a, Licencja: CC BY-SA 4.0
Margot Robbie, Brad Pitt, Quentin Tarantino, Leonardo DICaprio at the "Once Upon A Time In... Hollywood" Photocall in Berlin 2019
Where the Action Is Dick Clark and the Raiders 1966.jpg
Photo of Dick Clark with Paul Revere and the Raiders from the television program Where the Action Is. Clark was the host and producer of the show-the Raiders were the "house band" and were permanent cast members.