Paul Schrader
![]() | |
Prawdziwe imię i nazwisko | Paul Joseph Schrader |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 22 lipca 1946 |
Zawód | reżyser, scenarzysta, krytyk filmowy |
Współmałżonek | Jeannine Oppewall |
Lata aktywności | od 1974 |
Paul Joseph Schrader[1] (ur. 22 lipca 1946 w Grand Rapids) – amerykański scenarzysta, reżyser i krytyk filmowy[2].
Życiorys
Wczesne lata
Urodził się w Grand Rapids[3] w Michigan w rodzinie kalwinistów[4] jako syn Joan (z domu Fisher) i Charlesa Allana Schradera, dyrektora wykonawczego[5]. Jego matka była pochodzenia holenderskiego, córką imigrantów z Fryzji, a ojciec miał korzenie niemieckie i angielskie[4]. Jego brat Leonard Schrader (ur. 30 listopada 1943, zm. 2 listopada 2006) był scenarzystą i reżyserem[6]. Rodzina była holenderskimi kalwinistami. Jego ojciec nawrócił się na religię swojej matki. Paul opisał siebie jako „wiejskiego chłopca protestanckiego z Holandii”[4]. Wychowany w ściśle religijnym domu rodzinnym, w 1968 ukończył studia na wydziale teologii w Calvin College[7]. Uczęszczał na Uniwersytet Columbia[8].
W wieku siedemnastu lat po raz pierwszy obejrzał film pt. Latający profesor. Zafascynowany kinem i zachęcony przez krytyczkę Pauline Kael, przeprowadził się do Los Angeles i w 1970 ukończył studia na wydziale filmowym na UCLA[9].
Kariera
Na przełomie lat 60. i 70. pisał recenzje filmowe. Pracował jako dziennikarz filmowy dla „Los Angeles Free Press”[10], ale został zwolniony w 1969 po tym, jak napisał krytyczną recenzję dramatu Swobodny jeździec[8]. Redagował potem magazyn „Cinema”. W 1972 napisał bardzo wpływowy esej krytyczny Transcendental Style in Film: Ozu, Bresson, Dreyer, gdzie badał podobieństwa między twórczością Roberta Bressona, Yasujirō Ozu a Carla Theodora Dreyera.
W 1974, po okresie intensywnego nadużywania alkoholu i poważnej depresji, swój pierwszy scenariusz do japońskiego dreszczowca Yakuza, napisany wspólnie ze swoim bratem Leonardem i Robertem Towne sprzedał za 325 tys. dolarów. Film wyreżyserował Sydney Pollack, a główną rolę zagrał Robert Mitchum. W następnym roku Schrader napisał Taksówkarza, ponurą opowieść o miejskiej alienacji. Film ten rozpoczął udaną współpracę z Martinem Scorsese. Był potem autorem scenariusza do kilku jego filmów, w tym kontrowersyjnego Ostatniego kuszenia Chrystusa (1988). Współpracował także z innymi reżyserami, m.in. Brianem De Palmą (Obsesja) i Peterem Weirem (Wybrzeże moskitów).
W 1978 zadebiutował jako reżyser dramatu społeczno-kryminalnego Niebieskie kołnierzyki. Jego ulubionymi reżyserami są Yasujirō Ozu, Carl Theodor Dreyer i Robert Bresson[2].
Bohaterami sygnowanych przez niego utworów często są ludzie przegrani, niedający sobie rady w otaczającym ich świecie, a ulubioną scenerią Schradera jest Nowy Jork, zwłaszcza nocą.
Przewodniczył jury konkursu głównego na 57. MFF w Berlinie (2007) oraz jury sekcji „Horyzonty” na 70. MFF w Wenecji (2013).
Schrader napisał dwie sztuki sceniczne, Berlinale i Cleopatra Club. Spektakl Cleopatra Club miał swoją premierę w Powerhouse Theatre w Poughkeepsie w Nowym Jorku w 1995, a jego debiut w języku obcym miał miejsce w Wiedniu w 2011.
W maju 2022 r. otrzymał Złotego Lwa za życiowe osiągnięcia podczas festiwalu filmowego w Wenecji.[11]
Życie prywatne
W latach 1969-1976 był żonaty ze scenografką Jeannine Claudia Oppewall. 6 sierpnia 1983 poślubił aktorkę Mary Beth Hurt. Mają dwoje dzieci: córkę Molly Johannę (ur. 1984) i syna Sama (ur. 1988).
