Paul Ricœur

Paul Ricœur (1999)

Paul Ricœur (ur. 27 lutego 1913 w Valence, zm. 20 maja 2005 pod Paryżem) – francuski filozof, jeden z najbardziej znanych myślicieli francuskich II połowy XX wieku.

Był działaczem socjalistycznym i chrześcijańskim (protestanckim). Jest autorem dzieł filozoficznych dotyczących wielu dziedzin: polityki, psychoanalizy, egzegezy biblijnej, poetyki, hermeneutyki, teorii literatury. Ricœur – zdeklarowany pacyfista i przeciwnik totalitaryzmu – został zmobilizowany w 1939 i spędził cztery lata w Niemczech w obozie jenieckim. Po wojnie został profesorem, najpierw Sorbony, następnie uniwersytetu w Nanterre pod Paryżem, skąd wyszła rewolta studencka w maju 1968. W 1970 podał się do dymisji. Wykładał na uniwersytetach w Chicago i New Haven, w Montrealu, w Lowanium i Genewie.

W 2000 został odznaczony Nagrodą Kioto w dziedzinie sztuki i filozofii[1].

Dzieła

Po polsku z wielu prac Ricœura ukazały się:

  • Egzystencja i hermeneutyka. Rozprawy o metodzie (Warszawa 1985)
  • Symbolika zła (Warszawa 1986, tłum. Maryna Ochab)
  • Język, tekst, interpretacja: wybór pism (Warszawa 1989)
  • Podług nadziei: odczyty, szkice, studia (Warszawa 1991)
  • Filozofia osoby (Kraków 1992)
  • Zło. Wyzwanie rzucone filozofii i teologii (Warszawa 1992)
  • Myśleć biblijnie (Kraków 2003 - razem z André LaCocque)
  • Krytyka i przekonanie, przełożył Marek Drwięga, Wydawnictwo KR, Warszawa 2003
  • Drogi rozpoznania: wykłady Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu (Kraków 2004)
  • O sobie samym jako innym (Warszawa 2005)
  • Pamięć, historia, zapomnienie (Kraków 2006)
  • Czas i opowieść (Kraków 2008)
  • Żyć aż do śmierci: oraz fragmenty (Kraków 2008)
  • O interpretacji. Esej o Freudzie, przełożył Maciej Falski, opracował Robert Reszke, Wydawnictwo KR, Warszawa 2009
  • Miłość i sprawiedliwość, przełożył Marek Drwięga, przedmowa Jean-Louis Schlegel, Wydawnictwo UNIVERSITAS, Kraków 2010.

Przypisy

  1. Paul Ricœur (ang.). Kyoto Prize. [dostęp 2018-10-09].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Paul Ricoeur Balzan.png
Autor: Juerg Mueller / Scanpix., Licencja: CC0
Paul Ricoeur Balzan