Filmografia
Rok | Film | Reżyser | Scenarzysta |
---|---|---|---|
1974 | Yakuza | ![]() | |
1976 | Taksówkarz | ![]() | |
1976 | Obsesja | ![]() | |
1977 | Kulisty piorun (Rolling Thunder) | ![]() | |
1978 | Niebieskie kołnierzyki (Blue Collar) | ![]() | ![]() |
1979 | Dawni kochankowie (Old Boyfriends) | ![]() | |
1979 | Dwa światy (Hardcore) | ![]() | ![]() |
1980 | Amerykański żigolak (American Gigolo) | ![]() | ![]() |
1980 | Wściekły Byk (Raging Bull) | ![]() | |
1982 | Ludzie-koty (Cat People) | ![]() | |
1985 | Mishima: Życie w czterech rozdziałach (Mishima: A Life in Four Chapters) | ![]() | ![]() |
1986 | Wybrzeże moskitów (The Mosquito Coast) | ![]() | |
1987 | Światło dnia (Light of Day) | ![]() | ![]() |
1988 | Patty Hearst | ![]() | |
1988 | Ostatniego kuszenia Chrystusa | ![]() | |
1990 | Pociecha od obcych (The Comfort of Strangers) | ![]() | |
1992 | Margines życia (Light Sleeper 1992) | ![]() | ![]() |
1994 | Diabelskie polowanie (Witch Hunt, TV) | ![]() | |
1996 | Ludzie miasta (City Hall) | ![]() | |
1997 | Dotyk (Touch) | ![]() | ![]() |
1997 | Prywatne piekło (Affliction) | ![]() | ![]() |
1999 | Na zawsze moja (Forever Mine) | ![]() | ![]() |
1999 | Ciemna strona miasta (Bringing Out the Dead) | ![]() | |
2002 | Auto Focus | ![]() | |
2005 | Dominion: Prequel to the Exorcist | ![]() | |
2007 | Facet do towarzystwa (The Walker) | ![]() | ![]() |
2008 | Zmartwychwstanie Adama (Adam Resurrected) | ![]() | |
2013 | The Canyons | ![]() | |
2014 | Zanim nadejdzie noc (The Dying of the Light) | ![]() | ![]() |
2016 | Geniusze zbrodni (Dog Eat Dog) | ![]() | |
2017 | Pierwszy reformowany (First Reformed) | ![]() | ![]() |
2021 | Hazardzista (The Card Counter) | ![]() | ![]() |
Przypisy
- ↑ Paul Schrader. Listal. [dostęp 2020-03-12]. (ang.).
- ↑ a b Światowa encyklopedia filmu religijnego. Marek Lis i Adam Garbicz (red.). Kraków: Biały Kruk, 2007, s. 482. ISBN 978-83-60292-30-3.
- ↑ Paul Schrader. Rotten Tomatoes. [dostęp 2020-03-12]. (ang.).
- ↑ a b c Paul Schrader - What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-03-12]. (ang.).
- ↑ Paul Schrader Biography (1946-). Film Reference. [dostęp 2020-03-12]. (ang.).
- ↑ Associated Press (2006-11-07): Leonard Schrader, 62, Writer of Acclaimed Hollywood Films, Dies. „The New York Times”. [dostęp 2020-03-12]. (ang.).
- ↑ Andrea LeVasseur: Paul Schrader Biography. AllMovie. [dostęp 2020-03-12]. (ang.).
- ↑ a b Paul Schrader Director, Screenwriter. „TV Guide”. [dostęp 2020-03-12]. (ang.).
- ↑ Paul Schrader Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2020-03-12]. (ang.).
- ↑ Paul Schrader - Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2020-03-12]. (ang.).
- ↑ Łukasz Muszyński , WENECJA 2022: Paul Schrader ze Złotym Lwem za życiowe osiągnięcia, 4 maja 2022 .
Linki zewnętrzne
- Paul Schrader w bazie IMDb (ang.)
- Paul Schrader w bazie Filmweb
- Paul Schrader w bazie Notable Names Database (ang.)
- ISNI: 0000 0001 2278 4131
- VIAF: 37103354
- ULAN: 500258019
- LCCN: n87887565
- GND: 119004399
- NDL: 00455753
- LIBRIS: 0xbfk7kj2zfg4z1
- BnF: 13899539d
- SUDOC: 027128172
- NKC: uk2005305104
- BNE: XX868835
- NTA: 070345821
- BIBSYS: 90575654
- PLWABN: 9810547574105606
- NUKAT: n2003080155
- J9U: 987007440221705171
- LNB: 000222052
- KRNLK: KAC201103594
- WorldCat: lccn-n87887565
Media użyte na tej stronie
Autor: MGalloway (WMF), Licencja: CC BY-SA 3.0
A tickmark icon included in the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: MGalloway (WMF), Licencja: CC BY-SA 3.0
A tickmark icon included in the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: Montclair Film, Licencja: CC BY 2.0
photo by "Frank Schramm / Montclair Film"